เรื่องน่าอายที่ .. ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

( ขอ อินโทรหน่อย ช่วงนี้งานยังไม่เข้ามีเวลาน้ำ ...)

เมื่อวานเลิกงานเร็ว ( เร็วของผมคือ กลับตรงเวลา )

เมื่อเลิกงานเร็วชีวิตก็ว่าง ทำไงดีทำกับข้าวกินเองดีกว่า จริงๆ เรื่องกินถ้าไม่ิคิดมากก็หาไรกินแถวๆทางผ่าน เช่น สยามพารากอนกิน แป๊บเดียวก็เสร็จ ( ประหยัดกว่าทำเองด้วย 55+ )

หรือ หาของกินในตู้เย็นที่แม่ทำให้จากบ้านก็ได้ ... แต่ดูจะง่ายไปสำหรับชีวิต 55+

ไข่ตุ๋น ทรงเครื่อง ( อิอิ )

 

 

อยากเดินตลาดที่อยู่ในแนวๆ เส้นทางรถไฟใต้ดิน ( ไม่อยากเสียเงินค่ารถเพิ่ม แล้วก็เสียเวลา ) แล้วก็ไม่อยากเดินเข้า ซุปเปอร์มาเก็ต หรูๆ ( Gourme market ในสยามพารากอนก็มี )

นึกไปนึกมา  มีตลาด อ.ต.ก. แต่ก็ 50/50 นะ เพราะว่าใกล้ๆเวลาตลาดวาย ปิดตลาดแล้ว ลองเสี่ยงไปดู ไปถึงก็ยังพอมีร้านเปิดบ้าง ที่นี่ของแพงเหมือนห้างเลยแต่สดกว่าของเยอะกว่า มีของกินอร่อยๆ แปลกๆ ราคาตั้งแต่ถูกๆ ยันแพงไฮโซ ก็มีหมด ( อืมม เกือบหมด )

 

เชื่อเปล่า ? ตั้งใจไปหาซื้อต้นหอมอย่างเดียว .... แต่ไอ้อย่างเดียวของผมคิดไว้แ้ล้ว ยังไงก็ต้องได้ไม่ต้ำกว่า 3 ชัวร์

ด้วยที่ห้องที่พักไม่เอื้อให้ทำอาหารเมนู advance ( ขั้นสูงๆ ได้ ) ซักเท่าไหร่ อย่างมากก็ต้มจืด ... ไข่ต้ม สุกี้ ต้มมาม่า แนวๆ นี่ครับ

อยากกินไข่ตุ๋น ที่ต้องหาเพิ่มมีแต่ ต้นหอมอย่างเดียว

 

มาดูกันว่าผมได้ไรมาบ้าง ช่วงนี้ผักแพงเหมือนเดิมเลยเนอะคับ

มะรุม 1 ถุง 50฿ , ผักกาดขาว + ต้นหอม 30฿ ( ขายไงก็ไม่รู้ ) หยิบใส่ตะกร้าแล้วถามถามราคา ยื่นแบงค์ จบ !!

เห็นมะรุมอยากกินแกงส้ม แต่ไม่รู้ในห้องผมจะสามารถทำได้เปล่า ? อาจจะต้องใช้สูตรลัดคุณทราย ( ใช้แบงค์ทำ -__-" )

คุณยายแม่ค้าบอกว่าช่วงนี้มะรุมหายาก เลยค่อนข้างแพง อืมม .. ให้ที่ปลูกที่บ้านโตก่อนเหอะ 20 กว่า ต้น อิอิ

 

เข้าเรื่อง ........ก็รื่องน่าอายที่อยากจะเล่า

ก็ตอนเดินเข้าตลาด เจอร้า่นขายทุเรียน พี่แม้ค้าแกก็เรียกน้องๆ ทุเรียนมั๋ย อร่อยนะ ชิมได้ ไอ้เราก็รีบๆ ไปหาต้นหอมเลยไม่ได้ดูได้แต่ คับๆๆๆๆ

