..........ที่มา(๑)...........

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ด้วยความเกรงใจ(สมาชิก)เว็บบ้านสวนพอเพียง กระทู้ที่ผมตั้งเพื่อขายของจึงตั้งที่ กระทู้ ไม่ได้เขียนบล็อกเพื่อให้สมาชิกเห็นได้โดยง่ายที่หน้าแรก หากต้องการดูจริงๆ จึงจะเข้ามาอ่านและเห็นงานที่ผมลงเอาไว้ในหน้ากระทู้ แต่ด้วยผู้ใหญ่บ้านบอกว่าให้เขียนบล็อก และงานที่โพสถือเป็นงานศิลป จึงให้ผมได้เขียนเป็นบล็อกได้

วันนี้สบเหมาะเจียดเวลาจากลับมีดของลุงพูนมาเขียนและวางภาพบางภาพซึ่งผมทำไว้นานแล้วมาให้ดูสู่กัน


บอกตามตรง ผมเป็นเพียงมือใหม่เพิ่งเข้าวงการเหล็กร้อน หากจะนับเป็นชั้นเรียนอาจยังไม่ถึง ป.ขี้ไก่ เดินดุ่มเสาะประสบการณ์อย่างเดียวดาย จะด้วยความอายหรือเย่อหยิ่งแล้วแต่จะตีความ


ใครบางคนเคยพูดผ่านหน้าเว็บที่นำเสนอเกี่ยวกับศาสตราภรณ์บางเว็บว่า หากจะพัฒนาฝีมือ อย่าอายที่จะถามหรือคำติ คำวิจารณ์ อย่ากลัวที่จะเข้าหาความรู้จากคนทุกประเภท ผมเห็นด้วยครับ, แต่ยังทำใจไม่ได้ ดังนั้นงานทุกชิ้นที่ผมทำออกมา เหมือนการลักลั่นทางความคิด ดู อ่าน สังเคราะห์ แล้วลงทำ ทดลง ผิดถูกปล่อยให้เวลาและผู้ใช้งานเป็นครูของผมเอง  ซึ่งเปล่าเปลืองทั้งเวลา พลังงาน และเรี่ยวแรงในการทุ่มโถม แต่สิ่งที่ได้เป็นการสั่งสมไปในตัว ทั้งเวลา(ประสบการณ์) พลังงาน(หาทดแทนเอาจากการแลกเปลี่ยน) และเรี่ยวแรง(กลายเป็นกล้ามเนื้อซึ่งจดจำวงสวิงของพะเนินกระทบเหล็กสีแดงส้ม)


สภาพของเหล็กที่ผ่านการขึ้นรูป ดูคล้ายเหล็กคีบถ่านในช่วงแรก กระทั่งกลายเป็นบางสิ่งบางอย่างซึ่งคล้ายมีดในเวลาต่อมา พัฒนา ฟัง อ่าน ฯลฯ กระทั่งพอเป็นรูปร่างที่หลายคนพอใจจับจองเก็บและจิ๊กใส่กระเป๋ากลับบ้าน ทิ้งไว้เพียงเหรียญบาทเดียวให้เจ้าของงานภาคภูมิ


สะสารเปลี่ยนสภาพจากสิ่งหนึ่งไปยังอีกสิ่งหนึ่งผ่านความชมชอบของตัวเอง เรื่องราวที่เก็บงำแต่หนหลังผุดพรายออกมาในรูปแบบของที่(ที่คล้าย)งานศิลปะที่ทำด้วยมือ แม้จะลอกเลียน ได้แรงดลใจ หรือสร้างทำตามความต้องการของผู้สั่ง ทำให้คิดย้อนกลับไปในช่วงเวลาวัยเด็ก


ความคิดชอบในการเล่นมีดครัวของแม่ ตะไบตัดปลายจนคมแหลม ยืนทิ้งระยะแล้วขว้างปักที่ต้นกล้วยข้างบ้านจนพรุนและล้มพับในเวลาต่อมา  ซุกซนให้คนแก่หวดก้นด้วยไม้เรียวก้านมะยม


เจ็บจำแต่ไม่เลิก..!!


วัยหนุ่มที่ทุ่มเทให้กับการอ่านและเขียนบันทึก กระทั่งเขียนสารคดีส่งนิตยสารหารายได้ซื้อฟิล์มสไดล์เพื่อการถ่ายภาพประกอบงานเขียน  สั่งสมตัวเลขหลักกิโลเมตรของการเดินทางท่องเที่ยว ทั้งหมดนั่นคือการขลุกขลุยอยู่กับชีวิตกลางแจ้งปนเปไปกับชีวิตเมือง ทั้งแปลกแยก โดดเดี่ยวและรายล้อมไปด้วยเพื่อนฝูงในเวลาต่อมา


แต่กระนั้น...หากเปรียบเทียบกับคนรุ่นครู ชีวิตของผมยังไม่ถึงขี้ผงในกลีบเกือก!!


