เรื่องมันเริ่มต้นจากเงิน 12 บาท

ผมยังจำความรู้สึกในตอนนั้นได้ดี ในตอนที่ชีวิตหักเหเพลี่ยงพล้ำ จากหน้ามือเป็นหลังเท้า จากคนที่เคยมีรายได้หลายหมื่นบาทจนถึงหลักแสนบาทต่อเดือน ต้องมาสิ้นเนื้อประดาตัว เพราะความทรนงตนและความหลงระเริงในอำนาจของเงินตรา จนทำให้ธุรกิจที่ทำอยู่ล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่า  

สับสน ท้อแท้ สิ้นหวัง นั่นคือความรู้สึกของผมตอนนั้น ขณะนั้นปลายปี พ.ศ 2554 ใน ขณะ ที่น้ำกำลังจะท่วมใหญ่ใน กทม มวลน้ำได้มาประชิตถึงรังสิตแล้ว ผมตัดสินใจเก็บกระเป๋าเดินทางกลับบ้าน พร้อมกับเงินราวๆเจ็ดหมื่นบาท เพื่อจะมาตั้งหลัก สงบจิตสงบใจ หาทางออกให้ชีวิตอยู่ที่บ้าน แต่กว่าที่ผมจะเดินทางถึงบ้านก็กินเวลาถึงสามเดือนกว่าๆ จนกระทั่งเงินใกล้จะหมด จึงกลับถึงบ้านจริงๆ เพราะไม่มีที่จะไปแล้ว

ใช่ !!! ลุงผมมีสิ่งหนึ่งที่มีค่ามากกว่าเงิน มั่นคงมากกว่าเงิน สิ่งสิ่งนั้นคือ " ความมั่นคงทางอาหาร "

ลุงผมทำนา มีข้าวกิน
ลุงผมเลี้ยงปลา มีปลากิน
ลุงผมเลี้ยงไก่ มีไก่กิน
ลุงผมปลูกผัก มีผักกิน  

และยังมีอาหารอีกมากมายที่สามารถเสาะหาใด้จากธรรมชาติในบริเวณนาของลุงผม ไม่ว่าจะเป็น พืชผักต่างๆ จากธรรมชาติ ปลาธรรมชาติในห้วยหนองคลองบึง เขียด จิ้งหรีด ฯลฯ เยอะแยะเต็มไปหมด

แล้วผมก็ตัดสินใจลุกขึ้นยืน เพื่อที่จะออกเดินทางตามความฝันของตนเองในโลกใบเดิมอีกครั้งเพียงแค่เปลี่ยนมุมมองในการดำเนินชีวิตใหม่ วันนี้ผมรู้แล้วว่าผมควรจะใช้ชีวิตในรูปแบบใดและจะใช้วิธีการใดในการเดินทางไปสู่ปลายทางแห่งความฝันของผม.............