ครอบครัวของเรา
9 เดือนเต็มกับความเจ็บป่วย ไทรอยด์เป็นพิษ อาการขึ้น ๆลง ๆ ตอนนี้ก็รักษาทั้งแพทย์แผนปัจจุบัน ทั้งสมุนไพร และฝังเข็ม ก็ต้องสู้กันต่อไป ขอบคุณพี่น้องทุกท่านที่เป็นห่วง กายป่วย ใจต้องไม่ป่วย
อาทิตย์ก่อน คิดถึงหลาน เย็นวันศุกร์ตัดสินใจขึ้นรถทัวร์เข้ากรุงเทพคนเดียว เสาร์อาทิตย์น้องนัจไม่ได้ไปโรงเรียน พาไปว่ายน้ำที่สระในคอนโดใกล้ ๆบ้าน นัจชอบว่ายน้ำมาก
เด็กในเมืองมีสระให้ฝึกว่ายน้ำ อายุไม่กี่ขวบว่ายน้ำเป็นแล้ว
อยู่กับหลาน หลานให้ป้าสอนทำการบ้าน
งานเข้าเลยป้าแดง สมัยป้าแดงเรียนมีแต่หนังสือ มานี มานะ นี่อะไร ทำไมการบ้านเด็กสมัยนี้มันยากแท้ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่คือการบ้านของเด็กอนุบาล
บ้านน้องนัจเปิดร้านคาร์แคร์เล็ก ๆ พ่อกับลูกน้องล้างรถทั้งวัน ไม่มีใครมีเวลาสอนการบ้านให้นัจเลย
ดูแล้วก็น่าสงสาร ต่างคนต่างทำงาน ป้าแดงก็นาน ๆครั้งมาหาหลานได้ พ่อกับแม่เลยต้องให้น้องนัจเรียนพิเศษเดือนละ 500 บาท ความจริงก็คือให้ครูช่วยสอนการบ้านนั่นเอง ชีวิตคนเมืองก็แบบนี้ ยากนักที่คนบ้านนอกอย่างเราจะเข้าใจ สงสารหลานมาก แต่จะทำไงได้
สิ่งที่ป้าแดงถนัดและพอทำได้ในเวลาจำกัดที่อยู่ด้วยกันคือ สอนครอบครัวน้องนัจทำน้ำยาล้างจาน เพื่อลดค่าใช้จ่ายในส่วนนี้ให้น้อยที่สุด
การทำน้ำยาล้างจานมันไม่ยากเลยใคร ๆก็ทำได้
การเข้ามากรุงเทพแต่ละครั้ง จะอยู่ได้นานที่สุดไม่เกิน2-3 วัน ป้าก็มีงานของป้าต้องทำ แต่ป้าสัญญาว่าจะมาหานัจให้บ่อยขึ้น
หนูเป็นเด็กในเมืองใหญ่ ที่นี่คือบ้านของหนู ป้าก็มีบ้านของป้า มีที่ที่เหมาะสมสำหรับป้า
อยู่กับหลาน หลานบอกให้ทำอะไรป้าก็ต้องทำ
ขอบคุณคู่หูหนุ่มสาวอ้วนผอมสองคนนี้ ลูกโตโต้กับลูกมะโหน่ง ขอโทษที่มาแบบไม่ได้บอกล่วงหน้า ขอบคุณที่มาส่งนะ
สถานที่แห่งนี้คือที่ของเรา บ้านของเรา ความสุขมันอยู่ในนี้
ราคายางพาราตอนนี้ไม่ต้องพูดถึง ดิ่งลงทุวัน ยางก้อนถ้วยตอนนี้ ก.ก.ละ ไม่ถึง 20 บาท ยางแผ่นชั้น3 ก.ก.ละ 45 บาท
จะซื้อราคาถูกแค่ไหนเราก็ต้องขาย เพราะมันกินไม่ได้ จะโทษใครถ้าไม่โทษตัวเราเอง แต่สำหรับครอบครัวเราถือว่าโชคดีที่พื้นที่ทั้งหมดเราไม่ได้ปลูกยางพาราอย่างเดียว ร้านสะดวกขายเราก็มี ในน้ำมีปลา ในนาเราก็ข้าว
