ต้นมะค่าโมงที่ขอจากพี่ข้าวโอ๊ต

ในที่สุดการเดินทางของเม็ดมะค่าโมงที่รอการเจริญเติบโตเป็นต้นไม้จากอุตรดิตถ์ถึงสงขลาเสียที

หน้าตาเม็ดมะค่าโมงที่เคยเรียนตอนอยู่ชั้นประถมและเห็นแต่ในบ้านสวนมาเห็นตัวจริงครั้งแรกในชีวิต

ยังไม่ได้ลงมือทำตามคำแนะนำที่เพื่อนในบ้านสวนแนะนำเพื่อให้ได้เป็น "ไม้ยืนต้น"

การหยั่งรากลึกตื้นเพื่อยืนต้น

ต้องยาวนานอดทนต้องฟันฝ่า

กว่าชีวิตจะรอดมีเป็นชีวา

สง่างามเต็มตาเต็มดวงใจ

ไม่เอนเอียงอ่อนโอนให้โค่นล้ม

แม้ต้องใบขวานคมเป็นแผลใหญ่

ก็ยังคงยืนหยัดระบัดใบ

ไม่ให้ใครยุ่งยากมาลากซุง

ไม่ใช่พืชล้มลุกพันธ์ไม้เลื้อย

ไม่ลื่นไหลไปเรื่อยพันกันยุ่ง

ไม่ใช่เจ๊กลากไปใช่ไทยมุง

ทว่ามีหมายมุ่งที่มั่นยืน

เราคือความสดชื่นไม้ยืนต้น

เราคือคนยืนตนมิเป็นอื่น

เราคือป่าความฝันแห่งวันคืน

ผู้ยังลืมตาตื่นตลอดมา

เรายืนตนยืนตามความถูกต้อง

ด้วยน้ำเนื้อทำนองมีึคุณค่า

ใบไม้ร่วงลับกับสายตา

        แต่ต้นโตเติบกล้ายังผลัดใบ    

โดยวิสา  คัญทัพ     ถ้าผิดตกขาดเกินผิดที่่ผมเป็นผู้คัดลอก ครับ  

ในกล่องที่ส่งมานี้มีน้ำใจจาก คุณแม่พี่ข้าวโอ๊ตอีก 2 ถุงเพราะเห็นผมชื่นชมในการประกอบอาหารในบล๊อกหลายๆบล๊อกเลยส่งมาให้ชิม ยังไม่ได้ชิมเลย

อย่างแรกคือน้ำพริกเผาป่า น่าจะเป็นสูตรของคนรุ่นก่อนที่อยู่ในป่าหรือเตรียมสำหรับไปกินในป่า ไม่ใช่น้ำพริกไป เผาป่า

อีกถุงนึงเป็นน้ำพริกปลาร้า

ได้รับด้วยความขอบคุณมากๆเลยครับขอบคุณพี่ข้าวโอ๊ต ขอบคุณน้องแพรวา ขอบคุณคุณแม่ศิรินันท์และคุณพ่อ

อยากขอภาพก่อนที่เมล็ดจะออกมาน่าจะอยู่ในฝักนะ ว่ารูปร่างหน้าตามันเป็นยังไง ขอบคุณครับ พักนี้อากาศครึ้มๆอยู่เป็นสัปดาห์แล้วรู้สึกหงอยๆ

เขียนไม่ค่อยออกเลย /**/

งานหลักของสวน

ทำอย่างนี้

ให้เป็นอย่างนี้

และแบบนี้

จบแค่นี้ก่อนครับเน็ตออกอาการแล้ว