หนึ่งวัน...ที่ประทับใจ

จากหัวหินสู่อุทยานแห่งชาติเขาสามร้อยยอด..ไปดู ถ้ำพระยานคร ชม พระที่นั่งคูหาคฤหาสน์

นั่งเรือ ประมาณ  45 นาที ชมเกาะนมสาว หมู่บ้านชาวประมง แล้ว....

เมาเรือลืม...ลงเรือแล้วยิ้มต่อ  

ขอเป็นตุ๊กตาหน้าป้าย...

คนขับเรือบอกว่า ตอนนี้เวลา 3 โมงครึ่ง จะมารับประมาณ ห้าโมง..ให้เที่ยวกันให้สนุก.

หลังจากข้ามเขามาแล้ว ก็จะมาถึงทางเดินเท้าเพื่อไปขึ้นถ้ำพระยานคร ระหว่างทางมีบ่อน้ำกรุด้วยอิฐดินเผารูปสี่เหลี่ยมคางหมู  กว้าง 1 เมตร ลึก 4 เมตร เรียกว่า "บ่อพระยานคร" ตามประวัติเล่าว่าใน

สมัยรัชกาลที่ 1 เจ้าพระยานคร ผู้ครองเมืองนครศรีธรรมราชได้แล่นเรือผ่านทางเขาสามร้อยยอด และเกิดพายุใหญ่ไม่สามารถเดินทางต่อไปได้ จึงจอดพักเรือหลบพายุที่ชายหาดแห่งนี้เป็นเวลาหลายวัน และได้สร้างบ่อน้ำเพื่อใช้ดื่ม

ทางขึ้น ถ้ำพระยานคร ทุกคน เป็นคนเรียบร้อย (ไปหมด) มีเชือกให้โหนด้วย

เดินขึ้นเขา ประมาณ 430 m 200 m แรก เหงือท่วมกาย...

แต่มองลงมาข้างล่างทะเลสวย.สุดสายตา..

ทางชันมาก หอบ แฮ่ก ๆ มีไม้เท้าประจำกายกันทุกคน...

หายใจทางผิวหนังกันเลย..

มาถึง....กล้องถ่ายรูปทุกตัว แบตหมด แมมเมอร์รี่เต็ม เหลือแต่มือถือ รูปเลยออกมาอย่างที่เห็น ต่อไปนี้

จุด ที่ 1

มีต้นไทรสูงชะลูดเกือบถึงปล่องด้านบนของถ้ำ ด้านบนทางขวามือมีแท่งหินขนาดใหญ่เชื่อมหน้าผาจากฟากหนึ่งไปอีกฟากหนึ่ง เรียกว่า สะพานมรณะ เพราะมีสัตว์ เช่น ลิง เสือ เดินผ่าน แล้วตกลงมาตายบ่อย ๆ

จุดที่ 2

เมื่อเดินเข้าสู่ห้องโถงใหญ่ด้านใน จะเห็นพื้นหินตะปุ่ม ตะปํ่าคล้ายผิวหนังจระเข้ มีชื่อว่า สันจระเข้ ในถ้ำไทรและถ้ำแก้วก็มีพื้นหินเป็นสันจระเข้เช่นกัน

 จุดที่ 3

เป็นห้องโถงใหญ่ เป็นที่ตั้งของพระที่นั่งคูหาคฤหาสน์ ซึ่งเป็นพลับพลาจัตุรมุข เปิดโล่ง ทำด้วยไม้สัก มีช่อฟ้าใบระกา มีพระบรมรูปรัชกาลที่ 5 ประดิษฐานอยู่ภายใน พระที่นั่งองค์นี้รัชกาลที่ 5 โปรดเกล้าฯ ให้สร้างในปี พ.ศ. 2433 เพื่อเป็นที่ประทับในคราวเสด็จประพาสต้น ออกแบบและก่อสร้างโดยพระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าขจรจรัสวงศ์ พระที่นั่งหลังนี้สร้างขึ้น ในกรุงเทพฯ ก่อนจะส่งมาประกอบในถ้ำพระยานครในภายหลัง

มองแสงด้านบนที่ส่องลงมาที่ พระที่นั่งคูหาคฤหาสน์

..........สวย

ที่สนใจของทุกคนคือ ซุ้มนี้

บริเวณใกล้กันนี้มีต้นไทรรูปทรงประหลาด รากอากาศของแต่ละกิ่งงอกยาวห้อยลงมาเป็นซุ้ม

เรียกว่า ซุ้มลอดคู่ เชื่อกันว่าหากคู่รักได้ลอดซุ้มนี้จะรักกันมากขึ้น ส่วนคนที่ยังไม่พบรัก ให้อธิษฐานให้ได้พบเนื้อคู่ก็จะสมหวัง

แต่ป้ายเขียนอย่างนี้....

จะลอดดีมั๊ย.......

เดินลง เจอ ลิงค่างแว่น มาส่งกลับ..กลัวว่าเจ้านี่จะกระโดดกัดหู

แอบมองอยู่ห่าง ๆ อย่าง ห่วง ๆ ดูหางซิ ยาวมากกก

ทุกคนหมดแรง แต่แอนยังมี นี๊ดหนึ่ง

ไม่มีใครกระโดดเป็นเพื่อนเลย .....แล้วก็วิ่งลงทะเล..

....................แล้วไปตามหาดวงตะวันกันต่อนะคะ...

ข้อมูลเพิ่มเติมจาก http://pranburitevel.blogspot.com/2010/01/blog-post_5329.html