กานพลู

ผมเป็นคนที่ชอบสาระน่ารู้เกี่ยวกับสมุนไพร และเห็นบ่อยครั้งที่คนเฒ่าคนแก่ มักเอากานพลูมาเคี้ยวเล่น บางคนบอกว่าเคี้ยวแล้วฟันทนทานแข็งแรง บางคนบอกว่าเคี้ยวแล้วลดกลิ่นปากอันไม่พึงประสงค์ได้ แต่จะอย่างไรก็แล้วแต่ กานพลูเป็นยาสมุนไพรที่อยู่คู่กับคนไทยมาช้านาน

กานพลู 

ชื่ออื่น : กานพลู(ภาคกลาง) ดอกจันทร์ (เชียงใหม่) จันจี่ (ภาคเหนือ)

ชื่อสามัญ : clove

ชื่อวิทยาศาสตร์ : cloveEugsnia Aromatica (Caryophyllum) Eugenia caryophyllus Bullock & Harrison

วงศ์ : MYYRTACEAE

ลักษณะทั่วไป : 

ต้น : เป็นพรรณไม้ยืนต้นขนาดเล็ก ลำต้นมีความสูง ราว9-15 เมตร ผิวของมันเป็นสีเหลืองน้ำตาล

ใบ : ใบเป็นสีเขียวเข้ม ผิวของใบเรียบมัน ค่อนข้างหนา ใบยาวประมาณ 4 นิ้ว กว้างประมาณ 2 นิ้ว รูปลักษณะของมันปลายและโคนใบแหลม เป็นรูปยาวรี

ดอก : ดอกเป็นสีเขียวอมแดงเลือดหมู หรือสีขาวอมเขียว ดอกจะออกเป็นกระจุก หรือเป็นช่อ ประมาณ 15-20 ดอก คล้ายดอกขจร

ผล : ผลมีสีน้ำตาลเข้ม ผลของมันมีขนาดยาวประมาณ 1 ซม. และมีขนาดยาวประมาณ1 ซม. และมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 0.3-0.4 ซม.

การขยายพันธุ์ : ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการตอนกิ่ง นำไปปลูกในดินร่วนซุย หรือในดินที่มีปุ๋ย อินทรีย์

วัตถุ ต้องการน้ำปานกลาง

ส่วนที่ใช้ :

ดอก ซึ่งมีรสเผ็ด ใช้เป็นยาแก้พิษโลหิต แก้ปวดท้อง แก้ลมเป็นเหน็บชา แก้พิษน้ำเหลือง น้ำคาวปลาแก้อุจจาระให้เป็นปรกติ แก้เลือดออกตามไรฟัน แก้ปวดฟัน แก้หืดละลายเสมหะ ดับกลิ่นปาก แก้รัตตปิตตโรค เป็นต้น

 ดอกเมื่อตากแห้งแล้ว เป็นสีแดงน้ำตาล นำมากลั่นใช้ 0.12-0.3 กรัม หรือ 2-5 เกรน จะเป็นยาแก้ท้องขึ้นธาตุพิการขับผายลมในลำไส้ เป็นยาบำรุง และน้ำมันจากกานพลูซึ่งกลั่นออกมาใช้เป็นยาระงับกระดูก แก้ปวดท้อง ขับผายลม และใช้สำลีชุบนำมาอุดฟันที่ปวด

ถิ่นที่อยู่ : ปลูกมากในบริเวณ เกาะสุมาตรา เกาะทะเลอินเดีย เกาะมอล็อกกา ประเทศอเมริกาประเทศแอฟริกา และประเทศไทย