ข้าคือ..ชาวนา..ชาวสวน..(แม้จะสมัครเล่นก็เหอะ)..

หมวดหมู่ของบล็อก: 


เมื่อลมหนาวเริ่มโชยมา..รวงข้าวจ้าวอีดอ(ข้าวพันธุ์เบาพันธุ์ชนิดหนึ่ง .มั้ง..)..ก็เริ่มแก่พอที่จะเกี่ยวได้..ผมเองก็ได้เวลาเป็นชาวนา..ข้าวที่สวนไม่ค่อยงามเพราะเจอฝนทิ้งช่วง..และต้องเกี่ยวไปหารวงข้าวไป..เพราะข้าวห่างเหมือนคนฟันหลอ..แดดก็ร้อนหญ้าก็เยอะคนก็ยังอยู่ในช่วงมึนๆ..อืมม์..ลำบากนะเนี่ย..ทำไงได้ก็ใจมันเรียกร้องอยากเป็นชาวนามากกว่าราชการ..ความทุกข์ที่ว่าก็กลายเป็นความสุข..ไม่ต้องอิจฉานะครับพี่น้อง..คนหน้าตาดีทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด..ฮ่าๆๆๆๆฮิ้วววว..



เดาเอาว่าเนื่องจากสภาพจิตใจของผมในช่วงนี้อาจจะไม่ปกตินัก..แม้ว่าพี่สาวและพี่ชายจะไม่พูดออกมา..แต่ผมรู้ว่าพี่ๆห่วงผมเลยไล่ผมไปทำอย่างอื่นไม่ให้เกี่ยวข้าว..กลัวเกี่ยวมือตัวเอง..ผมเลยได้เป็นชาวนาประมาณชั่วโมงเดียว..เอะ.หรือพี่กลัวผมดำมากกว่าเดิมก็ไม่รู้..ฮ่าๆๆฮิ้วววว..



ผมถือโอกาสไปสำรวจป่าสงวนน้อยๆ..ที่ห้อยๆเป็นพวงนั่นคือ"ผลต้นพอก"..ส่วนชื่อเข้าโรงเรียนของต้นพอกผมไม่รู้จักครับ..แหะๆๆ..เท่าที่เคยเห็นผลพอก.วัว.ควาย.กินเป็นของหวานหลังจากกินหญ้า..เดาว่า.วัว.ควาย.อมเอาไว้เคี้ยวเอื้องจะได้ช่วยย่อยอาหาร..และคายเม็ดออกมา..ส่วนผมก็ไปเก็บเม็ดของพอกที่วัว.ควาย.คายทิ้งมาผ่ากินเม็ดข้างใน..แต่กินมากไม่ได้จะรู้สึกเลี่ยนๆ..และเมาหน่อยๆ..ประสบการณ์สมัยเป็นหนุ่มชนบทนะครับ..อิอิอิ...



ไม่แน่ใจระหว่างต้นอินทผาลัมของคุณนุสิตา..หรือต้นระกำ..ที่ฝังลืมในป่าสงวนเล็กๆนี้..และไม่ทำอะไรทั้งนั้นครับ.ดูอย่างเดียว..ปล่อยให้ผจญชะตากรรมเอาเอง..ถ้าปรับตัวได้ก็รอด..หรือไม่ก็เดี้ยงถ้าไม่สามารถปรับตัวได้..อยู่สวนผมต้องเข้มแข็ง..โฮะๆๆๆๆฮิ้วววววว...



นี่คือตัวอย่างที่มีการปรับตัวได้..ต้นแก้วมังกรที่ฝังเอาไว้ตามโคนต้นไม้เจริญเติบโตได้แม้จะไม่สวยมากก็ถือว่าน่าจะรอด..ส่วนจะออกผลหรือไม่..แหะๆๆ.คงอีกนานถึงนานมากผมว่า..



สัปรดในสวนที่รอดแล้งมาได้..กล้วยที่เริ่มออกปลี.และผล..



