ปัญหากวนใจ

เห็นด้วยกับคุณไม้หอม  "เปัญหากับเพื่อนบ้านสวนข้างเคียงมีทุกที่เลยเนอะ ล้าวกันไม่โร้จบ"

ต้องทำใจแหล่ะครับงานนี้

เหมือนปัญหาลิ้นกะฟันอยู่ใกล้กันก็มักจะมีปัญหาประจำ

แก้ที่คนอื่นมันยากแก้ที่ตัวเราง่ายกว่า อีกอย่างสบายใจกว่าด้วยครับ

เป็นกำลังใจให้น่ะครับ

เรื่องราวคุยกันได้ เวรระงับด้วยการไม่จองเวร..นะจ๊ะ (ธรรมะย่อมชนะอธรรม)

ค่อยพูดค่อยจากันค่ะ บ้านใกล้เรือนเคียงพึ่งพากันได้ค่ะ พี่เข้าใจน้องโสค่ะ พี่เองก็เคยเจอมาแล้ว

หลายเรื่องหลายข้อด้วยครับ

ไ่ก่ปลูกผักไว้ในแปลง หน้าร้อนตะกี้ เพาะผักยากมากกว่าจะเกิด มีคะน้า 1 แปลง กับ กวางตุ้ง อุตสาห์ประคบประหงม ( เขียนไงหว่า ) โดนไก่ข้างๆ บ้าน หลายบ้านเข้ามา ปาร์ตี้ซะ ตัดตอนผักผมซะเรียบ

ตอนหลังๆ เพาะพริกมะเขือ ข้าวโพด ลง พวกโหระพา มันก็ เข้ามา กระชับพื้นที่ซะ ไม่เหลือคับ กำแพงบ้านผม สูง 170 cm มันยังเข้ามาได้ แปลงผักก็มีรั้วพอควรมันยัง สามารถเลยครับ

หลังๆ น้องอยุ่บ้านก็ เอาปืนอัดลมยิงเหมือนกัน แต่เวลาไม่มีคนอยู่บ้านล่ะ มันชอบมาตอนนั้นครับ

ส่วนปัญหาเรื่องที่เนี่ย ตรงสวนที่ นา ที่จะทำใหม่ก็มีปัญหาเรื่อง รุกที่เหมือนกันครับ ทั้งสิ่งก่อ สร้าง แล้วก็ บ่อน้ำด้วยครับ

สิ่งก่อสร้างเนี่ยเขาสร้างติด แนวแบ่งเลยคับ เว้นไว้คืบนึงมั้งคับ แล้วสระน้ำเขาคับมันติด แนวรรั้วเลยคับ ตอนนี้มันกำลังพังเ้ข้ามาในแนวที่ดินของผมเื่รื่อยๆ เลยคับ ให้ตายเหอะ

แล้วสื่งก่อสร้างเขานะครับ เขาสร้างโรงเก็บขี้ไก่ ด้วยเวลาเขาเอามาเก็บกลิ่นโคตรแรงเลย คับในระยะ แถวๆนั้น ถ้าลมพัดเนี่ยกระเจิืงเลยคับ

มีชายคนนึงมีที่ดินติดวัดจึงคิดบุกรุกวัดโดยการปลูกกอไผ่แล้วค่อยให้ไผ่แตกกอบุกเข้าไปในที่ดินวัดจนมีชาวบ้านไปฟ้องหลวงพ่อท่านจึงบอกว่าช่างเหอะโกงได้ไม่พอที่ฝังศพหรอกและหลายปีต่อมาชายคนนั้นก็โดนงูกัดตายอยู่ใกล้ๆกอไผ่ที่ล้ำมาในที่วัดนั่นเอง

                           .....................................

           แต่สมัยนี้จะรอให้กรรมตามสนองก็ลำบากเนอะใช้กฎหมายแหละดืที่สุด..