พอได้ต้นหอมเสร็จแล้วก็ อีกสองอย่าง กลับมาร้านทุเรียนต่อ ก็อยากกินนะ 55 ปีนี้พึ่งได้กินทุเรียนไป อืมม 4-5 ครั้งเอง 55

 

เอาแบบใหนดีน้อง ชิืมดูได้นะ นี่แบบแข็ง ... นี่แบบนิ่ม .... ชิมไปหมด 2 พลู ( แกใจดีมาก ) อ้อ เรียกพลู เปล่าครับ

กินของเขาแล้วทำไงได้ เอาแบบนิ่มครับ เอาเท่าไหร่น้อง 200 พอมั๋ย .. เอ่อกินคนเดียวคับ ป้า ( พูดไป จริงๆ กินสองคน )

ขายไงคับ ขีดล่ะ 40 แต่ป้าเอา 30 พอ ( น้าน ) หมอนทองเปล่าครับ ใช่ๆๆ เดี่ยวป้าแถมให้อีก นี่ก็ครึ่งโลแล้วนะ ( แกว่า )

ป้าแถม ก้านยาวให้อีก พลู .. โลล่ะพันเลยนะ (แกว่า ) ( ไม่รู้ไม่เคยกิน ... อะไรจะเทพขนาดนั้น ) สรุปได้ ทุเรียนไป 6 ขีด กับที่ชิมไป 2 พลู

ถามราคา 100 บาท 5555 เจอแม้ค้าใจดีเข้าให้

ทุเรียนหมอนทอง 100 บาท ( ยังไม่รวมแถม แล้วก็ ชิม ) ประมาณ ครึ่งโลนิดนิด.. ส์

 

ด้วยความประมาท .. รู้น้อย .. รู้เท่าไม่ถึงการณ์ของผม

ไมไ่ด้คิดอะไรเดินทางรถไฟใต้ดินเลยเด่ะ ตลาดกับ สถานีติดกันเลย

แต่พอลงไป 1 ชั้น สามัญสำนึกเริ่มมา แล้วครับ ให้ตายสิ .............. เขาห้ามเปล่าวะ

ใจนึงก็ ไม่เคยเห็น ... แต่ใจนึง ซวยแล้ว .. ยัดลงเป้ ก่อนเขาใม่ให้เอาไปค่อย ออกนั่งแทกซี่กลับ ( แทกซี่ห้ามเปล้า ฮึ 55+ )

พอไปถึง เขาก็ตรวจกระเป๋า ...

ทุเรียนใช่เปล่านี่ ? เอ่อ คับพอดีผมลืมไปน่ะ พี่ซื้อเสร็จ มาถึงนี่พึ่งนึกได้ ... ไม่เคยทำแบบนี้หรอกครับ เลยลืม .. ว่าไป ( สารพัด )

พี่ยาม เอ่อ ไว้ในกระเป๋าเขาคงไม่เห็นหรอกมั้ง ... ไม่เป็นไรมั้ง แต่ปกติเขาไม่ให้เอาเข้าไปนะ  ( พี่แกว่า )

เอ่อ ขอบคุณพี่ ... คราวหลังจะไม่ทำ ( เยี่ยงนี่ ) อีกแล้ว -___-"

 

ปัญหายังไม่จบ ตอนเข้าสู่ขบวนรถไฟ ผมสังเกตุว่า ทำไมได้กลิ่นทุเรียนวะ ... ( คิดมากไปเปล่าไม่รู้ )

มองคนแถวๆนั้น ขนาดไปยืนใกลๆ แล้วนะ ขบวนจาก บางซื่อคนไม่เยอะ คล้ายๆกับว่าบางคน พยายามสูดอะไร (หาทุเรียน มั้ง 555 )

กว่าจะถึงบ้าน เนี่ยเงื่อแตกเลย สงสารคนในขบวนนั้น

 

*** นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าจะซื้อทุเรียน ควรคิดก่อนให้ดีๆ  ***

 

