สมบัติของฉัน

    อ่านแล้วสนุกจังเลยค่ะ มีชีวิตที่เป็นแบบคนต่างจังหวัดจริงๆ เคยได้ยินแต่คุณครูเล่าให้ฟัง เช่น ถ้าคนไหนขยัน เข้าไปหักล้างถางโพงทำเกษตรที่ไหน ก็จะได้กรรมสิทธิในที่ดินผืนนั้น เช่นไปขอออกโฉนดในภายหลัง ตรงที่ ปู่ย่าตายายของคุณ ก็ได้มาทางนี้ใช่มั้ยคะ ใครขยันก็จะมีที่ดินเยอะแยะหน่อย แต่สมัยคุณตาของฉัน ไม่ชอบเดินทางไปไกลบ้านค่ะ ชาวบ้านเขาไปหักล้างถางโพงกันถึงเชียงใหม่ นครสวรรค์ แต่ตาไม่ไป ไม่ได้หักล้างถางโพงอะไรที่ไหนเลย ทำนาอยู่บริเวณบ้าน ที่จ. สุพรรณบุรี เลยไม่มีที่ดินเป็นของตัวเอง แต่บ้านที่อยู่มาตั้งแต่รุ่นลูกรุ่นหลาน เป็นร้อยปีแล้ว หลวงก็ไม่อยากขับไล่ ก็เลยได้สิทธิอยู่ที่ดินนั้นไป

   คุณเล่าว่า ค่ำมาก็มีตะเกียงน้ำมันก๊าดและวิทยุธานินทร์  นั่นมันชีวิตเเม่ของฉันในวัยเด็กเลยนะคะ ฉันเกิดและโตที่กรุงเทพฯ ไม่ได้สัมผัสหรอก แต่ไ้ด้ยินแม่เล่าให้ฟัง และบางครั้งดูจากหนังไทย ก็ชอบมาก วันนี้ฉันได้เจอตัวจริงเสียงจริง มาเล่าให้ฟังเลยนะนี่ ถือว่าโชคดี

  ตะเกีียงที่ว่านี่ ตะเกียงพายุรึเปล่าคะ ของโบราณ สมัยนี้ใครมีก็ถือว่าเจ๋ง ฉันเคยเห็นบ้านที่สุพรรณเขามีกัน แต่เป็นสีเขียวนะ และก็เตารีดตาไก่ สมัยก่อนไม่มีห้องน้ำและไฟฟ้าด้วยนะ พอปวดท้องดึกๆ ตื่นมาต้องเดินขึ้นเขา เอาใบไม้เช็ดก้นกัน กันดารสุดๆ เลย เวลาอาบน้ำก็ต้องนุ่งผ้าถุง ใช้ก็ไม่ค่อยจะเป็นเพราะอยู่กรุงเทพจะแก้ผ้าเลย  ลำบากจริงๆ บริเวณบ้านของฉันอยู่ตีนเขา มีต้นมะม่วง ล้อมรอบ และก็มีมะขามร้อยปี  หลายพันธุ์ พอตกกลางคืน ได้ยินเสียงมะม่วงหล่นบนหลังคาดังสนั่นหวั่นไหว ญาติพี่น้องบริเวณนั้นก็ต่างลุกจากเตียงแย่งกันหยิบไฟฉายส่องหามะม่วง ไว้ตากแห้งเผื่อกินยามหน้าแล้ง ยากจนจริงๆ แต่นึกแล้วก็สนุกดีนะคะ ประสบการณ์เหล่านี้ ฉันได้รับเมื่อกลับบ้านไปรดน้ำดำหัวให้พ่อคุณแม่คุณ (ตา ยาย) ช่วงวันสงกรานต์ปีละครั้ง

   และที่ว่าสมัยนั้นมีละครคณะเกศทิพย์ บรรยากาศตอนนั้นกับชาวบ้านที่นั่นเป็นงัยบ้างคะ เล่าให้ฟังบ้างสิคะ คณะละครชื่อนี้เคยได้ยินแต่ในหนังไทย แบบที่เล่นย้อนยุค แต่หากได้ฟังจากคุณ คงจะบรรยายได้สนุก ชัดเจนกว่า

  ถ่านไฟฉายตากบก็อีก สมัยก่อนโฆษณาดังมากเลยนะ ที่จริงเราก็จำไม่ค่อยได้หรอก แต่แฟนเล่าให้ฟัง ก็พอจะจำได้เลือนลางเต็มที  คิดในใจว่า ทำไมมันเชยจัง ฟังไปก็ขำไป (ซื้อซีดีที่วางขายที่เซเว่น เกี่ยวกับโฆษณาเก่า มาฟัง) แต่ก็มีมนต์เสน์บอกไม่ถูก สมัยก่อนมีเสียงแอ็คโค่ด้วยนะ 555(ถ่านไฟฉายตากบ กบ กบ ๆๆๆ )

  ที่เล่า่ว่าสมัยเด็กๆ ได้ปีนต้นฝรั่งและมีโอกาสได้กินทั้งผลเนื้อในสีขาวและไส้แดง อยากบอกเหมือนกันว่า เคยกินลูกเล็กไส้แดงเหมือนกัน ไม่ได้อร่อยธรรมดานะ แต่โคตรอร่อยเลย ตอนนั้นกลับไปรดน้ำดำหัว (อีกแล้ว)  ก็มีโอกาสได้กิน บ้านใครก้ไม่รู้ เเอบเด็ดกิน ติดใจจนโตเลยค่ะ ปีถัดไปกลับไปบ้านนั้นอีกครั้ง ไม่มีให้กินแล้ว ที่กรุงเทพฯ ผลสวยๆ ลูกใหญ่ๆ รสชาติสู้ไม่ได้เลย จากวันนั้น จนถึงวันนี้ก็ไม่มีโอกาสได้กินอีกเลย....

  ยังมีน้อยหน่าอีกใช่มั้ย ฉันก็มีประสบการณ์น้อยนิดกับน้อยหน่าอีกเหมือนกัน บ้านตาปลูกค่ะ ข้างกะต๊อบของตานั่นแหละ เเต่กินไม่ได้นะ ตาหวง ถ้ากินจะถูกตี 55

  ส่วนบรรดาอาหารที่คุณเล่าให้ฟังว่าเป็นฝีมือแม่ที่ทำให้กินอร่อยมาก ได้กินขนาดนั้นถือว่า ฐานะไม่ธรรมดาเลยนะ 55 บ้านที่สุพรรณของฉันได้กินอย่างดีก็ปลาปิ้งกับแกงหอยขม ที่ไปป้าไปหามาเอง ส่วนผักก็เก็บตีนเขามากิน และผักที่โปรดที่สุด ก็คือ ผักชีล้อม เคยกินมั้ย อร่อยโคตรๆ เลย

  ดูสิคะ เรื่องบ้านๆ เก่าๆ เราขุดมาคุยกันได้สนุกสนานเลย เรื่องพวกนี้ จะคุยและสนุกได้กับคนที่ชอบเหมือนๆ กันเท่านั้นนะ ยังมีอะไรเล่าให้ฟังอีกมั้ยคะ อยากฟัง

  เรื่องที่ฉันเล่าให้ฟัง เป็นเพียงประสบการณ์ในวัยเยาว์ ทุกวันสงกรานต์นะ ช่วงอื่นๆ ก็ใช้ชีวิตอยู่กรุงเทพฯแต่ก็ชอบชีวิตชนบทมากๆ เลย

  ฉันอายุน้อยกว่าคุณค่ะ แต่ไม่มาก แต่เป็นเพื่อนกันได้นะ