เอาต้นไม้มาฝาก

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 วันนี้ออนไลน์ที่ปากช่อง เหนื่อยมากครับวันนี้ ยายสายใช้แรงงานหนัก ให้ถางหญ้ารอบบ้าน น้อยอยู่เมื่อไหร่ แต่ไม่ได้ทำคนเดียว จ้างแรงงานคนแถวนั้นมาช่วยด้วย 2 คน เล่นเอาหมดแรงเหมือนกัน ที่ปากช่องตอนนี้ฝนตกเป็นช่วงๆ (ไม่เกี่ยวกับหลินหุ่ยนะ) แต่ช่วงนี้ฝนทิ้งช่วงไปหลายวันแล้ว อย่างที่เคยเล่าแล้วว่าพอได้ฝนต้นไม้หลายอย่างที่ซบเซาก็ฟื้นตื่นขึ้นมาสดใสอีกครั้ง เลยเอารูปต้นที่หาดูได้ยากมาฝากกัน

ต้นแรก ตูบหมูบ เป็นชื่อที่ชาวอีสานเรียก ทั่วๆไปเรียก เปราะ

ต้นนี้ขนาดใบใหญ่มากประมาณ 8 นิ้ว

ต้นที่ 2 เป็นไม้เลื้อยชื่อว่า "พลูลงยา" ชื่อที่ได้มาจากสีสันของใบนั่นเอง

ความเห็น

ชื่อแปลกจังไม่เคยได้ยินคะ ยังมีใบแค่ 1-2 ใบ

พลูลงยาก็ไม่เคยเห็นคะ ใช้ทำอะไรได้บ้างคะ กินกับหมากได้มั๊ย

Laughingทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน

อืม..ใบเปราะไม่เห็นนานแล้วครับขอบคณุที่นำภาพมาให้ชมกับหลายเรื่องที่ดีๆเมื่อครั้งยังเยาว์เซพขึ้นเขาเข้าไปเที่ยวป่า

ได้พบเจอกับใบเปราะใบเประอาดมีหลายชนิดแต่รู้มี2ชนิดที่กินได้คือใบเปราะแบบของพี่สุรพลมีดอกสีขาวอีกชนิดหนึ้งใบลายคล้ายๆว่านนกคุ้มแต่ลายมีสีเขียวเข้มอมน้ำตาล

มีหัวอยู่ในดินคล้ายหัวกระชายสามารถขุดหัวมาปลูกได้ใบใช้ทำอาหารได้หลายชนิดแต่ส่วนมากเซพเอามาทำยำกบกินอร่อยจริงๆโอ๊ย..คิดถึงบ้านจังLaughing

สวัสดีค่า .. พี่กุหลาบพันปี

ติดตามบล็อกพี่ตลอดเลย,

มีแต่พันธุ์ไม้สวยงาม พื้นบ้าน มีประโยชน์ และหายากทั้งนั้น

สุขตา สุขใจ จริง ๆ ..

ปุ๋ยค่ะ O___O

 

 สบายดีหรือเปล่าคุณปุ๋ย หายเงียบไปนานเลย

ขอบคุณมากค่ะ, พี่กุหลาบพันปี _/\_

ปุ๋ยเห็นคุณค่าของชีวิต ไม่คิดแบ่งเขาแบ่งเรา,

เพราะความจริงในระดับปรมัตถ์,

ชีวิตนี้ น้อยนัก แต่สำคัญยิ่งนัก,

และเราต่างก็เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมด,

ไม่เห็นประโยชน์ของสิ่งที่เกิดขึ้นเลย,

เสียใจที่สูญเสียหลายชีวิต,

ไม่ว่าฟากใด ฝั่งไหน,

เจ็บปวดค่ะ,

ซึ่งไม่ได้มากกว่าทุก ๆ คนหรอกนะคะ,

เชื่อว่าต่างก็เจ็บปวดด้วยกันหมด,

ยังมึน ๆ อยู่เลยค่ะ,

อีกสักพัก น่าจะค่อย ๆ ดีขึ้น,

พยายามอาศัยการทำความรู้ตัวเสมอ,

และมองเห็นตามจริงเสมอ,

เราเห็นทุกข์ เห็นความเจ็บปวด,

แต่เราไม่ได้เป็นทุกข์,

เราไม่ได้เป็นผู้เจ็บนั้น ..