( ยังไงฝากขอโทษไปยังเพื่อนร่วมทางในขบวนนั้นด้วยคับ จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว ... โดยตั้งใจ -____-" )

ความเห็น

หรือแอบผายลม 555 ถ้ากลิ่นทุเรียนในที่แพ็กมาเค๊าคงไม่ให้เข้าตั้งแต่ทีแรกแล้ว

msn ครับ ยินดีรับการแอดพี่น้องบ้านสวนทุกคนครับ   trang_ch@hotmail.com

ไม่มีนะพี่ ( เก็บไว้อยู่ )

ถ้าผายลมคงเน่าทั้งรถไฟฟ้าแล้วมั้งครับ

 

ตอนนั้นผมยืนใกลคนอื่นอยุ่

ใจนึงก็สงสาร คนอื่นใจนึงก็ ขำหน่อยๆที่มองหา ( แต่ผมอาจจะคิดไปเอง )

ผมเนียนมากเขาคงไม่รู้หรอก 55+

เห็นแล้วอยากินทุเรียนจังเลย

ปีนี้ได้กินแค่สองครั้งเอง

(ไปลุยสวนบุฟเฟ่ต์ที่ระยอง)

wut เนี่ย วุฒิ หรือ วัด ครับ

ผมยังไม่ได้ไปสวนผลไม้เลยครับปีนี้

เค๊าได้กลิ่นจากลมหายใจน้องป้อมมั้ง

ไช่..ไช่.เห็นด้วย  ก้อเล่นชิมชะเกือบครึ่งโล 5555

Smileเดินทีละก้าว กินข้าวทีละคำ ทำทีละอย่าง

ชิมไปเยอะเหมือนกัน เขาให้ชิมนี่ก่อนปิดร้านของเขามั้งคับ

( วันหลังจะไปชิมอีก )

อ่านไปหัวเราะไป เออนะคนเรา ความอยากไม่ปราณีใครจริงๆTongue out

ทำวันนี้ให้ดีที่สุด

ด้วยความง่าย น่ะคุณกุ้ง ( คิดน้อย ก็ได้มั้ง )

เลยไม่ได้คิดไร อยากกินก็ ซื้อ

 

คราวหลังจะซื้อไรจะคิดมากกว่านี้ ( นิดนึง )

วันก่อนมีคนเอาทุเรียนเข้าออฟฟิซ ห่อแบบมิดชิดใส่ถุงหลายชั้น ใหม่ๆก้อไม่ได้กลิ่น สักพักเท่านั้นคนแพ้กลิ่นทุเรียนโวย ตามล่ากันสนุก..ผมซื้อแล้วไว้กระโปรงท้ายรุกลิ่นยังรุกเข้าห้องโดยสารเลย (แต่ชอบกินมากให้ตายเถอะ)

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

ผมเข้าใจว่า มันทรมาณขนาดใหน

คนชอบก็ ให้ตายเหอะ แพ้ได้ไง

แต่คนแพ้ก็คงอยู่ไม่ได้ ถ้ายังได้กลิ่นอยู่

 

เคยทำงาน office ฝรั่งปกติเวลากินข้าวในห้องครัวก็จะกินได้หมดทุกอย่าง

บางที วงเยอะ ถึงขั้น เปิดห้องประชุมเลย

 

แต่ข้อห้ามอย่างนึง ...ห้ามส้มตำปลาร้า ทำไงดีล่ะ ของโปรด วานแม่บ้านไปซื้อทีไรต้องมีเมนูนี้ทุกที ( เติมปลาร้าในเ้ส้นเลือด )

ก็ต้อง ไปตรงบันใดหนีไฟ กางหนังสือพิมพ์ แล้วก็ โซ้ย ยยย กันตรงนั้น

แต่กลิ่นก็ยังไม่วายเล็ดเข้าไปที่ทำงาน แต่ทำไงได้ล่ะ อิอิ ไม่ผิดกฎแล้วนะ 555

 

หน้า