พ่อกับแม่

อาทิตย์ก่อน แม่บ่นว่าปวดหัวไหล่ แต่ก็ไม่ยอมไปหาหมอ จนปวดหนักขึ้นเรื่อย ๆ แต่ก็ยังอดทนทำขนมไปวัด งานบุญข้าวสาก เป็นประเพณีโบราณของชาวอิสาน แม่บอกทำขนมไปวัดก่อนแม่ถึงจะยอมไปหาหมอ

                แม่กับพ่อช่วยกันทำข้าวต้มผัด

ส่วนการทำขนมหมกหรือขนมเทียน แดงกับอ้ายเวทย์ต้องช่วยกันทำ ซึ่งก็เป็นครั้งแรกที่แม่ปล่อยให้ลูกสาวทำ ขั้นตอนแรกก็คือการนวดแป้ง อัตราส่วน แป้งข้าวจ้าว 2 ส่วน ผสมกับแป้งข้าวเหนียวอีก 1 ส่วน

ฟักทองนึ่งสุกจนเละขูดเอาแต่เนื้อ นวดให้เข้ากัน ถ้าไม่มีฟักทองจะใช้เผือกใช้มันแทนก็ได้ การใช้ฟักทอง ใช้มันหรือเผือกผสมแบบนี้ จะทำให้แป้งมีสีสวย นึ่งสุกแล้วจะหอมและอร่อยกว่าการนวดแป้งอย่างเดียวมาก

ข้อควรระวังคือ ต้องใส่น้ำทีละน้อย ไม่งั้นแป้งจะเละ นวดไปเรื่อย ๆจนได้ที่เป็นอันเสร็จ

การทำใส้ขนมก็แล้วแต่ชอบ วันนี้อ้ายเวทย์ใช้มะพร้าวอ่อนผสมกับกาแฟ อ้ายเวทย์ และพ่อกับแม่ชอบกินกาแฟมากเลยลองทำใส้มะพร้าวกาแฟ ซึ่งรสชาติหอมอร่อยมาก ติดใจชนิดต้องมีครั้งต่อไปในเร็ว ๆนี้แน่นอน

                 แดงรับหน้าที่ปั้นขนม ก้อนใหญ่มาก

คนนี้เป็นคนห่อ ก็ต้องห่อตามก้อนที่ปั้น ใหญ่มากกินห่อเดียวนี่จุกเลย แต่ก็อร่อยมาก คราวหน้าต้องมีอีก ใส้มะพร้าวกาแฟ

หลังจากทำบุญเสร็จ ก็พาแม่ไปหาหมอ สิทธิการรักษาพยาบาลของครอบครัวเราอยู่ที่โรงพยาบาลของรัฐ แต่สงสารแม่มาก เลยพาแม่ไปคลินิกที่อำเภอตระการพืชผล ยอมจ่ายแพงหน่อย แต่รวดเร็วทันใจ  ผลการตรวจแม่เป็นโรคเก๊าท์ ปากก็เป็นแผล หมอขอร้องให้แม่เลิกกินหมาก แม่ก็ได้แต่ยิ้ม แต่หลังจากกลับบ้านมาเกือบอาทิตย์แล้ว ก็ไม่เห็นแม่กินหมากอีกเลย

อาการปวดไหล่ของแม่ดีขึ้นตามลำดับ แต่ก็ต้องปรับเปลี่ยนอาหารการกิน ซึ่งก็ไม่เป็นปัญหาเพราะแม่เป็นคนกินน้อยอยู่แล้ว พวกยอดผัก สัตว์ปีกก็ลดละเลิก

หน้าฝนอาหารหลักของครอบครัวเราก็คือปลา อ้ายเวทย์บ้าง พ่อบ้าง แต่หาประจำนี่จะเป็นพ่อ อ้ายเวทย์จะไปดักในนาตอนเช้ามาก็ไปกู้ ส่วนพ่อจะไปหาตามห้วย บางวันได้มากก็แบ่งปันบ้านใกล้เรือนเคียง เหลือแม่ก็หมักทำปลาร้าไว้กินเอง

                ปลาที่พ่อหาได้จากลำห้วยตามธรรมชาติ

เราพึ่งตัวเองเรื่องถ่านได้แล้ว บางครั้งก็มีแบ่งขายบ้าง กระสอบละ 150 - 180 บาท แต่ก็ไม่ได้ทำขายประจำ เน้นไว้ใช้ในครัวเรือนมากกว่า

