กรอง ... คัด ... กลั่น & เก็บผลึก ... ?

     นี่ ... นับว่า เป็นอีกบันทึก ที่ข้าพเจ้าต้องใช้เวลาใคร่ครวญ ถามเอากับตัวเอง ว่า ‘ควรจะนำเสนอดีหรือไม่ ?’

     ด้วย นี่คือพฤติกรรมส่วนตัว ซึ่งเป็นปรกติปฏิบัติ เมื่อกาลสมมติว่าเป็นวันครบรอบกำเนิดเกิดกาย จากครรภ์มารดา และมีชีวิตรอดอยู่ นั้นคือ ...

     เมื่อถึงวันดังกล่าว ข้าพเจ้า จะกำหนด ‘ห้วงเวลาว่าง’ ที่พิจารณาว่าเหมาะ ให้กับตนเอง เป็นช่วง ๆ ... แล้ว ... ใช้ความทรงจำ แทนมือ คว้านลงใน ... ‘ตะกร้า พฤติกรรมสะสม แห่งปี’

           ล้วง ทีละประสบการณ์ ในแต่ละห้วงเวลาแห่งอดีต มาวางกอง

     ใช้สัมมาทิฐิ เป็น เครื่อง คัดกรองรั่ว “ไร้สาระ” ผ่านทิ้งไป ค้าง “สาระ” เอาไว้ในตะแกงกรอง ... แล้ว ... ?

          ดึงสมุดเก่า ๆ เล่มที่ ใช้มา กว่า 25 ปี ลงมา

     พลิกด้านหลัง เปิดปก พลิกแผ่นกระดาษ จนถึงหน้าว่าง ... บันทึก ... “สาระไม่บรรลุเป้าประสงค์”  … ต่อจาก สาระที่บันทึกไว้ก่อน เมื่อปีกลาย ... เสร็จแล้ว

     พลิกเปิดด้านหน้า ของสมุดบันทึก จาร ... “สาระที่บรรลุเป้า” ...  ลงไว้ ต่อจากสาระที่บันทึกไว้ คราอดีตที่ผ่านมาหลัด ๆ

        หากจะมีคำถามว่า  “ ... ‘สาระไม่บรรลุเป้าประสงค์’ ... บันทึกไว้ให้เปลืองหน้ากระดาษทำไม ?”

            ข้าพเจ้า คงตอบได้เพียงว่า เพราะ

     มันเป็นปริยัติกรรม ที่สอนให้ข้าพเจ้ารู้ว่า ... “ไม่ควรเดิน โดยหนทาง และ / หรือ ดำเนินการโดย วิธีการนั้น ๆ" ...

      จึงจัดว่าเป็นความสำเร็จอีกด้านหนึ่ง แห่งการเรียนรู้ ที่เป็นปัจจัตตัง

         แต่ ... ด้วยปีนี้ (2556) ... มี กุศลเจตนา ที่หลาย ๆ ท่านสื่อปรากฏถึงข้าพเจ้า ไม่ว่า ทั้งทาง โทรศัพท์ หรือ Fb ... ดังนั้น เพื่อ กุศลอธิษฐาน ที่ท่านอวยไปนั้น สมเจตนา ไม่ต้องตกเป็นหมัน ...

     ข้าพเจ้า จึงจำต้องขอถือโอกาสนี้ เข้าบ้านใหญ่มาขอบคุณทุก ๆ ท่าน ที่รวมด้วย ช่วยกัน ส่ง อธิษฐาน เหล่านั้น ไปกระตุกบังเหียนสติ และ ทิฐิ ให้ข้าพเจ้า ดำเนินชีวิตที่เหลือไปอย่างระมัดระวัง ... ไม่ละเลย อดีต ซึ่งเป็นปริยัติที่ ข้าพเจ้าได้บันทึกขึ้นมาเอง

     และขอ อำนวยให้ท่านจงได้รับซึ่ง กุศลอธิษฐาน นั้น ๆ ด้วยกัน

        ขออนุญาตถือเอาโอกาสนี้ อวยให้ท่านจงนำพรประเสริฐที่ท่านมีอยู่ มาอำนวยสุขให้กับตนเองได้อย่างเปี่ยมเต็มเถิด

                สวัสดีครับ