ตอนนี้น้องรามกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องการเผาถ่านไปแล้ว
วันก่อนเข้าเมืองต้องผ่านบ้านน้องเอื้องอยู่แล้ว รามฝากถ่านไปให้เอื้องด้วย 5 กระสอบ ตอนนี้น้องเอื้องเลี้ยงลูกอยู่ที่บ้าน เวลาแดงกับอ้ายเวทย์เข้าเมือง ต้องแวะไปหาหลานตัวน้อย ๆทุกครั้ง
ต้นฟักข้าว จำได้ว่าได้เม็ดมาจากน้องโสทรกับลุงโรส ปลูกไว้หลายปีแล้ว
วันนี้สอบผ่านแล้ววิชาฟักข้าว
ฟักข้าวแต่ละลูกสูงสุดสอย คิดอยู่ว่าจะเอาลงมายังไง
ค้างผักในฝัน ที่ปลูกแล้วปล่อยให้รกมาหลายเดือน
ขอบคุณป้าลัด สำหรับต้นดอกพุดตาน
วันก่อนมีคนใจดีให้ต้นพะยูงมาปลูก 10 ต้น
จากสภาพพื้นที่ในสวน ที่เป็นดินทราย สภาพอากาศร้อนจัด แล้งจัด หลายปีที่ลองผิดลองถูก การเพาะด้วยเม็ดและฝากปลูกกับต้นกล้วยในช่วงที่ต้นยังเล็กอยู่จึงเหมาะที่ สุดที่จะใช้ได้กับสวนแห่งนี้ อย่างวันนี้ปลูกทุเรียนไปหลายต้น บางท่านอาจจะบอกว่าการทำแบบนี้มันใช้เวลานาน แต่ถ้านานแล้วรอดมันก็คุ้ม อย่างขนุนกินเสร็จโยนเม็ดให้ขึ้นเองฝากต้นกล้วยเลี้ยง ออกดอกออกผลใช้เป็นอาหารหมู การปลูกด้วยเม็ดอาจจะได้ผลผลิตน้อย กลายพันธุ์ แต่อย่างน้อยที่สุดเราก็ได้ต้นไม้ ได้ฟืนเผาถ่าน ได้ทำในสิ่งที่ชอบ ทำแล้วมีความสุข แค่นั้นมันก็สุดคุ้มแล้ว
พืชผักในสวนที่หมุนเปลี่ยนไปตามฤดูกาล
เห็ดไค ที่ขึ้นมาให้เก็บกินทุกปี
สารพัดเห็ดที่พ่อกับแม่เก็บมาจากป่าชุมชน
แมงคาม ที่ออกมากินถั่วอีโต้กับน้ำเลี้ยงต้นมะค่าโมงในสวนป่าของเรา
แมงคับ ที่ออกมาหากินใบไผ่โจด
ทอดให้กรอบแล้วโรยเกลืออร่อยนัก
แม่ยังคงยุ่งอยู่กับการสะสมทำหน่อไม้ถุง
ครอบครัวเรากินอาหารจากธรรมชาติเป็นหลัก ฝนตกลงมากินปลา
ปิ้งเห็ดไค ฝีมือแม่หอมอร่อยนัก
ทุกครั้งที่เลิกงานกลับบ้าน แม่ต้องเตรียมของไว้ให้กิน บ้านเราบ้านนอกชนบท ไม่มีตลาดนัดอะไรให้ซื้อกิน และเราก็ไม่ชอบซื้อของพวกตามตลาดมากิน อยากกินข้าวโพดก็ปลูกข้าวโพด ปลูกกินเองสด ๆอร่อยนัก
ข้าวต้มมัดของแม่เวลาหิวอยู่ท้องดีนัก
เครื่องวัดความดันซื้อมาจากกรุงเทพ ให้พ่อแม่
พ่อแม่คือพระในบ้าน และมีเพียงคนเดียวในโลก ดูแลท่านให้ดี
โปรดติดตามตอนต่อไป..............
