บทความสวนไผ่อาบู ตอน เรียนมาทั้งชีวิตกลับคิดไม่ได้

หมวดหมู่ของบล็อก: 

#เรียนมาทั้งชีวิต!...กลับ...#คิดไม่ได้!

     หลายคนถามผมว่า ทำไมอาบูไม่รับเป็นวิทยากรบรรยายนอกสถานที่บ้าง! จะได้มีโอกาสถ่ายทอดความรู้และประสบการณ์ให้กับผู้อื่นได้ครั้งละหลายๆ คน!

     ผมเข้าใจนะ!...ว่าการให้คนคนเดียวออกไปหาคนหลายคน...ย่อมเป็นเรื่องที่ง่ายกว่า...การนำคนหลายคน เข้ามาหาผมที่นี่!

     แต่ผมก็ตอบกลับไปว่า...อย่าให้ผมไปเป็นวิทยากรเลย!...ถึงผมจะไปพูดแนะนำหรือบอกเล่าประสบการณ์ให้ใครต่อใครฟัง...มันก็เสียเวลาของเขาเองเปล่าๆ!

     เพราะในความเป็นจริง!...#ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนความคิดของใครได้!

     เขาต้องคิดได้ด้วยตัวของเขาเองก่อน! ทัศนคติมันเป็นเรื่องของจิตวิญญาณ...ที่อยู่ในจิตใจ ในวันหนึ่งที่เขาคิดได้ เขาจะรู้ด้วยตัวของเขาเอง

     ถึงตอนนั้น เขาจะออกไปค้นหาคนต้นแบบ...โดยที่เราไม่ต้องร้องขอให้เขามาด้วยซ้ำ เขามาเพราะใจเขาเปิดรับสิ่งที่เขากำลังค้นหา...หรือที่เราเรียกกันว่า...#การระเบิดจากข้างใน!

     ด้วยเหตุนี้...ใครที่ติดต่อผมเข้ามาเพื่อขอให้ผมเป็นวิทยากรนอกสถานที่ หรือ ขอพาคณะเข้ามาดูงาน...แล้วผมปฏิเสธ!...ก็อย่าได้โกรธหรือน้อยใจนะครับ!

     #ที่นี่ไม่ใช่ศูนย์เรียนรู้!...มันเป็นมากกว่านั้น สำหรับผมมันคือมหาลัยชีวิต!...ที่นี่ผมไม่สอนแบบเน้นจำนวน...แต่ผมเน้นที่ผลสัมฤทธิ์ 

     #ความรู้ต่างๆที่ถ่ายทอดมาจากการถอดบทเรียนของชีวิตจริง!...#ไม่มีสอนในรั้วสถานศึกษา...เพราะสิ่งที่ถ่ายทอดมันยิ่งใหญ่กว่าความรู้ในตำรา!

     ที่สำคัญ...ผมไม่เคยบอกให้ใครมาทำอย่างผม!...ผมแค่พยายามถ่ายทอดให้ทุกคนได้รู้ว่า...#คนเราทุกคนสามารถกำหนดวิถีชีวิตของตัวเองได้!...และ...#มันทำได้ง่ายมาก!

     หลายคนติดอยู่กับชีวิตแบบเดิมๆ วนๆ ซ้ำๆ ส่วนหนึ่งติดอยู่เพราะคิดว่าชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้มันใช่สิ่งที่เขาใฝ่หาแล้ว! เป็นความสุขกับสิ่งที่เป็น!

     ในขณะที่บางคนติดเพราะข้ออ้างของความไม่พร้อม!...อ้างโน่นอ้างนี่! จนสุดท้ายก็วนเวียนติดอยู่กับกรอบความคิดเดิมๆ 

     ดูได้จากคนเราในยุคปัจจุบัน...เรียนจบกันมาสูงๆ ทั้งนั้น...#แต่ครั้งจะพาตัวเองออกมายืนในจุดที่ต้องการ!...#กลับทำไม่ได้!

     ที่ยิ่งไปกว่านั้น!...หลายคนเรียนเยอะจนหลงทาง #คิดว่าความสำเร็จในชีวิต...#คือความสุขในชีวิต! 