ด้วยความโชคดีที่แม้ผมจะเป็นคน กราดเกรี้ยวและอ่อนไหวในเวลาเดียวกัน แต่ผมก็ยังมีปิยมิตรซึ่งคบหาคอยค้ำจุนดูแล ไม่ว่าจะสูงสุดหรือตกต่ำ งดงามหรือทรุดโทรม อ่อนแอหรือแข็งแรง เพียงเอ่ยปากบอกว่าเดือดร้อนเพียงนิด ปิยมิตรก็รายล้อมค้ำจุน ทั้งหมดแลกด้วยความจริงใจและเวลา ซึ่งไม่มีคำว่าคุ้มค่าหรือขาดทุน

ช่วงที่ผมใช้ชีวิตในอีกรูปแบบ เพื่อนจึงยังแวะเวียนมาให้กำลังใจ


วันหนึ่งผมบอกเพื่อนว่า
“กูจะทำมีด มึงต้องช่วยกู” เพื่อนมองหน้าเฉยเมยไม่แปลกใจแต่ปากสวนกลับ

“จะเอาอะไร บอก..เดี๋ยวกูจัดให้”


“.....๑..๒..๓.........”
ผมบอกรายการให้เพื่อนไป ไม่นานทั้งหมดที่ต้องการมาถึงบ้าน ให้ผมได้ลงมือ

ในช่วงชีวิตของคนๆ หนึ่งจะประสบความสำเร็จหรือไม่ อาจไม่สำคัญเท่ามีปิยมิตร คุณว่าไหม?


ครับ...ทั้งหมดต้องแลกด้วยสิ่งเดียวกัน คือเราต้องเป็นปิยมิตรของเพื่อนด้วย

คุณว่าไหม?

 

เพิ่งหัดทำ(ตามสั่ง)ครั้งแรกในมีดชนิดนี้ 
 ...........................................................

 

ติดตามต่อบล็อกต่อไป ที่มา(๒) ตอนนี้ได้เวลาของงานร้อนๆ ในสวนแล้วครับ

ความเห็น

ประสบความสำเร็จหรือไม่ ไม่สำคัญ สำคัญที่มีปิยะมิตรหรือไม่ ทั้งหมดนี้ต้องแลกในสิ่งเดียวกัน ลึกซึ้งกับคำนื้คะ อยากได้ดีก็ต้องทำดี อยากรวยก็ต้องขยัน ขี้เกียจก็จงจนต่อไป

ชอบงานเขียน   กับงานถ่ายภาพ

 อ่านแล้วโถกรัดดวง แล้วก็ชอบมีดอยู่แล้วเป็นทุน อุดหนุน เพื่อนมามาก อยากจะอุดหนุน สายลมลอยบ้างหลังจากได้อ่านบล๊อก แด่แม่ ;แม่จะ...  จะมีวิธีไหนดีหนอ  ผญ. ช่วยคิดที ผมอยากอุกหนุนซักสองเล่ม  เล่มหนึ่ง เหมือนของผญ. อีกเล่ม เหมือนในบลอ๊กนี  พี่เขาไม่ตั้งชื่อระหัสมีดซะด้วยซี  ประมาณ ปีใหม่ไปเอา แล้วจะอุดหนุน โดยจ่ายค่าตอบแทนเป็นเงินได้อย่างไร 

  เอ่หรือว่าส่งพัสดุ กับตั๋วแลกเงิน ก็ได้ ฝากข่าวนี้ไปถึงพี่สายลมลอย ด้วยคัรบ

       mail address ครับ rnnrng@yahoo.co.th

ตามรอยพ่อคิด ด้วยวิถีชีวิต ที่เพียงพอ

สั่งซื้อทางนี้ได้เลยครับพี่แผน หรือ mail ไปที่ suankikran@hotmail.com
แค่นี้สายลมลอยเขาก็รู้แล้ว แต่พี่ยืนกันการสั่งซื้อกับเขาอีกทีก็แล้วกัน
ถึงแม้สายลมลอยจะบอกว่าฝีมืออยู่ ป.ขี้ไก่ แต่ผลงาน ปริญญาเอกแล้วพี่แผน
ผมใช้อยู่ไม่ผิดหวัง ทั้งรูปแบบและคุณภาพ

ขอบคุณผญ. ผมติดต่อโดยผ่านเมลย์ไปแล้วครับ

ตามรอยพ่อคิด ด้วยวิถีชีวิต ที่เพียงพอ

ขอบคุณพี่สายลมทีให้ข้อคิดอีกแล้วครับ

เงินทองเป็นมายาข้าวปลาเป็นของจริง

toy_za2519@hotmail.com

เคยเข้าไปอ่านเรื่องใน oknation ของคุณสายลมลอย....

เรื่องชาวบ้านคืองาน ของ... Laughing ขอบคุณค่ะที่มีเรื่องราว ดี ๆ มาให้อ่าน..

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

ประทับใจบทความ  ทั้งของคุณสายลมลอย และคุณตั้มค่ะ

อันที่จริง บ้านสวนเราก้อน่าจะมีหมวดหมู่ที่จะนำเสนอความคิดเห็นในแนวบทความ  ร้อยกรอง บทกวี เก้าลอเก้า

พ่อผู้ใหญ่ เห็นควรด้วย ไหมค่ะ

 

ฝีมือขนาดนี้ไม่ใช่ ป. ขี้ไก่ แล้วจ๊ะ

รวงข้าว  คราวสุกโน้มรวงลง

รวงลีบ   ชูรวงตรงสุ่ฟ้า

เฉกเช่น  นักปราชญ์ฉลาดยิ่งถ่อมตนแฮ

......................ฯ

จำได้แค่นี้แหละ  Tongue out  ใครรู้ช่วยต่อให้จบหน่อย  นะจ๊ะ

 

        รวงข้าวคราวดกน้อม         รวงลง

รวงลีบชูรวงตรง                         สู่ฟ้า

เฉกปราชญ์ฉลาดยง                  ย่อมถ่อม ตนนา

คนโง่ชอบโอ่อ้า                         อวดอ้างฤทธี ฯ

โคลงบทนี้ น่าจะกินใจดี เลยจำกันต่อๆมา เลยเจอหลายสำนวนที่อักขระ ไม่ค่อยตรงกันครับ

หน้า