ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ ผมเพิ่งมาเริ่มปลูกไม้ป่าเศรษฐกิจ ตามหลังคุณsurasit sukrung... มาหลายปี เขียนบันทึกเรื่องนี้เอาไว้เป็นตำราการทำสวนป่าแบบลุงพูน อะไรดี อะไรไม่ดีก็เขียนเล่ากันไปเรื่อยๆ สวนของผมต่างกับสวนของคุณ surasit sukrung... ตรงที่สวนผมปลูกสลับแถวกัน ส่วนของคุณ surasit sukrung... จะปลูกแยกแต่ละชนิด

วันไหนเข้าไปตัดหญ้าเอง ตัดไปโดนต้นไม้ที่ปลูกสักต้นก็รู้สึกเสียดาย ทำให้ต้องหยุดตัดหญ้า มาตั้งสติกันใหม่ บางครั้งก็หยุดตัดไปเลยในวันนั้น

สวนป่าของผม ผมคงอยู่ไม่นานพอที่จะรอตัดมาใช้งานได้ครับ คนรุ่นต่อไปเขาจะพิจารณาเองว่า จะเก็บ จะใช้อย่างไร จึงจะเหมาะสม หน้าที่ของผมก็คือ ปลูกเอาไว้ให้เป็นทรัพย์สินของพวกเขา ของแผ่นดิน

ช่วงนี้โรคนี้กำลังระบาดครับ อ่านบันทึกของผมบ่อยๆ จะติดโรคนี้ไปโดยไม่รู้ตัว

ระยะนี้ การหากล้าไม้ป่ามาปลูกไม่ใช่เรื่องยากอีกแล้วครับ

ทีนี้มาถึงเรื่องการตัดฟัน เป็นกระบวนการสร้างป่าแบบหนึ่งครับ หลายคนปลูกด้วยระยะปลูก 2 X 2 หลายคนปลูกด้วยระยะปลูก 4 X 4 หลังจากปลูกไปได้ระยะเวลาหนึ่งต้นไม้จะเจริญเติบโตจนเบียดกัน จึงต้องมีการตัดสางออกบ้าง ในกรณีของการสร้างสวนป่าแบบนี้

ส่วนการปลูกต้นไม้แซมในสวนยางนั้น ปกติชาวสวนยาง เมื่อยางมีอายุราว 30 ปี ก็จะต้องปลูกใหม่ (แบบเดียวกับการปลูกข้าวโพด พอเก็บเกี่ยวผลผลิตแล้วก็เตรียมดินปลูกพืชอื่นต่อไป ระยะการปลูกใหม่ของพืชล้มลุกใช้เวลาไม่นาน แต่ไม้ยืนต้นเช่นยางพารา ต้องใช้เวลายาวนานกว่า) ชาวสวนยางเมื่อโค่นยางแล้วจะปลูกใหม่ ส่วนใหญ่ก็จะปลูกยางพาราตามเดิม (ยกเว้นผม หันมาปลูกไม้ป่าเศรษฐกิจแทน)

จากการสังเกตุของผมพบว่า ระหว่างแถวของยางพารา ประมาณ 6 - 7 เมตร สามารถปลูกแซมด้วยไม้ป่าเศรษฐกิจได้อีกแถวหนึ่ง เช่น ไม้ตะเคียนทอง ไม้จำปา เป็นต้น ซึ่งเมื่อปลูกพร้อมๆกับยางพารา เมื่อถึงเวลาโค่นยางพาราเพื่อปลูกใหม่อีก  30 ปีข้างหน้า เราก็จะได้ขายทั้งลำต้นไม้ยางพารา และลำต้นไม้ป่าเศรษฐกิจที่เราปลูกแซมลงไป ราคาของไม้ป่าเศรษฐกิจมีราคาดีกว่า ไม้ยางพารา