- บล็อกของ แดง อุบล
- อ่าน 21444 ครั้ง
ความเห็น
ข้าวเหม่า
26 กันยายน, 2014 - 16:34
Permalink
Re: ครอบครัวของเรา
รูปแบบชีวิตที่พี่แดงใช้เป็นรูปแบบชีวิตที่แหม่มใฝ่ฝันอยากจะมีให้ได้ในสักวันคะ เป็นฝันที่อยู่ไกลจนเกือบจะสุดเอื้อมเลยคะ เพราะงาน ชีวิต ครอบครัว มันเป็นอะไรที่ตรงกันข้ามจนสุดขั้ว แต่ยังเป็นความฝันและความหวังที่อยู่ในใจลึก ๆ ทุกวันนี้ก็เลยใช้ชีวิตแบบแปลก ๆ ในเมือง เพื่อนบ้านเขามีสวนสวยงาม เรามีสวนผักรก ๆ เลี้ยงหมู เลี้ยงหมาตามประสาคนบ้านนอก ทำไงได้คะใจมันรัก
พัชร์ธมน
26 กันยายน, 2014 - 17:09
Permalink
Re: ครอบครัวของเรา
ได้เห็นน้องแดงอีกรู้สึกดีใจมากเข้าใจว่าสุขภาพไม่ดีถึงหายไป....ในความดีใจก็ปนความเป็นห่วงไม่รู้ว่าทำไม่รู้สึกดีกับครอบครัวน้องแดง ได้ดูรูปรู้สึกเหงายังไงไม่รู้ถ้าน้องแดงมีโอกาสมาหาหลานที่กรุงเทพบอกล่วงหน้านะเพราะจะไปหาอยากมีโอกาสได้คุยกับน้องแดงสักครั้งเพราะบ้านน้า(ขอแทนตัวเองแบบนี้นะแก่แล้วเหมือนกัน) อยู่สมุทรสาครเดินทางไปหาที่กรุงเทพได้ อยากไปแนะนำตัวให้รู้จักนะ น้ามีลูก 2 คน หญิง 1 คน ชาย 1 คน กำลังเรียนทั้ง 2 คน ยังไงเราคงมีโอกาสได้พบกันนะ ขอให้ครอบครัวน้องแดงมีความสุขอย่างนี้ตลอดไป
พัชร์ธมน
แดง อุบล
29 กันยายน, 2014 - 16:03
Permalink
Re: ครอบครัวของเรา
ขอบพระคุณมากค่ะ
"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"
ป้าเล็ก..อุบล
27 กันยายน, 2014 - 04:59
Permalink
Re: ครอบครัวของเรา
น้องแดง อายุยังน้อย แต่พร้อมทุกอย่างแล้วนะ ที่ดิน บ้าน รถ ครอบครัว ทำงานคู่พักผ่อนนะ อย่าเครียด อย่าคิดมาก จัดเวลาให้ดี สมบูรณ์แบบแล้ว
084-167-4671
anongrat2508@hotmail.com
laddawong
27 กันยายน, 2014 - 10:35
Permalink
Re: ครอบครัวของเรา
ได้เข้ามาอ่านเรื่องที่พี่แดงเขียนทุกครั้งแล้วได้ความรู้ แนวทางการใช้ชีวิตที่เป้นประโยชน์มาก ๆ เลยค่ะ
ริมสวนยาง
27 กันยายน, 2014 - 10:53
Permalink
Re: ครอบครัวของเรา
รักษาตัวให้หาย--นะ (คุณแดงมีพร้อมทุกอย่างแล้วละ) พี่ที่บริษัทฯก็เป็นไทรอยด์(เป็นพิษ)เป็นผู้หญิง..รักษาไม่นานก็หายค่ะ ตอนนี้ก็ออกกำลังกายปกติ ถือว่าเกือบปกติ ค่ะ สู้สู้
นานุวัฒน์
28 กันยายน, 2014 - 07:28
Permalink
Re: ครอบครัวของเรา
ชีวิตที่มีความสุข คือชีวิตที่พอเพียง และเพียงพอ ขอบคุณเมล็ดน้ำเต้าด้วยนะครับ
“นานุวัฒน์ ทำเกษตรให้สนุกและมีความสุข”
ป้าต่าย
28 กันยายน, 2014 - 16:30
Permalink
Re: ครอบครัวของเรา
ชีวิตแบบนี้แหละที่ต้องการ จะพยายามทำให้ได้แต่เมื่อไหร่หนอ
คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก
wutry
28 กันยายน, 2014 - 17:39
Permalink
Re: ครอบครัวของเรา
อุดมสมบูรณ์ครับ
we
Max Sitthichai
29 กันยายน, 2014 - 13:21
Permalink
Re: ครอบครัวของเรา
บ้านนี้อาหารการกินอุดมสมบูณร์ดีจัง อยากไปอยู่ด้วยสัก 2-3 วัน คงมีความสุขดีเพราะมีแต่อาหารที่ชื่นชอบทั้งนั้น ขอให้คุณพี่ทั้งสองหายป่วยเร็ววันนะครับ น้องจะเป็นกำลังใจให้อีกคนครับ
รักบ้านเกิด ชอบเศรษฐกิจพอเพียง
หน้า