กลับมาแล้วจ้า......พร้อมกับความรกที่ยังพอหากินได้

     รายงานตัวต่อพี่น้อง...คิดถึงชาวบ้านสวนมากๆ  ผลุบโผล่ๆ มีเหตุผลหรือข้ออ้างมากมายหลายเรื่อง หนึ่งเฝ้าไข้แรมเดือน ดูแลลูกแพ้ท้องเดือนกว่า กลับมาบ้านคอมเสีย  ประจวบเหมาะกับคนที่บ้านไม่ค่อยสบาย และถึงเดือนถือศีลอด ทุกอย่างไม่ได้ทำให้ลำบากหรอกพอจัดการได้  แต่ทำให้ไม่ว่างนัก  ห่างเหินไปนาน ที่สำคัญห่างเหินจาก การปลูกการดูแลพืชผัก แต่ทุกอย่างมันผันเปลี่ยนได้ มันเป็นเช่นนั้นแหละ ปล่อยวางๆๆนะ ดูภาพเพื่อยืนยันกันหน่อยนะคะ(สาวน้อยเป็นพยานได้ค่ะ) 

บวบของน้องปราโมทย์  ญาติๆมาเก็บไปแกงเลียงกันบ้างแจกกันบ้าง

อัญชันเลื้อยแข่งกับถั่วพูและบวบ คลุมต้นมะเขือ ใครดีใครอยู่จ้า

บวบน้องปราโมทย์เดินทางไกลมาออกดอกออกผลทั่วสวนเลย

ไม่ต้องออกแรงปลูก มะเขือพวงไม่ได้ปลูกขึ้นมาเองหลายต้น

กระเจี๊ยบน้องเอกสูงมากยังออกลูกอย่างอดทน ส่วนมะละกอฮอลแลนด์ของสาวน้อยตายบ้างรอดบ้าง

ดงขมิ้น  กระชาย ขิง  เผือก และนี่พริกที่ออกลูกไม่รู้กี่รอบแล้วร่วงอยู่ที่โคนต้น มันอยู่บนต้นมะม่วงสูง มดแดงก็ชุมจนไม่มีใครกล้าขึ้นไปเก็บ 

หญ้าหวานของสาวน้อยก็ทนไม่เบา มาถึงก็รีบเก็บไปตากเลย

Hilight ของครูแจ้วรอบที่3 ถั่วครกเถาใหญ่มากๆเหมือนงูเลื้อยอยู่บนต้นมะรุม มีทั้งดอกทั้งฝักสุก อ่อนๆและแก่ๆไม่มีใครเก็บเยอะมาก  ปะปนกับถั่วอีโต้ของเปรี้ยวส้ม แต่ถั่วอีโต้เพิ่งออกดอก

เก็บต้ม เก็บแจก แบ่งปันเมล็ดพันธุ์ สามวันแล้วยังไม่หมดเลย

ถึงจะเป็นป่ารก เขาก็ปรับตัวอยู่กันได้แถมมีผลผลิตที่อุตส่าห์ออกมาให้ได้กินอีก  

สาวน้อย......มะละกออร่อยมาก คนที่บ้านเก็บฝากไปให้กินตอนอยู่ภูเก็ต

เป็นพยาบาลดูแลน้องสาวที่ผ่าตัดเปลี่ยนกระดูกที่คอ  ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วค่ะ

      แปลงผักกลายเป็นป่าผักไปอีกนานเท่าไรไม่รู้ ผู้ช่วยคนสำคัญก็มีปัญหาปวดส้นเท้า ปวดไหล่สองข้าง ตอนนี้ก็พยายามทำเท่าที่ได้เพราะอ่อนล้าจากการถือศีลอด พอครบเดือนก็คงเดินทางไปอยู่กับลูกๆที่ภูเก็ตอีก คงกลับบ้านประมาณเดือนละครั้ง  แต่ก็จะพยายามเพราะต้นไม้หลายชนิดน่าจะอยู่ได้ยกเว้นพวกล้มลุก ตอนนี้แผ้วถาง ตกแต่งวันละนิด ปวดเอวปวดหลังบ้างก็ไปให้สาวน้อยช่วยนวดช่วยประคบ โชคดีที่ครูเตือนยังมีสาวน้อยอยู่ใกล้ๆ ขอบคุณนะคะคุณหมอ

        มีอีกหลายอย่างที่ทำแต่จะค่อยๆรายงานนะคะ ทั้งน้ำหมัก การทำสบู่และน้ำยาล้างจาน ซึ่งได้ผลดีมาก มีคนมาศึกษาถึงบ้าน วันนี้เรื่องเดียวก็ยังนำเสนอได้ไม่หมด กลัวคนอ่านจะอ่านไม่ไหว  คิดถึงทุกคนอย่างแรงนิ....