แห้งแล้งเหลือเกิน

          วันนี้พ่อเวทย์ก็มัวยุ่งกับร้านสะดวกขายของแม่ กับข้าวเช้านี้เลยเป็นอาหารพิเศษ คั่วไข่ใส่ซ๊อสฝีมือแม่หมูแดงเอง

                            พี่หมีเดินหนีไปเลย

                 มะนาวกับน้องฮวกก็กินกันคนละไม่กี่คำ

   คงอยากบอกว่า แม่อย่าเรียกผมไปกินนะ ผมกินไม่ลงจริง ๆ

ฝีมือทำอาหารของเรา มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่หมดก็ไม่เป็นไร เอาไปเป็นอาหารหมู

                           ฝนไม่ตกมาร่วมเดือนแล้ว

                     เช้านี้ไม่มีเมฆแม้แต่ก้อนเดียว

                              ต้นไม้เริ่มขาดน้ำ

        ถึงแม้จะรดน้ำบ้าง แต่เอาไม่อยู่เพราะตอนกลางวันจะร้อนมาก

                     หญ้าแฝกที่ว่าทนแล้งยังเฉาเลย

             ต้นไม้ที่เพาะไว้ รอฝนอย่างเดียว ฝนมาลงมือปลูกเลย แดงชอบปลูกต้นยังเล็กแบบนี้ เพราะปลูกลงดินแล้วรากก็ไปได้เลย

          จะแล้งแค่ไหน แก้วมังกรก็ยังออกดอกติดลูกให้กินทุกปี

        บักนัด จุกแปลกดี ลูกเขียวเข้ม แต่เวลาสุกจะสีเหลือง

        มะกอกป่า ปลูกไว้ให้พ่อ พ่อชอบกินใบอ่อนกับลาบปลา

                     มะม่วงโชคอนันต์ นี่ก็ทนแล้งสุด ๆ

                       มะนาว การบ้านจากย่าวรรณ

      ฝนไม่ตก กลางวันก็ร้อนมาก ๆ น้ำยางออกแค่นี้ก็หรูแล้ว

               หกโมงกว่า ๆ ได้เวลาครอบครัวนี้เก็บน้ำยาง

                     ไปเก็บน้ำยางจากด้านหน้าสวนมา

               อากาศร้อนตั้งแต่เช้า พี่หมีพาน้อง ๆไปอาบน้ำที่คลองตรงข้ามสวนเราประจำ เวลาไปก็ต้องข้ามถนนดำหน้าสวน รถก็วิ่งเร็วด้วย เป็นห่วงแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเพราะเอาน้ำใส่กาละมังไว้ ลูก ๆก็ไม่อาบ ชอบพากันไปอาบในคลอง คงสนุก และน้ำเย็นชื่นใจกว่า

            สองอาทิตย์ก่อน รามขอเบิกเงินล่วงหน้า สามพัน บอกผมไม่มีเงินใช้ เพราะเคยบอกรามประจำว่า ขาดเหลืออะไร ขอให้บอกน้านะ บอกได้เลย เพราะบางครั้งน้าก็ไม่รู้ว่ารามกับเอื้องขาดเหลืออะไร

           ยิ่งปีนี้ บึนพี่ชายราม ปีนี้ย้ายไปกรีดยางที่อื่น แถวศรีสะเกษ ใกล้บ้านบึนเอง บอกรามว่า กลางคืนมีอะไรจำเป็นโทรได้ตลอดไม่ต้องเกรงใจ อาทิตย์ก่อนขายยางก้อน ได้เงินมาหมื่นกว่าบาท รู้ว่ารามไม่มีเงิน เลยแบ่งกันคนละครึ่ง เงินที่ยืมไปก็บอกว่า รอขายยางแผ่นให้ได้เงินก้อนก่อนค่อยเอามาคืนน้านะ 

         ถึงแม้ว่ารามกับเอื้องมาทำงาน มารับจ้างเรา แต่เค้าก็หาเงินให้เราได้ใช้ ความรู้สึกมันรักเหมือนลูกเหมือนหลาน วันก่อนคุยกันกับอ้ายเวทย์ว่า ถ้าขายยางได้หน่อย พอมีเงินก้อนจะซื้อเครื่องนวดยางให้ราม เพราะตอนนี้รามต้องลงแรงนวดด้วยมือ ซึ่งอ้ายเวทย์กับแดงเคยทำแล้ว มันเหนื่อยมาก ๆ

                 การกรีดยาง รามกับเอื้องต้องตื่นตั้งแต่หกทุ่ม กว่าจะกรีดเสร็จก็ราวตีห้ากว่า พักเหนื่อยประมาณ ชั่วโมง ราวหกโมงกว่า ก็เริ่มเก็บน้ำยาง ใช้เวลาเก็บประมาณ ชั่วโมงกว่า ๆ พักกินข้าวเช้า ไม่เกินเก้าโมงก็ต้องมาทำแผ่นยาง กว่าจะเสร็จก็เกือบเที่ยง ช่วงเวลาทำงานที่ยาวนาน แดงกับอ้ายเวทย์เคยทำมาแล้ว มันหนักและเหนื่อยสุดบรรยาย

                   ลูก ๆก็แอบไปเล่นน้ำในคลองทั้งวัน

เอื้องก็ท้องโตขึ้นทุกวัน แต่ก็ยังช่วยรามทำงานตลอด อีกสองเดือนก็คลอดแล้ว

รามกับเอื้องช่วยน้าได้เยอะ งานในสวน น้าสบายใจ หายห่วงถ้ารามกับเอื้องอยู่

                       เจ็ดโมงครึ่ง ได้เวลากลับบ้าน

                             มะม่วงอกร่อง

      ช่วงนี้เก็บมะม่วงกลับบ้านทุกวัน กินเองบ้าง ฝากคนที่ไม่มีบ้าง

          เพราะว่าแต่ละปีแดงจะหมดเงินไปกับการซื้อผักซอง พวกนี้มาปลูกไม่น้อย วันนี้เลยขอแบ่งพื้นที่ร้านสะดวกขายของแม่  ลูกค้ารายแรกที่มาซื้อวันนี้คือ คุณน้าเติม น้าสะใภ้แดงเอง 

          เริ่มที่ขายเม็ดผักที่เราชอบปลูกประจำก่อน อ้ายเวทย์ทำที่แขวนเม็ดผักแบบง่าย ๆจากเศษเหล็กที่เหลือใช้ของพ่อ ส่วนเม็ดผักที่เราผลิตได้เองในสวนก็จะเอามาแถมให้ลูกค้าด้วย

น้าเติมช่วยซื้อเม็ดผัก 2 ซอง รวม 30 บาท แต่แถมต้นมะนาว 1 ต้นกับจิงจูฉ่ายไปให้ปลูกด้วย

          ตอนเที่ยงลูกหมีกลับบ้าน พ่อเวทย์รู้เลยว่าลูกมาขอข้าวกิน เมื่อเช้าแดงลืมบอกเอื้องว่าพี่หมียังไม่ได้กินข้าว ถ้าเอื้องรู้เอื้องคงทำให้กินแล้ว

 พ่อเวทย์ไปซื้อกระดูกหมูมาต้มให้ 40 บาท

           เพราะเหตุนี้พ่อเวทย์จึงเป็นที่รักของลูก ๆทุกตัว

               ที่เหลือ ก็เป็นอาหารเย็นของลูก ๆเย็นนี้

                                                                    โปรดติดตามตอนต่อไป..............