ตอนเที่ยงพี่ชายลงกางข่ายดักปลา.ครั้งแรกได้ปลาจีนตัวประมาณ 1 กิโลกรัม 2 ตัว..แต่พี่สาวอยากกินปลาตะเพียนมากกว่าเลยปล่อยปลาจีน..ดักปลาตะเพียนแทน..ได้มาตัวเดียวเพราะปลาตัวโตกว่าข่ายที่กางข่ายโดนปลาสะบัดจนขาด..ปลาตัวเดียวกินกัน 4 คน..โชคดีที่มีน้ำพริกอยู่ไม่งั้น..ได้กินข้าวเปล่าแน่ๆ..นี่แหละน่าเขาบอกว่า.."อย่าหวังปลาตัวต่อไป..เพราะอนาคตยังมาไม่ถึง."..ฮ่าๆๆๆฮิ้วววว..



พืชพันธุ์..และสมาชิกในสวน..ซึ่งก็แน่นอนครับ..ไม่รู้จักชื่อเหมือนเดิม..รู้แต่ว่าเป็นตัวหนอน..กับดอกของพืช..แหะๆๆ..



และอีกหนึ่งบทบาทในชีวิต..เริ่มต้นปีงบประมาณ.เราก็เริ่มประชุมวางแผนการทำงาน..เป็นไงครับพี่น้องหน้าตาพอจะใกล้เคียงคำว่า."นักวิชาการ".หรือว่าเหมือน."ชาวนา.ชาวสวน".มากกว่า..


ขอบคุณพ่อแม่ที่ให้กำเนิด..บรรพบุรุษที่รักษาแผ่นดินให้อาศัย..กำลังใจจากผู้ปกครอง..สมาชิกบ้านสวน..ผู้ใหญ่โสที่เคารพ..และบ้านสวนพอเพียงของเรา..ลำใย..



 

ความเห็น

ดูคุณลำใยแล้วผมมีความสูขไปด้วยครับ:cheer3:

 เห็นด้วยครับ การลำบากกาย ไม่ได้หมายว่าจะเป็นทุกข์

สู้ ๆ ครับ

:bye: :bye: :bye:

เดินตามความฝันของตัวเอง

ลำไย  สู้ต่อไป  มาเชียร์

กินอยู่แบบพอเพียง

ไม่ว่าจะอยู่ในบทบาทอะไร ก็ทำให้ดีที่สุดนะลำใย สู้ๆ ค่ะ

้นที่คุณเอามาลง ฉันเองก็ไม่แน่ใจค่ะ เพราะอินทาลัมกับมะพร้าว เวลาต้นเพิ่งจะโตใหม่ๆ มันจะคล้ายกันมากเลย ส่วนระำกำ ต้นตอนขึ้นใหม่ๆ ไม่เคยเห็นเหลยค่ะ

รอดูต่อไปนะ

ขอแก้ไขสัปรด เป็นสับปะรด จะท้อไปทำไมผมทำหน้าที่หัวหน้าฝ่ายงบประมาณและพัสดุต้องเล่นบอลทางเนตอีกเงินเดือนก็ตันแล้ว

เฮ้อ...........เหนื่อย

สวัสดีค่ะ คุณลำใย - เมื่อวานอ่านแล้วไม่กล้า comment เพราะไม่แน่ใจ แต่วันนี้มาอ่านอีกครั้ง อยากจะบอกว่าคนเรามีทุกข์มีสุขแต่ต่างกันทุกคน ทำไมเราไม่ทำวันนี้ให้ดีให้ได้มากที่สุด ก่อนที่พรุ่งนี้เราอาจจะไม่ได้ทำในสิ่งที่เราอยากทำก็ได้ คุณลำใยมีคุณพ่อคุณแม่ที่สอนมาดี และมีคุณภรรยาที่น่ารัก สู้ๆๆค่ะ อย่าท้อ อุปสรรคคือบทท้าทายความสามารถของเรานะคะ   :cheer3:

ชีวิตที่เรียบง่ายกับความพอใจในสิ่งที่มี

ดูใบต้นของนุสิตาแล้วคิดว่าเป็นระกำ หรืสละ แต่ไม่่ใช้อินทผาลัมครับ :cheer3:

“Stupidity is an attempt to iron out all differences, and not to use them or value them creatively.”
― Bill Mollison

ดูรูปแล้วรู้เลยครับว่าคุณลำไยชอบเป็นชาวนา เห็นยิ้มทุกรูปเลย

หน้า