     ยอมใช้เวลากว่าครึ่งชีวิต เพื่อเรียนให้สูงขึ้น #เรียนกันครึ่งชีวิต!...#เพื่อมาก้มหน้าก้มตาเป็นลูกจ้างเขาไปทั้งชีวิต!

     เมื่อเรียนสูงขึ้น หน้าที่การงานก็สูงขึ้น รายได้ก็สูงขึ้น...#แต่ความสุขจากการมีคุณภาพชีวิตที่ดีนี่สิ!...#มันสูงขึ้นด้วยหรือเปล่า?

     คนส่วนใหญ่มัวคิดแต่จะหาความสำเร็จในชีวิต!...คนทั่วไปจึงไม่สามารถหลุดออกมาจากกรอบความคิดเดิมๆ ได้เสียที

     #ชีวิตมันง่ายกว่านั้นเยอะ!...แค่เราลองหยุดคิด!...#ว่าระหว่างความสำเร็จในชีวิต!...กับ...#ความสุขในชีวิต!...เราควรไขว่คว้าอะไรกันแน่!

     เคยถามตัวเองบ้างหรือเปล่า ว่าการได้ทำงานในตำแหน่งสูงๆ มีหน้าที่การงานที่ดี มีหน้ามีตาในสังคม มันทำให้เรามีความสุขจริงหรือเปล่า!

     ตื่นเช้าเห็นหน้าคนในครอบครัวแป๊บนึง เจออีกทีก็เย็นๆ ดึกๆ บ้างก็ต้องแยกกันอยู่ก็มี สามีอยู่ที่นึง ภรรยาต้องอยู่อีกที่นึง 
     ที่แล้วใหญ่คือ...การได้กลับมาเยี่ยมคนข้างหลังแค่ปีละครั้งสองครั้ง...มันใช่เหรอ? ชีวิตแบบนี้เหรอที่เราต้องการ

     แล้วแบบนี้เราจะสอนเรื่องความกตัญญูกตเวทีไปทำไมกัน ในเมื่อผู้มีความรู้สูงๆ ยังทำไม่ได้! ทำได้แค่กตัญญู แต่...กตเวทีทำไม่ได้! 
     กตเวทีด้วยการส่งเงินกลับไปให้ใช้...ผมว่ามันไม่พอนะ! การตอบแทนพระคุณของผู้ที่ได้ชื่อว่ามีความรู้!...มันควรทำได้ดีกว่านั้น!

     สังคมไทยมุ่งพัฒนาการศึกษาให้คนมีความรู้ที่สูงขึ้น!...แต่กลับไม่ได้พัฒนาให้เขามีความสามารถที่สูงตาม!

     ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้คนส่วนใหญลำดับความสำคัญไม่ได้...ระหว่างการมีความสุขในชีวิต!...กับ...การประสบความสำเร็จในชีวิต! ว่าเขาควรให้ความสำคัญกับอะไรมากกว่ากัน

     การที่เราเรียนกันสูงๆ ไม่ใช่แค่หวังเพียงเพื่อ...การนำความรู้มาพัฒนาความสามารถในหน้าที่การงาน!

     แต่มันควรทำได้มากกว่านั้น...#มันต้องสามารถนำความรู้มาพัฒนาคุณภาพชีวิต
     ด้วยการนำความรู้ที่มี...มาพัฒนาระบบทางความคิด ให้เรามีความสามารถในการเข้าใจชีวิตของตัวเองมากขึ้น!

     ด้วยอย่างนี้คนโบราณจึงมีสุภาษิตสอนคนรุ่นหลัง ที่ว่า...#ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด!

     เมื่อก่อนผมมองสุภาษิตนี้ไว้ว่า...เขาคงเอาไว้เตือนสติคนมีความรู้ ที่ทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอัน 

     แต่เดี๋ยวนี้ผมมองว่า...มันหมายรวมไปถึงคนที่มีความรู้...แต่กลับไม่สามารถนำชีวิตมายืนในจุดที่ทำให้ตัวเองมีความสุข!...รวมอยู่ด้วย!

