ขอขอบพระคุณลุงเรินเป็นอย่างสูงค่ะ

สวัสดีค่ะพี่น้อง สมช ทุกๆท่าน เนื่องด้วยสมจิตกับลูกชายจะไปเยี่ยมตาวิทยาที่มาเล ถือว่าเป็นโชคดีของสมจิตกับลูกชายมากๆค่ะ ด้วยความที่ไม่เคยไปไหนมาไหนโดยเครื่องบิน ก็เลยส่งข้อความไปถามลุงเริน และลุงเรินก็เลยได้นัดพบกับสมจิตที่ดอนเมืองลุงเรินกับลูกสาวแฝดมาด้วยค่ะน้องน่ารักมาก และได้ช่วยพาไปเช็คอิน ได้นั่งคุยกันพักใหญ่ค่ะ ลุงเรินพาไปดูวิวชั้นบนของอาคารชี้ให้ดูที่ทำงานด้วยค่ะ  โดยมองลัดสนามบินไปค่ะ และวันกลับลุงเรินและลูกสาว พี่ปุ๊ก กับ พี่ปุ้ย ก็มารับไปส่งที่หมอชิตเพื่อไปส่งขึ้นรถกลับชลบุรีด้วยค่ะ และนี่เป็นที่มาของชื่อบล็อกนี้ค่ะ จากที่เคยอ่านบล็อก และเลยได้อ่านคอมเม้น ก็เลยเหมือนได้รู้จักและสนิทเหมือนรู้จักกันมาก่อนค่ะ ทำให้รู้สึกอบอุ่นเมื่อพบกันครั้งแรก

และขอขอบคุณพี่น้อง สมช ทุกท่านที่เข้ามาอ่าน และขอขอบคุณบ้านสวนพอเพียงที่ให้ความรักความอบอุ่นตลอดไปค่ะ

วันที่มารับ พี่ปุ๊กกับพี่ปุ้ยยังได้ซื้อขนมมาฝากน้องแจ็คอีกด้วยค่ะ