เก่า ... เก็บ ... โฉมใหม่ ?

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    เมื่อวาน (29 มี.ค. 2556) ... เสียงกระดิ่ง สัญญาณบอกว่ามี ผู้รอพบหน้าประตูรั้ว ดังขึ้น ...

    ได้ยิน ... แต่ก็ไม่ได้สนใจ ... เพราะทราบโดยนัยว่า ลูกที่ง่วนอยู่กับ ต้นไม้ บนพื้นที่ว่างข้างตัวบ้าน คงออกไปดูเองแหละ ... อึดใจต่อมา

       “พ่อ ... อา .. (ออกชื่อแขกผู้มาเยือน) ... มา”  ... เสียงจากลูก ที่กำลังเดินไปเปิดประตูรั้ว

           “บอก อา เข้ามา ซี” ข้าพเจ้า บอกโดย สัญชาตญาณ ขณะลุกผละจากจอ ...

    เสียงลูกเชื้อเชิญแขก ... ข้าพเจ้าเดินไปถึงหน้าประตูพอดี

        “เข้ามาซี” ... คำแรกของการทักทาย จากปากข้าพเจ้า ... เมื่อเจอหน้า

    “โทร ฯ มา 2 – 3 หน ไม่รับสาย เลยโทร ฯ ไปที่สุราษฏร์ ฯ ... เขาบอกว่าพี่ ขึ้นมานครปฐม” เขาบอก ขณะกำลังเดินเข้ามา

        “อือ ... มาหลายวันแล้ว ... แต่โทรศัพท์ (หมายถึงเครื่อง) วางไว้ข้างบน ... ไม่ค่อยพก แล้วก็ไม่ได้ดูด้วย ... เพราะมาอยู่นี่ พร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว ไม่ค่อยมีใครติดต่อ” ข้าพเจ้าบอก

    “ลงมาถึงเมื่อเช้า ... รู้ว่าอยู่นี่ ... ก็เอาของมาฝาก” ... เขาบอก ขณะวางกล่องลังกระดาษ ลงบน Terrace

    ลูก ที่เดินตามหลังมา ... คว้าหิ้ว เดินเข้าครัวอย่างกันเอง

        นั่ง คุยกัน ครู่ใหญ่ ก็ ชวนกันออกไปหารับประทานมื้อกลางวัน แถว ๆ ปิ่นเกล้า ก่อนแยกกัน

           กับถึงบ้าน ... เปิดดูของฝาก ...

 

 

 

 

 

   ...  สินค้าเกษตรขึ้นชื่อของ ... จังหวัดศรีสะเกษ ... ที่เห็นนี่แหละครับ

 

 

 

 

 

 

     ‘งานเข้าอีกแล้ว เรา’ .... เสียงบอกตัวเอง ... ‘ของพวกนี้จะเก็บไง ให้เสียช้าหน่อย ?’

     สิ้นรำพึง ... เริ่มคะนึง ว่าจะเอาอะไรมาทำ ? ... จะทำอย่างไร ?

     แว๊บ ... หนึ่ง ... เข้ามา

 

 

 

 

 

 

   .... ข่ายพลาสติกหุ้มถังแก๊ส แบบนี้ มีเก็บอยู่ 2 – 3 อัน

 

 

 

 

 

     มิรอช้า ... มันถูกค้นหา มาพร้อมเศษเชือกฟาง (เก็บไว้จากงานผูกลังส่งของให้ลูก) ...

     ได้มาพร้อม ... จัดการ ผูกรวบก้น ... ผูกโยงเป็นสาแหรก ขึ้นไปไว้ทำบ่วงแขวน ...

 

 

 

 

 

         แล้วก็ได้ .... แบบนี้ ครับ

 

 

 

 

 


 

 

 

 

   “อย่างนี้ ... ปากฉีก – ขาดง่าย น่า ...”            หางานให้ตัวเองอีกแล้ว ...

    จึงเอาเชือกมา ฟั่น ตีเกลียว ... ได้แล้ว ครับ

 

 

 

 

 

 

 

 

          เอามาร้อย ผูกปาก กันฉีก ...

     อืมมม ... อย่างนี้ ค่อย O หน่อย ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    ชักนำ ให้ รู้จัก ... สนิทสนมกัน ซะหน่อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  แล้ว ... ค่อย รวมเป็นครัวเดียวกัน ... จะได้ไม่หย่าร้างกันไวนัก ...

     เอ๊ะ ! ... เรื่องเดียวกันไหมเนี๊ยะ ?

 

 

 

 

 

 

     ทั้งหมด ที่นำเสนอไปนั้น ... อีกมุมมอง ประหนึ่ง เป็นการ “ยกหู ชูหาง” ... อวดอ้างตัวเอง

     จึงใคร่เรียน เพื่อทราบว่า ... เจตนาเช่นที่ว่า มิมีแม้น้อยนิด ... เป็นเพียงใคร่นำเสนอให้เห็นว่า สิ่งเหล่านี้ เกิดจากการประมวลข้อมูล ที่เก็บไว้ใน Folder ที่ชื่อว่า “ความรู้สมัยชั้นประถม” ... แล้วนำมาประยุกต์ใช้ ...

     สิ่งของ ... ความรู้ .... ตลอดถึง อารมณ์ ....  แม้เก่า ๆ แล้ว แต่ ... ใช่จะไร้ค่า ...

     เหล่านั้น ... ล้วนยังประโยชน์ หากได้นำมาประยุกต์ใช้ ในสถานะการณ์ที่เหมาะเจาะ

ด้วย เหล่านั้น ... คือ “ครูผู้ใกล้ตัวที่สุด “ 

ความเห็น

ยังไงก็ลีบเร็วเหมือนเดิมค่ะ เพราะที่เค้าเก็บมัดขายยังไม่แก่จัดเลย

สู้เราปลูกเองไม่ได้ แก่จัดๆจนต้นแห้งค่อยเก็บแขวน เอาไว้เป็นปีก็ไม่ลีบ

""

 

    เขาอุตส่าห์ หิ้วมาฝาก ...

       กระเทียม อาจมีโอกาส ลีบ ไปตามกฎธรรมชาติ

         แต่น้ำใจ ผู้รับ ... โดยเฉพาะ "ผู้ฝาก" ... เปี่ยมเสมอ ครับ

แบ่งบ้านละมัด ก็ไม่เสียเร็วครับลุง

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

   ไม่ฉายขี้ฉิด (ขี้เหนียว) ... แต่ลุงใช้มาก ... แล้ว จำเป็นอิตองใช้ กันหล่าวเด

      ค่อยเที่ยวหลังตะ

หอม-กระเทียม  ศรีษะเกษเป็นแหล่งปลูกทีมีคุณภาพค่ะ  อยากสนับสนุนให้ใช้กระเทียมไทยกลีบเล็กค่ะ 

   เขาเอามาฝาก ครับ ...

      ปรกติก็ใช้ กระเทียมไทย (กลีบเล็ก) อยู่แล้วครับ

แขบกิน จะได้แหม็ดเร็ว

   กินมากแรง เอย อยู และ

หอมกระเทียมแบบนี้แหละน่าสน ที่เก็บกะสวยดีนุ

   หาม้ายที่เก็บ ... เอามาดัดแปลง ...

      ดีหวารกห้องเก็บของ

หน้า