มือใหม่หัดเลี้ยงไก่ตอนที่ 5 : ขอกระชับพื้นที่

(((ไก่อยู่ส่วนไก่นะจ๊ะ ข้ามมาไม่ได้เพราะเป็นที่ของแมวจ้า)))

เผลอหน่อยเดียว ไก่รุ่นแรกที่เลี้ยงก็อายุสามเดือนเต็มแล้วครับ ส่วนรุ่นที่สอง สามและรุ่นสี่ ที่มาจากเบตงก็อายุห่างกันราวๆ รุ่นละเดือน ตอนสร้างกรงให้ก็คิดว่าใหญ่โตพออยู่ไปได้สักพักใหญ่ แต่ตั้งแต่สร้างกรงมา ผมก็ไม่เคยให้พวกไก่อยู่ในกรงเลยยกเว้นแต่เรียกมันเข้าไปตอนกลางคืน และตอนไม่อยู่บ้าน สักไม่กี่วันดูเหมือนว่าไก่จะเข้าใจดีว่า มันต้องนอนในกรงและตอนเช้าผมจะมาปล่อยให้มันออกมาคุ้ยเขี่ยหากิน และพอหลายๆ วันเข้า ก็ไม่ต้องต้อนเข้ากรงตอนเย็นแล้ว พวกมันรู้หน้าที่เดินเข้ากรงเอง ซึ่งสะดวกมากๆ

แต่ด้วยขนาดและความเติบโตทำให้ไก่เริ่มวุ่นวาย หลายตัวเข้ามาแย่งอาหารหมาแมว และอึเรี่ยราด และตัวหัวโจกเริ่มโดดขึ้นเก้าอี้ขึ้นโต๊ะสร้างความวุ่นวายมากขึ้นเรื่อยๆ ผมเลยคิดว่า คงจะต้องแบ่งพื้นที่กันอยู่ระหว่างคน หมาแมว และไก่ ก็เลยซื้อตาข่ายมากั้นบริเวณบ้าน ให้ไก่อยู่ในดงหญ้าเท่านั้น

(((ส่วนที่ให้ไก่อยู่ ที่พวกมันคุ้ยเขี่ยหากินกันเพลินเลยครับ)))

ตาข่ายที่กั้นแบ่งพื้นที่เป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับสัตว์ทุกชนิดและคนด้วย มันกั้นเส้นทางของหมาและแมว  สำหรับแมว ไม่ค่อยเป็นปัญหามากนัก เพราะมันกระโดดพ้น แต่หมาโดดไม่พ้น มันจึงใช้วิธีมุด และพยายามกระโดด ซึ่งทำให้ตาข่ายพังเป็นระยะๆ ซึ่งถ้าเมื่อไหร่หมากระโดดข้าม ตาข่ายมักจะขาดหรือหลุด และไก่ก็จะบุกเข้าพื้นที่ตัวบ้าน ทำให้ต้องคอยล้างขี้ไก่อยู่เรื่อย กว่าจะปรับแนวกั้นจนเข้าที่เข้าทาง หมาแมวรู้วิธีเดินอ้อม แต่ไก่ไม่รู้ ก็ต้องปรับตัวกันระยะหนึ่ง

(((หลังจากการกระชับพื้นที่ ก้เลยนั่งเล่นได้เพลินๆ โดยที่ไก่ไม่กวนใจ)))

จริงๆ แล้วคนที่แนะนำให้ผมเลี้ยงไก่บอกผมว่าให้ใช้มุ้งฟ้ากั้นไก่ดีที่สุด เพราะหมากัดไม่ขาด งูเข้าไม่ได้ และราคาประหยัด แต่ผมไม่ชอบตาข่ายฟ้าเพราะมันดูทึบตัน ก็เลยต้องหมดเงินค่าตาข่ายไปสองผืนๆ ละร้อยกว่าบาท ส่วนเสาปักใช้ต้นกระถินตัดเอาจากข้างบ้าน หลังจากทำตาข่ายกั้น รู้สึกว่าชีวิตสงบสุขขึ้นครับ แต่สงบได้ไม่เท่าไหร่ ก็เริ่มวุ่นวายอีก เพราะไก่มันฉลาดกว่าที่ผมคิด ตาข่ายแค่นี้เอาไม่อยู่ครับ