ต้องรักษาตัวเองก่อน

            เสาร์ อาทิตย์ จันทร์ เข้าเมืองไปฝังเข็ม งานหนักอยู่ที่อ้ายเวทย์ ต้องขับรถพาไป หนามแท่ง -  อุบล ไปกลับ สองร้อยกว่ากิโล ค่าน้ำมันหมดไปวันละ 500-600 บาท แต่ก็ต้องไป จากโรคที่เป็นอยู่ ไทรอยด์เป็นพิษ หมอแผนปัจจุบันให้กินยาอย่างน้อย 2 ปี แดงเป็นคนที่ไตไม่ดี กินยาหน่อยก็ขาบวม เลยต้องหันหาแพทย์ทางเลือก จากการที่ฝังเข็มมาหลายครั้ง อาการดีขึ้นมาก กลืนอาหารได้สะดวกขึ้น ใจเริ่มไม่สั่น และทำให้ลดตัวยาแผนปัจจุบันลงได้ 2 ตัว 

           ตัวเมืองอุบลราชธานีเจริญขึ้นมาก ร้านรวงผุดขึ้นมาทุกวัน

        ไม่นับรวมกับกรุงเทพมหานคร จังหวัดอุบลราชธานี เป็นจังหวัดที่มีสัญญาณไปจราจรมากที่สุดในประเทศไทย มีมากถึง 175 ไฟแดง

   แทบจะทุกแยกที่ต้องหยุดรอสัญญาณ รถก็เริ่มติด มองเข้าไปในรถมีคนอยู่คันละ 1-2 คน  อาทิตย์หน้าก็ต้องเข้าเมืองไปฝังเข็มอีก คอร์สละ 3 วัน หมอบอกต้องฝังอย่างน้อย 3 คอร์ส นั่นก็หมายถึง 9 ครั้ง

                         ผักที่ปลูกไว้ข้างบ้านก็เริ่มงาม

                                 ปลูกถั่วพุ่ม

                    ผักในสวนก็เก็บมาทุกวัน

                   วันไหนเก็บมาเยอะก็แบ่งปัน

                         น้ามาเยี่ยมก็แบ่งผักให้

          ลูก ๆก็เริ่มซนขึ้นทุกวัน วันก่อนกัดเป็ดคุณยายน้องแพรตายไป 2 ตัว จ่ายค่าเสียหายไป 300 บาท รถชาวบ้านผ่านไปมาก็วิ่งเห่า

             มีพี่หมีผู้น่ารักตัวเดียวเท่านั้นที่ไม่ค่อยยุ่งกับใคร

           เช้านี้ผู้ใหญ่บ้านประกาศ ขอรับบริจาค บุญประจำปี รับเป็นข้าวเปลือก ข้าวสาร เงิน ข้าวของเครื่องใช้ ข้าวเปลือกที่ได้ ก็จะขายให้ชาวบ้านในหมู่บ้านที่ไม่ได้ทำนา ขายให้ในราคาต่ำกว่าพ่อค้า เงินที่ได้ก็เอาเข้าวัด เป็นเพณีที่ถือปฎิบัติทุกปี

         อ้ายเวทย์เอาเข่ง กับข้าวเปลือกไปทำบุญที่วัด การทำบุญด้วยข้าวแบบนี้ เป็นการได้บุญสองต่อ ได้ให้ชาวบ้านที่ยากจนซื้อข้าวกินได้ในราคาถูก เงินที่ได้ก็นำเข้าวัดทำบุญต่อไป

         รถคันนี้ ลูกมะโหน่งอยากได้ไปขนต้นไม้

        พ่อกับแม่คิดดูแล้ว ลูกเอาไปไม่ได้หรอก ที่ไหนไม่ว่า นี่กรุงเทพ เดี๋ยวรถพังเสียเงินซ่อมเพิ่มอีก รออีกหน่อย ใจเย็น ๆค่อย ๆเก็บเงิน ค่อยเป็นค่อยไป นะลูกนะ

                                                                  โปรดติดตามตอนต่อไป..................