บล็อกของ worweera

(((ไก่อยู่ส่วนไก่นะจ๊ะ ข้ามมาไม่ได้เพราะเป็นที่ของแมวจ้า)))

(((ไก่ไม่กลัวปังตอ)))

บ้านพักที่ผมเช่าอยู่มาหลายปีอยู่ที่ขอบของตัวเมืองนครปฐม เป็นบรรยากาศกึ่งชนบท บ้านใกล้ๆ กันไม่มีรั้วรอบ ที่ว่างบริเวณบ้านมีประมาณ 100 ตารางวา เมื่อรวมกับที่รกร้างติดกันราวๆ 300 ตารางวา ผมวาดฝันมาหลายครั้งว่าจะมีไก่เดินอยู่ในดงหญ้าดงกล้วยและป่ากระถินข้างบ้าน การไปเดินหาไข่ไก่หรือไล่จับไก่มากินน่าจะเป็นการผจญภัยเล็กๆ น้อยๆ

(((รูปปั้นไก่เบตง ที่อำเภอเบตง)))

((มาจากเบตงเลยทำท่างงๆ เมื่อเจอไก่สามสายนครปฐม))

ผมรู้จักไก่เบตงจากเพื่อนที่เป็นคนเบตงโดยกำเนิด  เขาเล่าอย่างภูมิใจถึงอาหารชั้นยอดสามอย่างของเบตงนั่นก็คือ ผักน้ำ ปลาจีน และไก่เบตง ขณะที่เพื่อนอีกคนหนึ่งเป็นคนยะลา เล่าให้ฟังว่า ไก่ที่เบตงมีไก่ชนิดหนึ่งเรียกว่าไก่เก้าชั่ง ตัวใหญ่ขนาดเดินแผ่นดินสะเทือน ซึ่งผมก็ฟังเก็บข้อมูลไว้รอเวลาว่า เมื่อมีโอกาส คงได้พิสูจน์กันว่าจะใหญ่จริงขนาดนั้นหรือไม่

((ลูกไก่วิ่งมาเป็นพายุเมื่อได้ยินเสียงเรียก))

เพิ่งเคยจะเลี้ยงไก่จริงจังก็ครั้งนี้ หลังจากที่มีงานน้อยลง เวลาว่างมากขึ้น โดยที่แรงบันดาลใจสำคัญมาจากการไปชมการเลี้ยงไก่สุขสันต์ (Happy Chic) ของผู้ใหญ่สุธรรม จันทร์อ่อน ซึ่งได้แนวคิดดีๆ มามากพอสมควร

“เราอยู่กรุงเทพฯ บ้านเราไม่เคยมีใครทำการเกษตรเลยนะ” แม่ของผมในวัยกว่าเจ็ดสิบบอกกับผมด้วยความเป็นห่วงตอนที่ผมไปขอโฉนดที่ดินที่นครสวรรค์พร้อมกับบอกว่ามีโครงการไปอยู่ที่นั่น