เก็บอันตราย ! ... ใส่ท่อ ?

    การทำเกษตร สวนไม้ผล ในยุคปัจจุบัน ถึงแม้จุดมุ่งหมายหลัก เพื่อบริโภคเอง เหลือจึ่งแจก หรือจำหน่าย ก็เหอะ

     การรู้ประหยัด เวลา แรงงาน และ วัสดุ ... นับเป็นปัจจัย ต้นทุนด้านการผลิต ที่ควรตระหนัก ...

     กระนั้นก็ดี ... วัสดุที่นำมาใช้ ก็ต้องมีเศษเป็นส่วนเกิน ที่เป็นปัญหาในกระบวนการขจัด ให้เกษตรกรอยู่เนือง ๆ

     หนึ่ง ในหลาย ๆ ประเภท ของเศษวัสดุที่ว่า คือ ท่อพลาสติกแข็ง หลากขนาด ... ที่นำมาติดตั้งระบบการให้น้ำ ... ข้าพเจ้าเองก็ประสบกับปัญหานี้ ... จึงเก็บรวมกองไว้ไม่น้อย ... คิดว่า อาจยังประโยชน์ในบางโอกาส

     แล้ว ... โอกาสหนึ่งก็มาถึง เมื่อ ... วันหนึ่งข้าพเจ้า หยิบ “มีดพร้า” มาจะใช้งาน

    มีดพร้าเหล่านี้ ... วางเปลือยคมอยู่ เป็นปกติ เช่นที่ ผ่าน ๆ มา

     แต่ ... วันนี้ ...

     “การใช้มีด – ใช้ขวาน” ... หนึ่งในหลาย ๆ วิชาย่อย ของ “วิชาลูกเสือเอก” ที่ข้าพเจ้า และนักเรียนสมัยนั้น ต้องสอบให้ผ่าน แวบ เข้ามาในความทรงจำ ...

     วิชานี้ ... สอน – ฝึก ให้รู้จักใช้ของมีคมอย่างมีประสิทธิภาพ และ ปลอดภัย ... ตั้งแต่ การจับถือ ... พกพา ... ใช้งาน ... เก็บ และบำรุงรักษา

     สำนึก ถามแกมตำหนิตัวเอง ได้ยินถนัด แม้เพียงคนเดียว ... ‘รู้ ... แล้วทำไมไม่ทำ ? ... ’

     แทนคำตอบ ... เดินไปที่กองเศษท่อ ... เลือกหาขนาดเหมาะ ...

     นำมาตัดแต่ง ... ลนไฟ ... กดทับ

     เสร็จแล้ว ... ได้ออกมาอย่างที่เห็น นี่แหละครับ

    แล้วเอา อันตรายจากคม มีดพร้า ซุกเก็บเข้าไปไว้ ... จะได้พกพา สะดวก – ปลอดภัย ...

     แถมต่อยอด ... ทำซองเก็บ ดาบยนต์ (ใบมีดเครื่องตัดหญ้า) ด้วย 2 อัน ... (แต่ไม่ได้ถ่ายรูปมาให้ดูกัน) เพราะมันเป็นของมีคม ที่อานก่ออันตราย แก่กายได้ หาก ประมาท หรือพลาดพลั้ง

     ของมีคม เก็บ เข้าไว้ในฝักซอง พลาสติก ... เผื่อพลาดพลั้ง คงลดหย่อน ผ่อนเจ็บลงได้บ้าง ... แต่อุบัติภัย ก็ยังคงมี คงเกิดอยู่ดี  หากประมาท ขาดสติ ขณะสัมผัส – ใช้

อารมณ์ ... ใช้แล้ว ก็ควรเก็บ ไว้ ... ให้ปลอดภัย ... ในซอง “สัมมาทิฐิ” ...

จะได้ไม่ เป็นอันตราย แก่ คนใกล้เคียง ที่สำคัญคือไม่ก่ออันตราย

แก่เจ้าของเอง