ทดสอบความคล่องตัวและการเปรียบเทียบของเก่ากับใหม่ครับ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

กว่าจะเข้าบ้านได้มันยากเพราะไม่มีความรู้ด้านนี้ พอเข้ามาแล้ว:-

-มั่นเป็นงึกๆงักๆ มันเป็นซะอึกซะอัก มันเป็นซ่องล่องแซ่งแล่ง

-มันเป็นรำเก๊อะรำเก้ย

-หมันพรื่อโฉ๊ จึงลองเขียนบล๊อกลองแล

 

จากมนุษย์เงินเดือนที่ยากจนทนเก็บหอมรอมริบพอมีเงินเก็บมาซื้อที่ดินทำสวนที่ฝันไว้ในส่วนลึกของหัวใจ  ฝันว่าอยากปลูกต้นไม้ที่มีลูกให้กินมีสระน้ำมีปลามีเป็ดและห่านพาลูกๆว่ายเล่นในน้ำ มีแม่ไก่พาลูกคุ้ยเขี่ยดินทำมาหากินตามประสาไก่เอย ยามเช้าและเย็นเดินเล่น นั่งรับลมเย็นที่ศาลาริมสายน้ำอย่างนี้ แต่ศาลานี้อยู่ที่บ้านของคนอื่นเอามาให้ดูว่าอยากได้อย่างนี้ครับ

 

จึงตระเวนหาซื้อที่ดินพอแมวดิ้นตายได้มา3ไร่กว่าๆ ด้านหลังติดสายน้ำเล็กๆอย่างนี้ เพราะพ่อหลวงสอนว่าไม่มีไฟฟ้าเราอยู่ได้แต่ไม่มีน้ำเราอยู่ไม่ได้ สวนที่ซื้อเป็นดินปนทรายเก็บน้ำไม่อยู่ จึงขุดบ่อใกล้ๆกับสายน้ำเล็กๆนี้เนื่องจากมั่นใจว่ายิ่งนานวันระดับน้ำก็จะยิ่งลึกลงไปในลักษณะเดียวกับภาคอีสาน จะหวังพึ่งภาครัฐหรือส่วนรวมมันยากการชักชวนกันทำในสิ่งดีๆไม่ค่อยมีใครสนใจ จึงต้องดูแลตัวเอง ดังนั้นจึงขุดบ่อเองริมสายน้ำเล็กๆนี้ซึ่งมักจะแห้งเมื่อถึงฤดูแล้ง

 

หลายปีผ่านไป ยางราคาดีคนก็ตัดต้นไม้เช่นมะพร้าว ล็องก็อง เงาะ ส้มฯออกพากันปลูกยางพาราแล้วก็พากันฉีดยาฆ่าหญ้ากันทุกปี ต้นไม้ที่จะตรึงน้ำไว้ก็หมด ดินบริเวณที่ซื้อไว้เป็นดินปนทราย ดินทรายก็เลยไหลตามน้ำไปเมื่อน้ำหลากทำให้ทางขาดอย่างนี้รถก็ผ่านไม่ได้

และสายน้ำนั้นเต็มไปด้วยน้ำยาฆ่าหญ้าที่โดนฝนชะลงไปในสายน้ำรวมๆกันไปลงทะเลให้กุ้งปลาปูหอยให้เราได้เอามาทำอาหารกินกันใส่ผักทีปลูกแล้วป้องกันหนอนแมลงที่ฉีดพ่นด้วยยาฆ่าแมลง ลองเขียนดูว่าจะขัดข้องอย่างไรหรือไม่ ค่อยมาเขียนเล่าความเป็นไปในสวนต่อครับ เขียนและลงภาพบล๊อกใหม่ต่อจากนี้ได้6-7รูป พนักงานไฟฟ้ามาเปลี่ยนฟิวส์ที่หม้อแปลงหน้าบ้าน เปิดมาหายหมดเลย ต้องผัดไว้ก่อนครับ

 

ความเห็น

ขอบคุณป้านิวมากครับ ไม่ทราบคนอื่นเขาคิดเหมือนผมรึเปล่า ผมคิดมาตั้งแต่เด็กผมฝัน(ตอนที่ยังตื่น)ว่าอยากมีบ้านริมภูเขา สนามหญ้าที่เขียวขจีมีปสุสัตว์ หมูหมากาไก่นกที่บินไปมาอย่างอิสระ มีธารน้ำไหลผ่าน มีเป็ด-ห่านพาลูกว่ายน้ำหาอาหาร อากาศบริสุทธิ์ พออยู่พอกิน ใช้ของเท่าที่จำเป็น ไม่มีฝุ่นควัน ก็เคยดูหนัังซีรี่ในทีวีเรื่อง บ้านเล็กในป่าใหญ่เป็นหนังฝรั่งหลายปีแล้ว ปัญหาในการใช้ชีวิตไม่วุ่นวายเหมือนสังคมปัจจุบัน ตอนนี้ความฝันยังไม่เลือนหายไป ก็รู้ว่ามันยากแต่ก็ทำเท่าที่เราทำได้ในส่วนของเรานะครับป้านิว "จงบินเอาเท่าที่เราจะบินไหว" ขอบคุณอีกครั้งครับ นี่เป็นอีกเหตุผลนึงที่ผมสมควรขอบคุณ คุณโสทรและกรรมการรวมถึงเพื่อนๆในบ้านสวนทุกคนที่ทำให้เรามีโอกาสได้พูดคุยเรื่องที่เราสนใจและให้กำลังใจแก่กันและกัน คงเหมือนคนแก่ที่ติดหมากแล้วไม่ได้กินเมื่อเวบบ้านสวนขัดข้องอย่างคุณธนนัน์เธอว่า