ที่ผมเขียนไว้แบบนี้ ในตอนท้ายๆของบันทึกนี้ ผมจะบอกว่า ผมจะทำการปลูกต้นตะเคียนทอง แซมลงในแปลงยางพารา เมื่อยางพาราแปลงนี้ครบอายุ ผมก็จะโค่นยางพารา ในขณะเดียวกัน ผมก็จะมีไม้ตะเคียนทองขายได้อีกด้วย แต่ว่าผมจะตัดไม้ตะเคียนทองขายหรือไม่นั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่จะชี้บอกแก่ชาวสวนยางพาราว่า รายได้ของท่านเพิ่มขึ้นแน่ๆ ถ้าปลูกแซมด้วยไม้ป่าเศรษฐกิจ

ขอบคุณสำหรับการติดตามบันทึกของผม ขอบคุณสำหรับการแสดงความคิดเห็นที่ทำให้ผมได้อธิบายได้ชัดเจนยิ่งขึ้นครับ

คงปลูกสลับกันไปครับ

ไอ้ที่พอทำได้คนเดียวคือ ปลูก ครับ ได้ราว 200 ต้นแล้ว ส่วนอื่นๆ คนอื่นทำทั้งนั้นครับ

ตอนที่ผมจะมาทำสวนป่าเศรษฐกิจ เคยไปปรึกษากับเพื่อนฝูงที่เขาเรียนมาทางนี้ เขาแนะนำให้ปลูกพืชชนิดเดียวเป็นแปลงใหญ่ เพราะจะจัดการได้ง่าย โดยเฉพาะในช่วงตัดฟันเพื่อขายไม้ แต่เนื่องจากผมมีประสบการณ์จากการปลูกไม้เทียม หรือสะเดาช้างมาก่อน โดยปลูกชนิดเดียวเป็นแปลงใหญ่ และใช้ระยะ 2 x 2 โดยกะว่าเมื่อปลูกไปสามสี่ปีจะตัดสางระยะครั้งหนึ่ง พออีก สามสี่ปี ก็จะตัดสางระยะอีก ไปเรื่อยๆ ทุกๆสามหรือสี่ปี ผมจะมีรายได้จากการขายไม้ที่ตัดสางออกไปบ้าง แต่ปรากฏว่า พอจะตัดสาง ต้นที่จะตัดออกกลับมีขนาดใหญ่กว่าต้นที่จะเว้นไว้ เมื่อตัดสางเสร็จ ระยะปลูกควรจะเป็น 4 x 4 กลับเป็นฟันเลื่อย เมื่อมาปลูกป่าในแปลงใหม่นี้ ผมเลยกำหนดระยะปลูกเป็น 4 x  4 ตลอด ปีแรก จะเห็นว่ามีที่ว่างเยอะ ผมก็ลงกล้วยกินได้ไว้บ้าง ปล่อยให้กล้วยเถื่อนขึ้นมาบ้าง โดยเฉพาะแถวที่ปลูก ตะเคียนทอง หลุมไหนมีกล้วยเถื่อนขึ้นร่วมหลุมหรือใกล้เคียงกัน ตะเคียนต้นนั้นจะงามกว่า ต้นที่อยู่กลางแจ้ง

ส่วนศัตรูพืชที่มารบกวนนั้น ที่พบเห็น จะมีเพลี้ยเกล็ด ตัวเล็กๆมาเกาะกินต้นจำปาทอง บ้างไม่มากนัก ต้นอื่นๆก็จะมีหนอนม้วนใบมาม้วนใบไม้ เช่น ไม้แดง ไม้ยางนา พวกนี้ใบใหญ่ ส่วนหนอนเจาะลำต้น เพิ่งเจอ หนอนเจาะลำต้นมะฮอกกานี และปลวกก็ชอบกิน ต้นใหญ่ต้นเล็ก ปลูกไว้ได้สองสามปี ก็ตาย ดังนั้นสวนป่าของผม จึงไม่มีไม้มะฮอกกานี มาเข้าแถวกับเขา มีบ้างนิดๆหน่อยๆ แซมตรงที่ว่าง

ผมคิดว่าแนวติดในการปลูกป่าของผมนี้ จะตอบโจทย์ได้บ้าง หรือพอจะพิสูจน์ได้บ้างว่า การทำสวนป่าเศรษฐกิจ แบบนี้ ควรจะปลูกแบบไหน อย่างไร

ขอขอบคุณที่เข้ามาเยียมชมครับ