ฝนตกที่บ้านสวน

    โทษทีนะป้อม คิดดู บางคนอายุ  ๔ ๕สิบ มาทำงานกินรายวัน ไม่ถึง ๒๕๐ ลูกก็โตๆกันหมด แล้วที่ดินที่นา ก็มีอยู่ไม่ทำ  ผมก็ไล่เรียงไปเร่อยตามประสา หลายครั้งหลายคราเข้า สุดท้ายลาออกจริงๆ  ผมยกคำที่เขาพูดกันว่า เปลี่ยนจาก"หาอยู่หากิน มาเป็นทำอยู่ทำกิน" อีกคนหนึ่งซื้อที่ปลูกยางไว้ ๑๗ ไร่ฝากไว้กับพ่อตา ที่จ.เลย เจอหน้ามัน ผมด่ามันทุกวัน  เอ้าไอ้ห่า.. มึงยังอยู่อีกเหรอะ ไม่ถึง ๖ เดือน ไปแล้ว เมื่อสัก สองเดือนที่ผ่านมา เป็นตายร้ายดียังไงบ้างก็ไม่รู้ไม่ส่งข่าวเลย  รายนั้นถ้าไม่ออก พ่อตาขายสวนยางแน่ ผมยุมึงออกไปเลย เชื่อกู..ว่างั้น  ตอนนี้ยังเหลือตัวเอง ฮิฮิๆ ยังไม่รู้วันไหน แต่มันต้องมีสักวัน