วิถีชีวิตที่แปรเปลี่ยนไป..

..ทุกวันนี้การดำเนินชีวิตของทุกคนได้ปรับเปลี่ยนไปจากครั้งเมื่อผมยังเด็ก ผู้คนต่างหลั่งไหลเข้ามาในเมืองกรุงเพื่อเสาะแสวงหาสิ่งที่ถูกกำหนดขึ้นมาว่ามันมีค่ามีความจำเป็นสำหรับชีวิต 'เงิน' สังคมถูกหยิบยื่นวัตถุนิยมให้โดยไม่รู้ตัว การขยายตัวของเมืองทำให้ทุกคนต้องแก่งแย่งเบียดเสียดกันเพื่อจะไปให้ทันทำงาน ไปให้ทันเรียน ไปให้ทันธุระของตัวเอง จนความเร่งรีบเหล่านี้แปลเปลี่ยนพฤติกรรมการกิน จากที่เคยมีเวลาทำกับข้าวใหม่ๆ สดๆ กินเอง ก็ต้องพึ่งร้านอาหารนอกบ้าน หรือแม้กระทั่งเดี๋ยวนี้ที่มีข้าวกล่องแช่แข็งในร้านสะดวกซื้อให้ได้เลือกมากมายหลากหลาย จนลืมนึกถึงสุขภาพูและความต้องการสารอาหารของร่างกาย จนทุกวันนี้ผู้คนต่างป่วยเป็นโรคนั่นนี่กันมากขึ้นและง่ายยิ่งขึ้น พื้นฐานสำคัญก็คือ 'อาหาร' การได้บริโภคอาหารที่ดี สะอาด ครบถ้วน และปลอดสารพิษ เป็นสิ่งที่คนหันมาใส่ใจในเรื่องสุขภาพคำนึงถึงกันมากขึ้น ผักออร์แกนิกส์ ผลิตภัณฑ์ออร์แกนิกส์จึงเป็นอีกทางเลือกหนึ่งเพื่อหลีกหนีสารเคมีตกค้างและสะสมในร่างกาย โครงการในฝันที่อยากทำการเกษตรก็กำลังจะเริ่มต้นขึ้นด้วยความคิดที่จะไม่ใช้สารเคมีและวัสดุที่จะเป็นอันตรายต่อสิ่งแวดล้อม คำว่าออร์แกนิกส์อาจจะดูไกลไปสำหรับผู้เริ่มต้นอย่างผม แต่ผมมั่นใจว่าวันนึงผมจะทำมันให้ได้ อย่างน้อยคนในครอบครัว คนที่เรารัก และเพื่อนๆ ต้องได้กินอาหารที่ทำจากวัตถุดิบที่ดีน่าเชื่อถือได้จากสิ่งที่เราปลูกและดูแลมากับมือ

..จากวันวานในสมัยก่อนที่ทุกบ้านจะปลูกผัก ปลูกผลไม้ ไว้กินเองในบ้านหรือแบ่งปันให้เพื่อนบ้าน ทุกวันนี้แทบจะไม่เห็นวิถีชีวิตเหล่านั้นแล้ว ผู้คนส่วนใหญ่หันหน้าสู่อุตสาหกรรมหันหลังให้เกษตรกรรมที่เป็นรากเหง้าของตัวเอง จากที่ปลูกกินเองก็เปลี่ยนเป็นซื้อเค้ากิน จากที่ทำกินเองก็เปลี่ยนเป็นซื้อที่เค้าทำสำเร็จมาขาย พฤติกรรมการปลูกพืชผักสวนครัวเล็กๆ น้อยๆ ก็เลือนหายไป กลายเป็นต้องพึ่งตลาดนัดที่เดี๋ยวนี้มีทุกวันเลย ต้องพึ่งซุปเปอมาร์เก็ตขายผักที่ราคาแสนแพงแต่ก็ต้องยอมจ่าย วิถีชีวิตแบบพึ่งพาตนเองกำลังลดหายไป วันหนึ่งที่เราไม่มีงานทำ ไม่มีเงิน พวกเราก็จะไม่สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้เพราะพวกเราไม่เคยฝึกหรือสร้างตัวเองให้พึ่งพาตัวเอง หากเป็นเช่นนี้เราคงต้องเริ่มเปลี่ยนแปลงบ้างเพื่อความอยู่รอดในอนาคต หันกลับมาผลิตอาหารซึ่งเป็นปัจจัยหลักของการดำรงชีวิตด้วยตัวเราเอง