ที่ของพอ

ที่ของพอ

ที่ของฉัน นั้นมีชื่อ "ที่ของพอ"...

ตั้งอยู่บน แผ่นดินพ่อ... หาไว้ให้...

อยู่บน Mother land... ดินแดนไทย...

ฉันภูมิใจ ที่ได้มี "ที่ของพอ"...

ที่มีกลิ่น หญ้า บรรดา พืชพรรณไม้...

ที่มีแดด... หล่นมาใส่... ไม่ต้องขอ...

ที่มีฝน... ตามฤดู... คุ้นเคยรอ...

ที่มีของ ทุกอย่างพอ... ไม่ง้อใคร...

ที่มีบ้าน มีหลังคา พอคุ้มหัว...

มีห้องครัว Open air ไม่ต้องใหญ่...

มีห้องน้ำ โอเพ่นแอร์(เหมือนกัน)... เดินไม่ไกล...

หมอนใบน้อย ผ้าห่มใหญ่ ไว้อุ่นนอน...

มีสระน้ำ ไว้ให้นำ ความชุ่มชื้น...

มีกองฟืน... วางข้างสระ... มีไม้ขอน...

มีแปลงผัก ให้ซื้อฟรี ไม่มีเงินทอน...

อาจมีหนอน แมลงบ้าง... พึ่งพากัน...

มีเธออยู่ ข้างๆ ฉันตรงนี้...

เล่นกีต้าร์...หนวกหูดี... ก่อนหลับฝัน...

ฉันก่อไฟ... เธอนั่ง เผาเผือกมัน...

นั่งด้วยกัน ริมสระน้ำ สบายใจ...

"ที่ของพอ" ไม่ต้องขอ เพราะไม่ขาด...

วางแผนวาด ปลูกเพื่อกิน ก็อยู่ได้...

ถ้าเหลือล้น ก็เจือจาน แบ่งปันไป... 

เหลือมากมาย ก็ขายได้ เป็นผลพวง...

ณ.วันหนึ่ง   ฉัน จะมี  "ที่ของพอ"....

ใครคิดเหมือน อย่าปล่อยให้ เวลาล่วง...

อย่ามัวรอ ใครเคี่ยวเข็ญ หรือถามทวง...

อย่ารอ "ดวง"... แค่ทำตาม... เสียง หัวใจ.....

...................................................

ทุกวันนี้ บ้านไหนๆ ก็ของไม่พอกันมากมาย...

ไปตลาด ไปร้านค้าหอบหิ้วมาเยอะแยะ...

ของไม่พอ...ซะที....ค่อยคิด ค่อยสร้าง ค่อยทำค่อยเป็นไป...

ขอให้มี "ที่ของพอ" ของตัวเอง สักวัน ในวันหนึ่งข้างหน้า เนอะ... 

หมายเหตุ  เรื่องนี้ไม่ได้เขียนเอง  

ท่านหัวหน้าที่บ้านเป็นคนเขียน

อ่านแล้วประทับใจ

เลยอยากแบ่งปันให้เพื่อนๆอ่านด้วยค่ะ..