น้ำพุ ... เริงระบำ

      เช้าวันนี้ ... (29 ก.ย. 2556) เสียงเรียก จากโทรศัพท์ เคลื่อนที่ เครื่องเก่า ๆ ... ยี่ห้อ และ รุ่น ที่หากวัยรุ่นสมัยปัจจุบัน จะใช้ในที่สาธารณะ ... คงต้องแอบเข้าไปในที่ รโหฐาน เช่นห้องสุขา เป็นต้น ... ด้วยกลัวคนอื่นจะเห็นเข้า แล้วอายเขาน่ะ ...

      หยิบมาจากที่วาง ... ดูหมายเลขผู้สื่อเข้ามา ปรากฏชื่อ เพื่อน แทนหมายเลข ... กดปุ่มรับ ... ยกขึ้นแนบโสต ... กรอกภาษาความเป็นกันเองตอบไป เป็นสัญญาณว่ามีคนรับแล้ว ...

         “มึง (ขออภัย หากท่านเห็นว่าไม่สุภาพ) ... ไปไหนวะ ... กูโทร ฯ มาตั้ง 3 – 4 หนแล้ว ไม่รับสาย ... เมียใช้ซักผ้าอยู่เรอะ” ... เสียงต่อว่า ยาว เหยียด ที่ไม่ส่ออารมณ์โกรธา ของเพื่อน ออกจากลำโพงโทรศัพท์ ... ทันที

      “เออ ...” ข้าพเจ้ากรอกเสียงตอบกลับ ไม่ใช่เป็นการรับว่าช่วยป้าซักผ้า หรอกครับ ... แต่เป็นวลี ขัดจังหวะตัดบทการสนทนาของเพื่อน ... แล้วกรอกเสียงต่อก่อนที่เขาจะพูด

         “มึง โทรมาทำไมตั้งแต่ตอนเช้า วะ” ...

      ก็ได้รับการไขข้อข้องใจ เชิงพรรณนา ว่า ไม่ได้เจอกันนาน แล้ว อยากจะชวนไปหาอะไรทานกันในระหว่าง เพื่อน ๆ สมัยเรียนชั้นมัธยม 2 – 3 คน ที่ยังติดต่อกันอยู่ โดยนัดเจอกันที่ห้าง แถว ๆ รามอินทรา

      ข้าพเจ้า ตกปาก รับคำ ... จึงพร้อมด้วย ป้า เดินทางไปที่นัดหมาย โดยมีลูก อาสาเป็นสารถี

      จบการปะทะ สังสรรค์ แล้ว ... แยกย้ายกันกลับ ส่วนข้าพเจ้า กับป้า และลูก เดินชม อะไร ต่อมิอะไร อีกตามประสา บ้านนอก เข้ากรุง ....

        ทะลุ ... ไปอีกห้าง เจอ ...

     เห็นน่าดู ดี เลยถ่ายเป็นภาพเคลื่อนไหว มาฝาก ... จริง ๆ มีเสียงดนตรีประกอบด้วย ... แต่ฝีมือการถ่ายทำไม่ติดอันดับ เสียงจึงไม่ดี

เอ้า ... ดูกันครับ

     คิดซะว่า เป็นของฝากนะครับ ... แม้จะไม่ดีเท่าที่ควร ... แต่ตั้งใจเอามาฝากครับ

หวัดดี ครับ