สวัสดีค่ะ คุณอินเนียร์ - ได้ที่ดินดีจังเลยค่ะ มีน้ำไหลรินให้ชืนใจด้วย มีศาลานั่งพักเหนื่อยจากการทำสวน มีบ่อปลาไว้เลี้ยงปลาอีก เดี่ยวอีกหน่อยมีเป็ด ห่าน ไก่ ทุกอย่างคงสมบูรณ์แบบพออยู่ พอกินตลอดไปเลยนะค่ะ ทิพย์มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆๆ Laughing

ชีวิตที่เรียบง่ายกับความพอใจในสิ่งที่มี

ขอบคุณ คุณทิพย์มากครับ ศาลากลางน้ำของคนอื่นอยู่อีกที่นึงครับไม่ใช่ที่สวนของผม แต่สายน้ำเล็กๆกับต้นไม้รกๆนั่นของผม ผมเลี้่ยงเป็ดไก่ห่านไม่ได้เพราะผมไม่ได้อยู่ในสวน ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีน้ำสะอาด รอบๆเขาฉีดยาฆ่าหญ้ากันทุกปีมันทั้งฟุ้งกระจายและถูกฝนชะลงในสายน้ำ ล้างถังฉีดยาฆ่าหญ้าในสายน้ำ ผมไม่กล้านำน้ำมาใช้ดื่่มกินประกอบอาหารหรือแปรงฟันครับ อีกอย่างในสวนมีงูๆอาจจะกินเป็ดไก่ ขอบคุณ คุณทิพย์ที่มาให้กำลังใจครับ

ยินดีต้อนรับเข้าบ้านใหม่นะคะ สวนในฝันดูดีค่ะ มีลำธารไหลผ่านด้วย เสียดายอยู่ใกล้พวกคนเห็นแก่ตัว ขอชื่นชมกับจุดยืนที่มั่นคงของพี่อินเนียร์ ธรรมะย่อมชนะอธรรม สู้สู้นะพี่ จะรอดูตอนต่อไปค่ะ

 

ก็ขอบคุณน้องภามากครับ ความฝันเป็นสิ่งที่ดีแต่เมื่่อไม่ได้อย่างฝันก็ไม่ต้องเสียใจอะไรมากครับ "จงบินเอาเท่าที่เราจะบินไหว"

บรรยากาศ น่านั่งตกปลา ที่ศาลากลางนํ้าจัง

ชีวิตไม่ได้เกิดมา เพื่อยอมแพ้

ขอบคุณหนูหวิ่งมากครับที่เเวะมาเยี่ยม  ผมชอบดูเป็ดกับลูกๆดำผุดดำว่ายหาอาหารมันสบายใจดี ถึงถึงเพลงเก่าๆทั้งเพลงลูกกรุงลูกทุ่งที่บรรยายสภาพท้องทุ่งเมื่อก่อนแล้วสุขใจ เดี๋ยวนี้ต้องออกไปไกลๆที่ยังมีท้องทุ่งนาสีเขียว สภาพทุกวันนี้เต็มไปด้วยมลภาวะทั้งเสียง ฝุ่นควัน น้ำเสียจากโรงงานฯลฯ

มาให้กำลังใจค่ะ แต่ที่สวยมากเลยค่ะ

เอ่อ ขอโทษในความผิดพลาดครับ รูปภาพทำให้เพื่อนๆเข้าใจผิด ในบล๊อกนี้ยังไม่ใช่พื้นที่ของสวนครับ รูปแรกเป็นศาลากลางน้ำของบ้านเพื่อนผม รูปที่สองเป็นด้านหลังของสวนผม รูปที่สามแสดงให้เห็นสภาพที่น้ำเซาะดินทำให้ถนนขาดรถเข้าสวนไม่ได้ครับ ขอบคุณ คุณสมจิตครับที่มาให้กำลังใจ

ว่าจะทำไว้นั่งที่หน้าบ้านสักหนวยกัน แต่ไม่หวางสักที แถวบ้านมีไม้พาเหรด กับเล็กขาย  เอามาดัดแปลงทำได้หลายอย่าง คุณอินเนียร์สนใจมั้ยคะ ประหยัดกว่าซื้อไม้ตามท้องตลาดตั้งเยอะ แต่ว่าถ้าไม้ในสวนลุยแล้วอันนี้ก็ไม่ว่ากันค่ะ

เพราะชีวิต...คนเรา    เกิดมา....ไม่นาน ก็ต้องตาย
ต้องกลายเป็นความว่างเปล่า
Cr. เ่ท่าที่มี - กางเกง

หน้า