พี่ยังไม่มีประสบการณ์ปัญหาแบบนี้ที่ตจว.(แต่คิดว่าถ้าเป็นเรา..ก็คงใช้หนังสติ๊คยิงไล่เหมือนกัน..ไม่ต้องเอาถึงตายหรอก..แค่คิดเชิงบวกว่าเป็นการซ้อมเป้าวิ่ง) เรื่องอย่างนี้เป็นเรื่องของสำนึก..ถ้าอยู่ใกล้กับคนไร้สำนึกต่อส่วนรวมก็ถือว่าโชคร้าย..ข้างบ้านพี่ (กทม) มีสองผัวเมีย มีการศึกษาดีทั้งคู่แต่ไร้สำนึก ใหม่ๆเราก็เป็นเพื่อนบ้านที่ดี แต่ตอนนี้พี่ไม่ยุ่งกะเค้าแล้ว เค้าพูดด้วยยังรู้สึกรังเกียจขยะแยงในสันดานที่ไร้จิตสำนึก(แรงมะ) คืองี้..ในหมู่บ้านมีที่ดินว่าง (ตรงข้ามบ้านพี่) และมีถังขยะหมู่บ้าน (เดินจากบ้านเค้าก็แค่ไม่ถึง 20 เมตร) แกมักง่ายเล่นทิ้งขยะที่ที่ดินว่างเปล่าของคนอื่น(เจ้าของเป็นใครก็ไม่รุ) ไอ้เรารึทั้งพูด ทั้งขอร้อง ทั้งพิมพ์เป็นจดหมาย(ทำนองว่าคนในชุมชนขอร้อง) ขยะอินทรีย์ยังพอว่า..นี่ทั้งถุงอาหารสัตว์ ถุงพลาสติค..เราก็แก้ปัญหาโดยการเอาพวกเศษไม้ใบหญ้าไปถมทับ แกก็ทิ้งอีก..ไม่จบสิ้นสักที นอกจากไม่น่ามองแล้วยังเป็นชนวนให้คนอื่นที่มักง่าย ส่วนใหญ่เป็นคนงานเอาของใหญ่มาทิ้งอีก..นี่แกไม่คิดจะคบกับคนในละแวกนั้น (แต่คนกรุงก็ตัวใครตัวมันอยู่แล้ว) พี่ก็ได้แต่แก้ที่ตัวเอง คือไม่ไปมอง ไม่ไปยุ่ง ปลูกต้นไม้ให้บัง..และภาวนาว่าเมื่อไรมันจะย้ายไปหรือมันจะตายไปให้พ้นหูพ้นตาเสียที อยู่ไปก็รังแต่จะเป็นปัญหาของสังคม (มีพฤติกรรมที่น่ารังเกียจอีกเยอะมาก ทั้งเห็นแก่ตัว เอาเปรียบชาวบ้าน จนไม่มีใครคบหาแล้ว ในระแวกนี้พี่เป็นคนสุดท้ายที่ประกาสศึก แต่ตอนนี้เค้าย้ายไปอยู่คอนโด แต่ทุกอาทิตย์ก็ยังมาทิ้งถุงอาหารสัตว์ (แกเลี้ยงหมากะกระต่ายไว้ มาให้อาหารทุกอาทิตย์ ไม่เจอเจ้าของหมาส่งเสียงหนวกหูมาก)..เวรกรรมเนอะเจอคนประเภทนี้

ต้องหาวิธีกินไก่ แล้วไม่ติดคุก ต้องกินไม่ให้เหลือซาก (เก่งจังง..พูดไปงั้นแหละ) ส่วนเรื่องเขตแดนเป็นเรื่องธรรมดามาก เหมือนกันทั้งประเทศ ทั้งที่จงใจ และไม่ตั้งใจที่จะรุกที่ เราก็ปลูกต้นไม้ในเขตเราบ้างซิ พี่ปลูกต้นตาลรากลึกดี กันบุกรุก หรือไม่ก็ปลูกชะอม หรือมะขาม แบบถี่ยิบให้ไก่รอดไม่ได้ ประหยัดกว่าสร้างรั้ว เจอคนแบบนี้ ยากนะที่จะหลีกเลี่ยงการทะเลาะกัน ไม่คุยด้วยดีที่สุด เด๋วก็ตายจากกันไปเอง ไม่เขาก็เรา อิอิ..

  ปลูกไผ่ตงริมแดนเลยผู้ใหญ่ ส่วนไก่แก้ไม่ตกเหมือนกันจ้า ... จะวางยาก็สงสารไก่ มันไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไร