ค่ายถ่ายทอดภูมิปัญญา กินดีมีสุข นกรำ
"สลามมาไลกุม" พวกหนูเป็นนักเรียนประจำ โรงเรียนธรรมศาสน์วิทยามูลนิธิ(ปอเนาะ) ตั้งอยู่ที่บ้านนกรำ กงหรา พัทลุงค่ะ พวกหนูโดนคณะของป้าหยอยจับเข้าค่ายเรียนรู้วิถีชีวิตและวัฒนธรรมป่านาเล ๒วันเมื่อ๓-๔ พย ที่ผ่านมาค่ะ ตอนแรกป้าหยอยจะแบ่งกลุ่มให้พวกหนูรวมกลุ่มกับเพื่อนชาย ป้าหยอยเพิ่งรู้ว่ามันผิดวิถีทางศาสนา เพราะในโรงเรียนของหนูแยกหญิงชาย ชัดเจนทั้งในห้องเรียนและหอพัก ป้าหยอยนะป้าหยอย เกือบทำร้ายพวกหนูซะแร้วววฮาๆๆๆ ในที่สุดพวกหนูก็ได้รวมกลุ่มกันกลุ่มละ ๑๕ กลุ่มรวม ๑๐ กลุ่ม ทำป้ายชื่อและต้งชื่อกลุ่มกันเอง กลุ่มหนูชื่อ "เรนโบว์ ฮิ ฮิ"
พวกผมกลุ่มเถ้าแก่น้อย ครับ
ในค่ายพวกหนูได้ฝึกทำอาหารพื้นบ้าน ของแต่ละมื้อ กำลังตำๆๆๆใบผักหวากับใบเตยกวนขนมลอดช่อง สนุกมากๆๆจ้า แม่บ้านนกรำคอยบอกให้ทำและอธิบายเหตผลให้รู้ว่าผักแต่ละอย่างทำอย่างไรถึงจะได้กินดี ผักมาจากไหนบ้าง ทำอะไรได้บ้าง ตำๆๆเพลินเลยค๊าๆๆ
ว๊าวๆ มาแล้วๆๆกวนได้ที่แล้ว สีสวยสดกลิ่นหอมๆๆ อยากกินแล้วใช่มั้ยค่ะ ลุงๆป้าๆ ฮิๆๆ ต้องไปกินที่บ้านนกรำนะคะ
แกงส้มเนื้อย่างกับผักสมรมคะ มีผักกูดป่า มะเขือ ตาหมัด มะละกอ เครื่องแกงตำมือ อร่อยๆๆที่สุดในโลก เรื่องอาหารมีเยอะแยะเลยจ้า แต่ป้าหยอยโหดนิ กินแล้วต้องมานั่งรวมกลุ่มทำบันทึก ถึงที่มาของอาหารและสรรพคุณ ป้า นาอาบ้านสวนช่วยด้วยค๊าๆๆๆ(ไม่ต้องช่วยกินนะเพราะพวกหนูจัดการหมดแล้วฮาๆๆ)
ชวยกันคุย ช่วยกันเขียน
นำเสนอหน้าห้อง ไม่สนุกเลยหนูขี้อายมากๆๆๆ วันแรกเห็นป้าหยอยเครียดหนักด้วย เพราะพวกหนูไม่เล่นด้วยนิ
หมอหวาน(มุสลิม)มาช่วยอธิบายเพิ่มเติม ประสบการณ์ชีวิต
มะสา บ้านนกรำช่วยเล่าเรื่องดีๆในชุมชน ที่ตั้งใจถ่ายทอดสู่โรงเรียน โดยป้าหยอยคอยเป็นตัวเชื่อมพาจัดกิจกรรม
คณะของป้าหยอยฉายหนังวิกฤติโลกวิกฤติอาหาร ให้พวกผมได้เรียนรู้ด้วย ที่มาของอาหารฟ๊าดฟู๊ดน่ากลัวมากจริงๆ
พวกเราได้ฝึกคิดวิเคราะห์ปัญหาและหาทางออก พลิกวิกฤติอาหาร มีแผนงานออกมามากมาย
บางอย่างพวกผมสามารถทำได้ในโรงเรียนเช่นปลูกผักกินเอง เพราะพวกผมทำกับข้าวกินเองด้วยนะครับ
หอพักของพวกผมน่าอยู่มากใช่มั้ยครับ ในแต่ละวันละหมาดสี่เวลา เรียนศาสนาและวิชาสามัญควบคู่กันไป
โต๊ะครูให้ความเห็น และทำการปิดค่าย (รายงานฉบับย่อจ้า เนทไม่ดีนักเหนื่อย)พอเห็นภาพรวมละกัน พี่น้อง
สรุปสำหรับตัวเอง.. เหนื่อยแทบขาดใจทีเดียวกับค่ายนี้ในวันแรก เพราะจับทางไม่ถูกฮาๆๆ
ทำกระบวนการที่คุ้นเคยกับด้กไทยพุทธ ใช้ไม่ได้ ต้องปรับใจอย่างรวดเร็ว เดินตามวิถีของพระเจ้า กลางคืนได้เห็นเด้กๆแสดงลิเกรองแง็งอย่างมีความสุข
ทำให้ฉุกคิดถึงวิถีการเรียนของลูกหลานไทยพุทธวันนี้ มิติทางศาสนาหรือวิชาศีลธรรมห่างเหินไปทุกที จำได้ว่าตอนที่เรียนประถมครูพาทำวัตรเย็นทุกวันศุกร์ก่อนกลับบ้าน สวดมนต์เช้าเย็นในห้องทุกวัน อยากให้วิถีอย่างนี้ค่อยๆกลับมา พี่น้องที่มีบทบาทเป็นครู ลองพิจารณาดูทีเถิด มันคงไม่ยากเกินไป หากเราเห็น และเชื่อในมิติการให้ด้านจิตใจที่ดีงาม กับเยาวชน ผู้เป็นอนาคตของโลกใบนี้
- บล็อกของ ประไพ ทองเชิญ
- เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน เพื่อแสดงความคิดเห็น
- อ่าน 6696 ครั้ง
ความเห็น
สมจิต
7 พฤศจิกายน, 2012 - 10:58
Permalink
Re: ค่ายถ่ายทอดภูมิปัญญา กินดีมีสุข นกรำ
ดีจังเลยค่ะพี่หยอย ได้ถ่ายทอดความรู้ไปสู่เด็กๆ จะได้สืบทอดกันต่อไป
เสิน
8 พฤศจิกายน, 2012 - 14:26
Permalink
Re: ค่ายถ่ายทอดภูมิปัญญา กินดีมีสุข นกรำ
เห็นเยาวชนอยากเท่ห์ตามสื่อ...อดเป็นห่วงไม่ได้
..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..
หน้า