แด่พี่เปิ้ลผู้ล่วงลับ ร่วมไว้อาลัยแด่พี่สาวของพี่ธนนันท์

พรเพิ่งรู้ข่าวการจากไปของพี่เปิ้ลในกระทู้ของพี่วัชรินทร์

ตามคำบอกเล่าของพี่วัชรินทร์ดังนี้พี่สาวซึ่งป่วยด้วยโรคมะเร็ง  และอยู่ในความดูแลของธนนันท์มาระยะหนึ่ง  ขณะนี่พี่สาว   ได้จากไปด้วยอาการสงบ  เมื่อตอนเย็นวันที่15 มิ.ย.  เวลา 17.30น.ขอให้ท่านไปสู่สุคติ

จึงตั้งใจจะสร้างบล๊อกความประทับใจให้แล้วเสร็จในคืนนี้

       สุริยันต์ จันทรา เมื่อลาลับ         ยังหวนกลับ คืนหัน เมื่อวันใหม่
พี่จาก..น้อง จาก...แม่ จะแลใคร        พี่จากไป ไม่คืนหัน ดังจันทรา
ดังแสงเทียน ส่องทาง หักกลางดับ     เคยวาววับ ส่องสว่าง กลางเคหา
ดับมืดลง คงมืดมิด เหมือนปิดตา        อนิจจา พี่จากไป ใจอาวรณ์
คราเจ็บไข้ ได้พี่ดู อยู่เคียงข้าง           ไม่เหินห่าง พี่เอาใจ พิษไข้ถอน
มาบัดนี้ พี่ด่วนจากแสนอาวร              พี่จากจร  จากน้องไป ไม่กลับมา
ต่อนี้ไป ไม่มี พี่อีกแล้ว ไร้วี่แวว          ได้แต่คอย ละห้อยหา
คงเหลือเพียง ภาพถ่าย ไร้วิญญา       ดูต่างหน้า คอยเป็นเพื่อน เตือนดวงใจ
แสงเทียนดับ ลับลา แล้วครานี้           ชาติหน้ามี เกิดใหม่ ดังใจหมาย
ได้เป็นพี่น้อง  กันอีก ทุกชาติไป         ขอกุศล ดลให้ ไปดีเทอญ

เป็นเหตุให้พร  ต้องต่อบล๊อกเพื่อบอกเล่าเรื่องราว  ความน่ารักของครอบครัวนี้ค่ะ

พรขอเป็นกำลังใจให้เจ้นันท์  เจ้ได้ทำหน้าที่น้องสาวให้พี่คนนี้ได้ดีที่สุดแล้ว  

ขอยกย่องเลยตลอดเวลาที่ตัวเองได้เข้าไปรู้จักครอบครัวนี้

ยังอดอิจฉาในความรักไม่ได้  

เมื่อครั้งครอบครัวรู้ว่าไม่สามารถรักษาโรคมะเร็งของพี่เปิ้ลให้หายขาด  ก็ตั้งหน้าตั้งตาพาพี่ไปทุกแห่งที่อยากไปดังที่บล๊อกของพี่ธนนันท์  จะมีรูปการไปเที่ยวที่มักจะเห็นผู้หญิงร่างท้วมใจดีติดไปทุกที่  แม้ยามไปเยี่ยมเพื่อนๆ สมช.บ้านสวนก็มีภาพพี่สาวให้เห็นอยู่ด้วยเสมอ ซึ่งพรเข้าใจว่าน้องสาว(พี่ธนนันท์)นั้นพยายามใช้เวลาที่เหลือแสนน้อยนิดมาสร้างความสุขให้ให้กับพี่สาวให้ได้มากที่สุด   สรรหาของมาให้ดื่มกินบรรเทาความทุกข์ ทรมาน ความเจ็บป่วย  หลานๆก็เฝ้าดูแลปรนนิบัติอย่างดี  เวลาพรไปเที่ยวบ้านพี่ธนนันท์  เมื่อถามหาน้องโต๋ลูกคนเล็กของเจ้  จะได้คำตอบทุกครั้งคือน้องโต๋จะอยู่เฝ้าดูแลป้าอยู่อีกบ้านนึง  น้องแบ๋มลูกสาวเจ้นันท์อีกคนก็เฝ้าอยู่บ้านป้าไม่ห่าง ถึงพี่เปิ้ลจะจากไปก็จากไปด้วยความสุขแล้วค่ะ

เนื้อความอาจจะยาวเกินอ่าน  แต่แค่นี้ยังบรรยายความประทับใจไม่หมด  ถึงการเฝ้าดูแลเอาใจใส่ของน้องสาว(ธนนันท์) ที่มีต่อพี่ผู้จากไป

เด็กตัวเล็กถึงภาพเบื้องหน้าของเค้า จะน่าตื่นเต้นสักแค่ไหนด้วยสีหน้าและท่าทาง  แต่กายก็ยังไม่ห่่างจากป้าผู้เป็นที่รักของเขา

ถึงพรจะได้รู้จักครอบครัวนี้มาระยะหนึ่ง  ถึงจะเป็นเวลาที่แค่น้อยนิด  แต่ก็ได้รับรู้ถึงความรักความเอาใจใส่ดูแลกันในครอบครัวเป็นสิ่งที่น่าเอาเยี่ยงอย่าง  แม้เวลาที่เศร้า ทุกข์ที่สุด  เค้าก็สร้างความสุขที่สุดขึ้นมาให้กันและกัน

ด้วยรัก...และอาลัย....ป้าเปิ้ลผู้ล่วงลับ