ว้าว ! ... โผล่แล้ว !

       คงมีบางท่าน บอกว่า ....

    “เจ้าภาพ ข้างล่างนี่ ... คลับคล้าย คลับคลา ... ว่าจะเคยเห็น นา ..."

     ความทรงจำของท่าน ยังใช้ได้ดีทีเดียว ล่ะตรับ ....

               ใช่ เลย ...

     นับ ย้อนรอย ถอยหลัง (ท่านว่า ... สำนวน ‘ยี่เก’ ไปแมะ) .... จากวันนี้ (3 ม.ค. 2556) กลับไป 784  วัน .... ภาพที่ท่านเห็นข้างบนนั้น .... ข้าพเจ้า ได้เคยนำมาเสนอ ประกอบบล็อก  “ฝากยอดน้ำดอกไม้ไว้กับมะม่วงเบา”  ... ไงครับ

    กล่าวเช่นนี้ ... ท่านก็คงมีข้อกังขา ซีว่า ... ‘แล้วเอามา ลงทำไม่อีก ... ไม่มีเรื่องอื่นรึไง’ ? ....

     ก็ ใคร่เรียนให้ทราบว่า ... “ต้น ... น่ะ เก่า ... แต่เรื่องที่จะ เล่า นี่ ... ใหม่”

          ที่ว่า  ...

     “ต้น เก่า” ... ก็ด้วยเป็นเรื่องจริง ... แม้จะไม่ผ่านจอ ... เพราะข้าพเจ้านำเมล็ด “มะม่วงเบา”  จากใต้ ขึ้นไปปลูกไว้ 2 ต้น  ... ออกลูกเยอะ ... ทั้งกิน ทั้งแจก ก็ยังเหลือแยะ

     เลยไปขอยอด “มะม่วงน้ำดอกไม้สีทอง” ... ของเพื่อนบ้าน มา “เข้าสะเอว” ซะต้นหนึ่ง ... ตามที่เล่า ในบล็อกซึ่งอ้างข้างต้น นั่นแหละครับ

    จากภาพ ข้างต้น ซึ่งดู ... เบบี๋ ๆ  ... ผ่านร้อนผ่านหนาว มา ... ไม่กี่ปี ...

      เธอก็ก้าวสู่วัย เจริญพันธุ์ ... อย่างที่เห็น นี่แหละ

     เจ้าต้นนี้  ... เรียกว่า “มะม่วงวิกรม” ได้เต็มปากเชียวแหละ ... เพราะฝ่า “วิกฤติ” น้ำแช่ขัง ร่วม 2 เดือน ... เมื่อปีกลายมาแล้ว

        2 ปีกว่า หลังผ่าตัด .... และ ครบ ... 1 ขวบปี” หลังฝ่าวิกฤติ ...

         ... ว้าว ! ... โผล่แล้ว !

    หล่อน ตั้งครรภ์ ... โอ๊ะ ... ม่าย ... ช่าย ... ออกช่อดอก (ต้นใกล้ นะ ... ต้นไกลนะของเพื่อนบ้าน)

“ดอก มะม่วงน้ำดอกไม้สีทอง” ... ที่หาเลี้ยงโดย  ... “ลำต้น มะม่วงเบา”

“พืช” ... ยังรู้เอื้ออารี .... แล้ว

“มนุษย์” ... ละ .... ?