ใช้เวลา 5 ปี กว่าจะทำให้น้องเขยสนใจปลูกต้นไม้ได้

         22-26 เมษายน 2556 แดงลาพักผ่อน มีโอกาสไปเยี่ยมครอบครัวน้องสาวที่กรุงเทพ  ไปเยี่ยมครอบครัวลูกมะโหน่งที่นครปฐม คนทำไร่ทำสวน บ้านนอกชนบท นานทีได้เข้ากรุงเทพที ได้ยินน้องสาวกับลูกมะโหน่งบ่นว่า กล้วยหอมกรุงเทพลูกละ ตั้ง 8 บาท ตาเวทย์เลยจัดการขุดไปปลูกให้ซะเลย

        กล้วยหอมปลูกไกลน้ำ ไกลคน เหี่ยวแห้งเฉาตายไปทีละน้อย

มีแต่มะม่วงพันธุ์โชคอนันต์ต้นเล็ก ๆที่ทนแล้ง ออกลูกให้กินมาหลายรุ่นแล้ว

         เช้าวันเดินทาง มีชาวบ้านมาขายอึ่ง แม่ซื้อให้ 100 บาท บอกให้เอาไปฝากคนกรุงเทพ ก่อนเดินทางโทรถามคนกรุง ไม่มีใครกล้าทำกิน บอกถ้าเป็นอึ่งย่างยังพอไหว แบบนี้ไม่กล้าทำกิน ของฝากอึ่งก็เลยต้องงด

     ก่อนออกเดินทาง พ่อเวทย์บอกลาลูก ๆให้เป็นเด็กดี เฝ้าบ้าน เฝ้าสวน มีลูกตัวเดียวที่ตั้งใจฟังพ่อคือลูกอ้วนดำ พ่อบอกไป 2-3 วันก็กลับมาแล้ว

                          อ้วนดำเดินตามมาส่ง

                            บอกให้หยุดก็หยุด

                          นั่งมองพ่อแม่จนลับตา

              ออกเดินทาง 09.00 น. จากอุบลราชธานี

   จากอุบลราชธานี ถึงบ้านน้องสาว 700 กม. กว่าจะถึงเกือบสองทุ่ม

                         บ้านอยู่ในซอย

        น้องเขยเปิดร้านคาร์แคร์ที่บ้าน ทำกันเองในครอบครัว

         มีลูกจ้างรายวัน 1 คนเปิดบริการ วันอังคารถึงวันอาทิตย์

                   คนนี้หลานสาว น้องนัจ ปิดเทอม

                        ลูกสาวมะโหน่งมาหา

                ทุกครั้งที่มากรุงเทพ ก็ได้ลูกมะโหน่ง พาเที่ยวดูโน้นนี่ในเมือง ลำพังแม่หมูแดงกับพ่อเวทย์ คงไปไหนไม่ถูก

                      คนนี้น้องหนึ่ง น้องเขยแดง

       ตลอด 5 ปีที่เป็นครอบครัวเดียวกัน ทุกครั้งที่กลับบ้านที่อุบลราชธานี แดงจะพาครอบครัวน้องสาวไปสวนทุกครั้งจากบล็อกนี้ http://www.bansuanporpeang.com/node/26056

      ครั้งสุดท้ายที่กลับบ้านที่อุบล น้องหนึ่งสนใจอยากปลูกต้นไม้

           วันนี้จะพาทุกคนปลูกต้นไม้ ลูกมะโหน่งรับหน้าที่รดน้ำ

                    ต้นแรกที่ปลูกหน้าบ้านคือต้นมะยม

           หนึ่งชอบกินผัก  แต่ไม่เคยสนใจปลูกผักกินเอง

                   ปลูกมะยมแทนต้นมะม่วงที่น้ำท่วมตาย

                        มีนกเจาะโพรงมะม่วงทำรัง

                 ปลูกหน้าบ้านเสร็จ เดินไปปลูกหลังบ้าน

ต้นไม้บางส่วนนำมาจากสวนที่อุบล บางส่วนก็ได้มาจากบ้านลูกมะโหน่งที่นครปฐม

                        หลังบ้านมีที่ว่างให้ปลูกต้นไม้

       แต่ก็ไม่เคยปลูกอะไรแบบจริงจังเลย ปล่อยให้รกร้างมาหลายปี

        ต้นแรกที่ปลูกคือ อินทผาลัม ได้มาจากบ้านลูกมะโหน่ง มะโหน่งได้มาจากสมาชิกบ้านสวนพอเพียง น้องจันทร์เจ้า ปลูกไป 2 ต้น

           ปลูกมะขามป้อม ได้จากบ้านลูกมะโหน่งอีก

                  สวนเล็ก ๆกั้นปลูกผัก กันเจ้าหมาสำลี

                     ถั่วพุ่มเก็บกินไปหลายครั้งแล้ว

                                   ปลูกผักติ้ว

                               ปลูกผักเม็ก

                   สอนให้ปลูกยังไง กดดินลงให้แน่น

                       ลูกสาวก็เริ่มเหนื่อยแล้ว

       กว่าจะทำให้ผู้ชายคนนี้ขุดดินปลูกต้นไม้ได้ ต้องใช้เวลาถึง 5 ปี

                 เจ้าสำลี หมาข้างถนนที่เก็บมาเลี้ยง

                    มะเขือขื่น พ่อแดงมาปลูกไว้

                        ถั่วแปบที่ให้เม็ดมาครั้งก่อน

                      บ้านเรามีเครื่องบินผ่านด้วย

                 ปลูกต้นพยอม ได้มาจากลูกมะโหน่ง

                          กะเพราขึ้นเอง

           ต่อไปจะได้ไม่ต้องเสียเงินซื้อกล้วยหอมลูกละ 8 บาท

                                   มะละกอ

                              ผักหวานบ้าน

              แถวบ้านมีคอนโดผุดขึ้นมาเรื่อย ๆ

  ไปไหนก็ขาดน้ำพริกไม่ได้ น้ำพริกกะปิของโปรด ย่าน้องนัจทำให้กิน

            นานเจอกันที อยากรู้จังว่าพ่อลูกคุยอะไรกัน

        ก่อนวันกลับเจอรถคันนี้ที่ปากซอย รอเจ้าของรถอยู่นานนับสามสิบนาที ในที่สุดเขียนเบอร์โทร ติดไว้ ผ่านไปอีกวันแดงกลับถึงบ้านที่อุบลแล้ว เจ้าของรถถึงโทรมา บอกว่า เป็นสมาชิกบ้านสวนพอเพียง ใช้ชื่อว่า ข้าวใหม่ เป็นน้องที่ทำงานลุงโรส

              อยู่กรุงเทพ 2 วัน ก็ได้เวลา กลับบ้าน

                       ผ่านป้ายนี้ยิ่งคิดถึงสวน

                            พ่อกับแม่กลับมาแล้วเด็ก ๆ

           ขอบคุณครอบครัวสมาชิกบ้านสวนพอเพียงบางบัวทอง ขอบคุณพี่น้องสมาชิกบ้านสวนพอเพียงทุกท่าน ที่ให้การต้อนรับด้วยความอบอุ่นยิ่ง ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง

                                                              โปรดติดตามตอนต่อไป.............