หวังยิ่งนะคะ ว่าพี่สุรพลและครอบครัว ญาติมิตร

มีความสุข ความสบายดี

และปลอดภัยดีค่ะ _/\_ 

 

 

จันทร์เจ้าเคยเห็น แต่ไม่รู้จัก ขึ้นตามในป่า ในสวนที่ชื้นๆค่ะ (รู้จักอีกอย่างแล้ว)

 

ป.ล.มีคนใจร้ายสองคนเลย บุ๋มใช้แรงงานเด็ก  ยายสายใช้แรงงาน..ผู้ใหญ่ อิอิ

 

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

คุณกุหลาบพันปีค่ะ  แล้วถ้าเราจะปลูกตูบหมุบได้มั๊ย  หรือมันจะยอมขึ้นตามธรรมชาติเท่านั้น

น่าสนใจจริงๆ

 

 ปลูกได้ซิครับ ที่เห็นในรูปก็ปลูกในกระถางพลาสติก ถ้าคิดจะปลูกต้องหาหัวมาปลูก อาจหายากสักหน่อย ลองหาดูตามร้ายขายพวกสมุนไพร

ตูบหมูบ หรือเปราะหอม

เปราะหอมเป็นพืชล้มลุก มีหัวอยู่ใต้ดิน พอฝนตกก็จะเจริญงอกงามออกมาให้เห็นใบ และจะออกดอก สร้างหัวใหม่หลายๆหัว  พอพ้นหน้าฝน เข้าหน้าหนาว หน้าแล้ง ใบเปราะ จะเหี่ยวเฉา พักตัวอยู่ในดิน หัวเปราะก็จะงอกออกมาเป็นต้นใหม่อีก

เท่าที่เคยเห็นของจริงจะมีเปราะใบกลมๆแบบในภาพ ดอกสีชมพู กับอีกชนิดหนึ่ง ใบออกจะยาวๆ คือส่วนยาวมากกว่าส่วนกว้าง ส่วนสีของดอกจำไม่ได้ว่าสีอะไร

เคยซื้อหัวเปราะมาปลูก จากวัดหลวงพ่อใหญ่ จ.พิษณุโลก ทั้งสองแบบ ปลูกไว้ในอกยาง พอฝนตกก็จะแตกหน่อ แตกใบออกมา

การนำไปใช้ประโยชน์ มีคนเล่าให้ฟังหลายคนแล้ว ที่แปลกไปจากคนอื่นที่จะเล่าให้ฟังคือ ที่ จ.อุดรธานี มีสวนกล้วยไม้ใหญ่แห่งหนึ่ง สามารถสกัดกลิ่นจากดอกกล้วยไม้ พวกสามปอย มาทำเป็นน้ำหอม ขายทั้งในและต่างประเทศ ในชื่อ มิสอุดรซันไซน์ หลายปีก่อนเคยแวะเวียนไปก็ซื้อกลับบ้านไปขวดหนึ่ง

แต่ที่น่าสนใจคือ สวนกล้วยไม้แห่งนี้มีน้ำหอมอีกชนิดหนึ่ง ตั้งชื่อว่า ตูบหมูบ ตอนนั้นก็ไม่ทราบว่าตูบหมูบคือต้นอะไร หรือเป็นอะไร ตอนแรดเข้าใจว่าเป็นแมลงชนิดหนึ่ง ในกลุ่มแมลงฉง เขาเอาตูบหมูบมาทำจนได้เป็นน้ำหอม ที่มีกลิ่นหอมมาก

ตอนหลังจึงรู้ว่า มิสตูบหมูบ คือมิสเปราะหอม

หน้า