ใคร ๆ ก็ต้องการสิ่งนี้ ... ?

    หากมีใครสักคนมาตั้งคำถามท่านว่า “สิ่งที่ท่านต้องการที่สุดในขณะนี้ คืออะไร?”

     ข้าพเจ้า เชื่อโดยสามัญสำนึก ว่าคำตอบมีหลากหลาย

     เอาละ ข้าพเจ้า ไม่ติดใจ ที่จะทราบว่า ... ความต้องการสิ่งนั้นของท่าน คืออะไร ตั้งอยู่บนพื้นฐานเหตุผลใด

          แต่ ... สมมติว่า ... ใครคนเดิม ถามท่านต่อว่า ....

        “หากท่านได้สิ่งที่ท่านต้องการนั้นมาแล้ว ท่านจะรู้สึกอย่างไร?”

     ท่านก็คงมีคำตอบ ที่แตกต่างกันไปตามจริตของแต่ละคนอีกนั่นแหละ ... แต่ ... บทสรุปของ ทุกคำตอบ ก็คงไม่พ้น “บายใจ”(สบายใจ)

     เอ้า ... สมมติใหม่ ... อ๊ะ ๆ ๆ ... อย่าเพิ่งเบื่อสมมติ นะครับ ... ก็เราตกจมอยู่ในสมมติอยู่แล้วนี่นา

            ครานี้ สมมติว่า ใครคนเดิมถามว่า ....

        “ถ้าท่านไม่ได้สิ่งที่ต้องการนั้นละ ... จะรูสึกอย่างไร?”

     คำตอบก็คงหลากหลายอีกนั่นแหละ ... แต่ ... บทสรุปของ ทุกคำตอบ ก็คงไม่พ้น “เสียใจ” ถึงแม้ภาษาที่สื่อบอก ออกมาจะแสดงอาการในทำนอง “ปลง”  ส่วน ... ลึก ๆ ลงไปในจิตแล้วไซร้ ... คงไม่สามารถซ่อนความรู้สึกที่แท้จริง คือ “เสียใจ” ได้ ... ใช่ไหมครับ

     ความรู้สึก ที่กล่าวมาข้างต้น คือ ทั้ง “สบายใจ หรือ ดีใจ” และ “เสียใจ” .... เกิดขึ้น และมีอยู่ ในบุถุชนทุก ๆ คน แต่เรา ... ตกจม เพลิดเพลิน อยู่จนเคยชิน ... จึงมองไม่เห็น แยกไม่ออก ถูกมันหลอกอยู่วันละไม่รู้กี่หน

     หยุด! ... แล้ว อดทน “แอบดูตัวเอง” สักหน่อย  ก็จะเห็นอาการ ประเดี๋ยวหัวเราะ ประเดี๋ยวร้องให้ แม้จะไม่แสดงอาการออกมาภายนอก ... แต่ก็จะค้นพบว่า ... มันซ่อนอยู่ในอก นะจะบอกให้ ... ก็ … ทั้งคู่ ... คือลูกของเรา

     ลูกที่ เราแจ้งจดในสูติบัตร ว่า “สบายใจ” และเรามักเรียกชื่อเล่นของเขา ว่า .... “สุข”  ส่วน

     ลูกที่เราแจ้งจดในสูติบัตร ว่า “เสียใจ”  เรามักเรียกชื่อเล่นของเขา ว่า  “ทุกข์”

            ดู ๆ ไป เราเป็นพ่อแม่ที่ลำเอียง กันทุกคนเนาะ .... อ๊ะ ๆ ๆ ... อย่าปฏิเสธ ก็เห็นกันอยู่ จะ ๆ ว่า เรา

           รัก และต้องการ ........ “สุข”  แต่

                  เกลียด และ ผลักไส ...” ทุกข์”

     “ทุกข์”  เลยเป็นลูกขี้อิจฉา คอย เสนอหน้า ... สอดแทรก ... เข้าไปทุกโอกาส ที่เราโอบกอด “สุข” หรือแม้เพียงแค่คิดจะโอบกอด เขาก็วิ่งเข้าสู่อ้อมกอด ก่อน “สุข” จะมาถึงเสียด้วยซ้ำ เพียงแต่เรา ไม่เคย “สังเกต” ...  อาการอิจฉา  หรือ ... “อาทร” ต่อความรู้สึก  ของ “ทุกข์”

ทำใจ ให้รัก “ทุกข์” บ้าง แม้เพียงนิด ความเป็นลูกขี้อิจฉาของเขา ก็จะลดลง ...

อิสระของเราก็จะเพิ่มขึ้น!