เดือนนี้พิเศษหน่อย นอกจากจะจ่ายเงินเดือนให้แม่แล้ว ยังซื้อวิทยุให้แม่ด้วย  แทนเครื่องเก่าที่พังไปนานแล้ว วิทยุแบบนี้เสียบต่อกับโทรศัพท์ได้ ใช้ถ่าน ใช้ไฟฟ้าก็ได้ เสียงดังฟังชัด แม่ชอบมาก แม่ชอบฟังหมอลำกับฟังพระเทศน์ ส่วนพ่อชอบฟังเพลงเก่า ๆ ราคาก็ไม่แพงเลย แค่ 600 บาทเท่านั้น 

ถึงแม้ค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้านเราจะเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด แต่พ่อกับแม่ก็ต้องมีเงินเดือน วันนี้ครบ 16 ปีแล้ว ที่ตั้งเงินเดือนให้พ่อกับแม่ ทุกสิ้นเดือนจะต้องจ่ายเงินเดือนให้พ่อกับแม่ ส่วนอ้ายเวทย์เมื่อก่อนยังไม่ได้มาใช้ชีวิตร่วมกัน การให้เงินแม่ก็แล้วแต่จะให้ ไม่ประจำทุกเดือน เลยบอกว่า ลูกบางคนไปทำงานต่างถิ่นบ้าง มีครอบครัวที่อื่นบ้าง นาน ๆครั้งกลับมาเยี่ยมบ้าน ให้เงินพ่อแม่ครังละสามพันห้าพัน กลับบ้านมาเยี่ยมพ่อแม่ปีละ1-2ครั้ง แต่ถ้าเราตั้งเงินเดือนให้พ่อแม่ เดือนละไม่มากหรอกนะ แต่ให้ท่านทุกเดือน สมมุติง่าย ๆนะ ว่าเดือนละ 1,500 บาท  หยอดกระปุกก็แค่วันละ 50 บาทเอง ซึ่งมันไม่ได้มากมายอะไร ไม่เดือดร้อน สบายเลยนะแค่นี้ แต่ลองรวมนะ  12 เดือนนี่ก็ 18,000 บาท การสะสมทำให้เราจ่ายได้ทุกเดือน แม่พ่อมีเงินใช้ทุกเดือน จากวันนั้นมาแม่อ้ายเวทย์ก็มีเงินเดือนใช้ทุกเดือนมา 13 ปีแล้ว

เมื่อก่อนเงินเดือนพ่อกับแม่คือเงินเดือนประจำเราเอง แต่หลายปีแล้วที่แม่แบ่งพื้นที่ในบ้านให้เราเปิดร้านสะดวกขาย ทำให้แดงกับอ้ายเวทย์มีรายได้รายวันจากการค้าขาย ทุกเย็นจะหยอดกระปุกไว้เป็นเงินเดือนให้พ่อกับแม่ สะสมทุกวัน หยอดทุกวัน มีเงินให้พ่อกับแม่ทุกเดือน การสะสมไม่ได้ควักจ่ายทีเดียวทำให้เรามีเงินก้อนให้พ่อแม่ในแต่ละเดือนโดยที่ไม่เดือดร้อนอะไรเลย พ่อแม่เป็นแบบอย่างในการใช้ชีวิต มีน้อยใช้น้อย ขยัน  ประหยัด อดทน เป็นคนดี ไม่เป็นหนี้ ไม่กู้ไม่ยืม อยากได้อะไรไม่มีเงินก็ต้องรอ  ถึงแม้สวัสดิการในการทำงานจะเอื้ออำนวยและสามารถกู้ยืมเงินได้ แต่ตลอดชีวิตการทำงาน 16 ปี แดงไม่เคยกู้ยืมเงินสวัสดิการอะไรเลย  หลายสิบปีมาแล้วที่ทุกสิ้นเดือน พ่อ แม่ และแม่อ้ายเวทย์ทุกคนจะมีเงินเดือนทุกเดือนเท่ากันหมด

"  เราไม่รู้ว่าพ่อแม่จะอยู่กับเราได้อีกนานแค่ไหน เราจะมีชีวิตอยู่กับพ่อแม่ได้นานสักเท่าใด เพราะว่าไม่มีใครรู้อนาคต รู้วันเกิด แต่ไม่รู้วันตาย เราถึงต้องทำปัจจุบันให้ดีที่สุด เพราะชีวิตคนเรามันสั้นนัก ไม่ว่าใครจะยากจนหรือร่ำรวยล้นฟ้า แต่เมื่อตายไปแล้วก็ไม่มีใครเอาอะไรติดตัวไปได้ นอกจากบุญกับบาป  "

                                                                       โปรดติดตามตอนต่อไป...........