     สิ่งที่ผมถ่ายทอดที่นี่...ไม่ใช่แค่การทำเกษตร!...การทำเกษตรเป็นเพียงตัวอย่างที่ถูกหยิบยกมาถ่ายทอดเท่านั้น!

     แต่สิ่งที่ถ่ายทอดที่นี่ มันคือ...#วิถีชีวิต!...#วิถีชีวิตที่เราทุกคนสามารถกำหนดเองได้!...และ...

     สามารถทำได้ง่ายๆ!...แม้ว่าในขณะนั้นรอบตัวคนๆ นั้น...จะมากไปด้วยเงื่อนไขต่างๆ...ขอเพียงเขามีความรู้!

     #ความรู้ที่ผมหมายถึง...ไม่ใช่ความรู้ในตำรา...แต่มันคือ...#ความรู้ในวิถีชีวิต...ชีวิตที่ตัวของเขาเองต้องการให้มันออกมาเป็นแบบไหน!

     การมีระดับการศึกษาสูงเป็นเรื่องที่ดี!...แต่ทว่า!...การมีการศึกษาสูงจะเกิดประโยชน์สูงสุด!...ก็ต่อเมื่อ!

     #เขาคนนั้นสามารถใช้ความรู้ที่มี!...#เป็นเครื่องมือนำพาชีวิต!...#เพื่อพาตัวเองออกมายืนในจุดที่มีความสุขได้!...ต่างหากเล่า!

     พึงระลึกไว้อย่างหนึ่งว่า...ชีวิตที่ประสบความสำเร็จ!...อาจไม่นำมาซึ่งความสุขได้เสมอไป!

     แต่ทว่า...#การได้ใช้ชีวิตที่มีความสุข!...มันคือ...#การประสบความสำเร็จสูงสุดในชีวิต!...ของคนคนนั้นแล้ว!

     ว่าแล้วก็ลองวางตำรา!...#แล้วลองเขียนตำราชีวิตของตัวเองดูบ้าง!...ตำราที่เราถอดบทเรียนเอง เขียนเอง ถ่ายทอดเอง  จะเป็นเสมือนมหาลัยชีวิต!...ที่จะให้ความรู้ในระดับสูงสุด!...กับตัวเราเอง!

อาบู

ความเห็น

ขอบคุณมากครับ เป็นคำแนะนำที่มีคุณค่ามากครับ จะทบทวนคำแนะนำนี้ไปเรื่อยๆครับ

 Meo Meo Farm

http://serameo.wordpress.com

 

ขอบคุณค่ะ น้อง RBoo... ต้องใช้ตนเอง พิจารณาจริงๆ ...กว่าค่อนชีวิตแล้ว พี่บัว ก็เพิ่งรู้จักตัวเอง ..... เราต้องศรัทธา ค่ะ จึงจะเกิดผล

ขอบคุณครับ ... มักเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมเก็บ ไว้เตือนตัวเองเช่นกัน ... สำหรับผม รอลูกเรียนจบ ลุย เต็มตัวครับ 

รักบ้านเกิด ชอบเศรษฐกิจพอเพียง

ขอบคุณค่ะ เป็นข้อคิดที่ดี กับหลายๆคน

เป็นความจริง ที่ต้องยอมรับ นะ 

ต่างคน ต่างความคิด นะ ..... สิ่งใดๆ ต้องลงมือ กระทำเอง ค่ะ จึงมีคุณค่า ยิ่ง 

ขอบคุณสำหรับ บทความ แนวคิด ครับ   แต่ละคน ดำเนิน ชีวิต ไปคนละแบบ ..เชื่อถอะ ถ้าไม่ติดอะไร มากมาย หลายๆท่านก็อยาก ทำงานของตัวเอง อยากอยู่กับ ครอบครัว ครับ

จงเตือนตน ด้วยตนเอง

ยินดี ที่มาเขียนบทความ ให้เพื่อนได้อ่าน ได้พัฒนา ปรับปรุง 

ยินดี ที่น้อง มาเขียนบทความ ให้อ่าน

โดยส่วนตัวแล้ว คิดว่า น่าจะ เป็นแนวทาง ที่จะช่วยเสริม สำหรับ สมช.ที่ ดำเนิน แนวทางเดียวกัน