แล้วโลกของผมก็หมุนช้าลง

เขียนโดย THE NATURAL MAN เมื่อ 20 สิงหาคม, 2015 - 10:01

หมวดหมู่ของบล็อก:

เมื่อโลกยังคงหมุนไป ใจกลับไม่หมุนตาม
แต่เวลาก็ยังคงผ่านเลย ไม่เคยหยุดรอคอย

เฮ้ยยยย..........

ผมยังจำกองไฟกองแรกในช่วงฤดูหนาวของต้นปี พ.ศ 2555 ที่ผมก่อได้ดี เป็นช่วงเวลาที่ชีวิตของผมกำลังจะก้าวผ่านปัญหาและอุปสรรคต่างๆนาๆ เพื่อที่จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง

ระหว่างที่ผมนั่งมองกองไฟเล่นเพลินๆ แล้วเสียงน้ำในกาต้มน้ำร้อนก็เดือดพล่านขึ้น ส่งกลิ่นมะตุมและใบเตบให้หอมคละคุ้งไปทั่ว ปะปนกันกับกลิ่นของควันไฟ มันไม่ได้ทำให้ผมคิดอะไรออกได้เท่าไหร่หรอกตอนนั้นแต่มันทำให้ผมรู้สึกว่า..........

โลก ของ ผม ได้ หมุ่น ช้า ลง

ย้อนมาสู่เรื่องราวในยุคปัจจุบัน วันนี้สายฝนกระหน่ำโปรยปรายลงมาตั้งแต่ตีสี่ จวบจนรุ่งสางสายฝนก็ยังไม่มีที่ท่าว่าจะหยุด เพียงแต่เปลี่ยนจากสายฝนที่กระหน่ำโครมๆมาเป็นสายฝนที่ร่วงหล่นเป็นละอองพร้อมกับม่านหมอกและความหนาวเหน็บประหนึ่งว่ากำลังจะย่างก้าวเข้าสู่ฤดูหนาวเลยทีเดียว

บรรยายกาศในวันนี้มันทำให้ผมคิดถึงอดีตซะเหลือเกิน อดีตที่ผ่านมาเร็วเหมือนโกหก อดีตที่เปรียบได้ดั่งเป็นบทเรียนแห่งชีวิต อดีตที่กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ อดีตที่ทำได้แค่เพียงเก็บไว้ในความทรงจำ

พอดึงสติที่กำลังจะหลุดลอยไปกับม่านหมอกและเสียงนกเสียงไก่ในยามเช้ากลับมาได้ เลยตัดสินใจก่อไฟผิงให้ความอบอุ่น จัดแจงหากาต้มน้ำร้อนพร้อมด้วยดอกกระเจี๊ยบแห้งที่ปลูกเองกับมือ มาต้มทำน้ำกระเจี๊ยบดื่ม

นั่งมองเปลวไฟในกองไฟไปพลาง
ฟังเสียงน้ำในกาต้มน้ำร้อนเดือดไปพลาง
สูดกลิ่นหอมของน้ำต้มดอกกระเจี๊ยบไปพลาง
แล้วใจก็พร่ำเพ้อไปเรื่อยเปลื่อย

นี่ก็ผ่านมาสี่ปีแล้วสินะที่เราได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ในโลกแห่งความเป็นจริง สองปีแห่งการรอคอยและการศึกษาหาความรู้เพื่อตกผลึกความคิดทางด้านการเกษตรกรรม กับอีกสองปีแห่งการเริ่มต้นการเดินทางตามความฝัน

เฮ๊ยยย............

ถึงแม้ว่าผมจะรู้สึกว่าโลกของผมได้หมุนช้าลง
แต่ช่วงเวลาดีๆในชีวิตมันช่างผ่านไปรวดเร็วซะเหลือเกิน