..... วันสุดท้าย ......

มาให้กำลังใจครับ ก่อนตัดสินใจ คุณนัทคงคิดและวางแผนมาดีแล้ว มีคนท้วง มีคนสนับสนุน มีคนช่วย มากมาย แต่สุดท้ายก็ต้องอยู่ที่ตัวเราเอง เราทำเราก็ได้กับตัวเรา เอง ทำแล้วพลาด เราก็ยังได้ประสบการณ์ รอดูความคืบหน้าครับ

คุณนัทเห็นภาพเห็นห้องโล่งๆก็ใจหายค่ะ นึกถึงวันสุดท้ายก่อนออกจากห้องพักและที่เคยทำงานประจำ แต่เป็นเรื่องที่เกิดได้ในชีวิต ทำให้คิดถึงเรื่องของความเปลี่ยนแปลงที่เกิดได้เสมอ แต่อย่างไรก็ตามในย่างก้าวต่อไปเป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ เหนื่อยสักระยะ เมื่อทุกอย่างเข้ารูปเข้ารอยหวังใจและเอาใจช่วยให้สิ่งที่ปรากฏงดงามและสร้างความมั่นใจได้ว่าชีวิตคนเมืองก็ทำได้ ชีวิตยามอยู่ชนบทก็อยู่ได้ ความทรงจำช่วงสั้นๆที่ได้ตอบผ่านหน้าบล็อกกันเป็นความทรงจำสวยงามและคงระลึกถึงคุณนัทอีกนานเลยค่ะ แล้วพบกันใหม่นะคะคุณนัท

สวัสดีค่ะคุณนัท ..ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดี กับคุณนัทด้วยค่ะ ที่"ลูกสาว" สอบเข้า ม.จุฬาฯ สาขาการบัญชี ได้สำเร็จนะค่ะ.. ทุกอย่างกำลังเดินก้าวไปข้างหน้าอย่างสวยงาม ขึ้นอยู่ที่เรา "หนึ่งสมอง สองมือ กับอีกหนึ่งกำลังใจ (สามี และคนใกล้ชิด)" เข้มแข็ง และอดทนค่ะ มันจะผ่านไปด้วยดีจ๊ะคุณนัท...

  ปลูกผักกินสัก10ตารางเมตร เอาระบบให้น้ำของป้าเล็กไปใช้นะคะ  ทำไม่ยาก  4พันทำได้ค่ะ  จะได้มีผักกินตลอดค่ะ  ขอเอาใจช่วย  ขอให้มีความสุขนะคะ

โอ้...มายก๊อต ทำไมชนบทจังค่ะ ถ้าเป็น นู๋หวึ่ง อยู่ไม่ได้แน่เลยแบบนี้ โชคดีค่ะ