เสาะมาเปลี่ยนฝัน ... ให้เป็นจริง .. ?

จำภาพนี้ได้ไหมเอ่ย ? ....

     ใช่เลย ... ก็ภาพบรรยาย ประกอบบล็อก “สูงสุดสอย” ... ที่ขึ้นไว้ เมื่อ 5 เม.ย. 2556 นั้นแหละครับ ...

          เปล่านา ...มิใช่ เป็นการ ขึ้นบล็อกซ้ำ ... แต่ก็คนละเรื่องเดียวกันแหละ ... จะเรียกว่า “ภาค 2” ก็ไม่ผิดกติกาแต่ประการใด ...

      ด้วยท้ายสุดของภาคแรก ได้ “ชันชี” (สัญญา) ไว้กับดอกฟ้า แล้วนี่ครับ ...(ดูคำสัญญาได้ตรงนี้) ...

           ดังนั้น ... เมื่อวาน ... ย่ำสนามหลวง 2 (ตลาดนัดธนบุรี) ...

      เจอเจ้าไม้เถา ชนิดหนึ่ง ... มองเว็บ ก็ว่า พริกไทย เชียวนา ... แต่ ...

          ก็ ... จนบัดเดี๋ยวนี้ ... ยังไม่มั่นใจ ว่า เขาคือพริกไทย รึเปล่า

      ก็ผู้ขาย เขียนป้ายปักไว้ ความว่า ... “พริกไทซีลอน (พุ่ม)” .... ก็ให้สงกา ว่า เป็น “พริกศรีลังกา”  รึเปล่า?

           มั่ว ไว้ก่อน ... ไม่ต้องใครสอน ... มั่วเอาเอง จ้า ....

      แต่ ... หล่อนมีเสน่ห์ (บอกแล้วนะ ว่าจะขอมั่ว) ตรง ให้ ช่อผลใหญ่ เม็ดโต ... กระชากความรู้สึก ... “อยากเป็นเจ้าของ” ... ออกมาเป็นพฤติกรรม ... เอ่ย วจี ถามราคา ... ทราบคำตอบจากแม่ค้า ... ตกลงว่า ... เอา สองต้น

      ล้วงกระเป๋ากางเกง ... กระชากเบี้ย (เงิน) ... ออก ... นับ ... จ่าย ... ให้สมอยาก

      หิ้ว ไปซุก ไว้ในรถ .... ตะลอน ต่อ ไป ตลาดน้ำวัดดอนหวาย ... ตระเวน ดู ... ซื้อ ... ตามที่รัดดวง (ความชอบ) เรียกร้อง ...

     เพลิดเพลิน ... ตกจม ... จนลืม ไป ว่าอบต้นไม้ที่ซื้อมา ... “ไว้ในรถ”

       ผล ... บรรยาย ด้วยอักษร อาจเข้าใจยาก ...  งั้น

         ดูภาพนี้ เอาก็แล้วกัน ... !

      ต้องตัดยอดที่ถูกอบ เหี่ยว ทิ้งไป ... !

     แล้วนี่ ... ก็ เพื่อนร่วมเหี่ยว ...

     เข้า ... “ห้องศัลยกรรมน้อย” ... เฉือนยอดเช่นกัน

       เอามาเข้าคู่ ... ชูยอด (ด้วน ๆ) ... ให้เห็น จะ ๆ

     นี่ ให้ประหวั่น ว่า ... ขนกลับลงไป ... จะถูกหั่นส่วนไหน เพิ่มอีก ก็ยังไม่รู้เลย

     เออน่า ... วิตกมากไปก็ไม่ดี ... จะกลายเป็นขยะอารมณ์

อนาคต ยังไม่ถึง ... ทำปัจจุบัน ให้พร่องน้อย ... เท่าที่สามารถ

ก็น่าจะดีกว่า เนาะ