มุ่งมั่นหรือบ้าพลัง

เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบากรึป่าว (อิอิ) เบื่อที่ต้องพึ่งคนข้าง ๆ แต่ในใจอยากทำหลาย ๆ อยากเลยตั้งปณิธานว่า "ทำเองก็ได้" เลยเริ่มสำรวจสวนรอบ ๆ บ้าน จะบอกว่าที่พี่ ๆ เพื่อน ๆ หลายคนมาเขียนบล็อคทำให้ก้อยมีเวลาพิจารณาตัวเองมากขึ้น

บ้านพื้นที่สามไร่ มีสวนรอบ ๆ บ้าน น้ำท่าพร้อม แม่อายุเจ็ดสิบกว่า ๆ ปลูกต้นไม้ไว้ให้ลูก ๆ ไว้เยอะมาก แต่ลูก ๆ น้อยนักที่จะสนใจ พอก้อยได้อ่านเวปนี้เลยเริ่มสำรวจบ้านตัวเองบ้าง เริ่มทำเริ่มลงมือ ไม่คิดว่าแรงบันดาลใจจะมีพลังมากเช่นนี้ สำรวจชนิดของกล้วย สำรวจสมุนไพร  อยากปลูกต้นไม้จากไปตะเวณหากล้ายางนา เข้าอำเภอ ไปคุยกะเจ้าหน้าที่ป่าไม้ ก็ไม่ได้กล้า   .. พอเข้าสวนเราเอง ต้นลำใยของแม่งอกเยอะมาก ทำไมเราไม่ปลูกลำใยแทนยางนาละ เพราะเนื้อไม้ก็แข็งใช้ได้และไม่ต้องซื้อด้วย แล้วมะค่าที่แม่ปลูกก็มีลูกแก่หล่นเต็มพื้น....เก็บ ๆ เอามาเพาะ...

ไม้มีเยอะแต่ไม่เคยใช้ประโยชน์อย่างจริงจังปล่อยให้ผุ กิ่งลำใยที่แม่จ้างคนตัดไว้ ผ่านไปปีกว่าก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์ หากมีเตาเผาอีกอันคงดี  เตาเผาอันแรกอยู่ที่สวนพี่เขย ขนไม้บ้านแม่ไปเผาก็คงไม่สนุก ห่างกันร่วมกิโล    ...เอาละวะ ทำเตาเผาเองดีกว่า  ดีว่าพี่เขยตั้งถังทิ้งไว้ให้ เลยลงมือขุดดินทำเตาเอง  ไม่เคยจับจอบแบบนี้ก็ต้องหัด แต่กำลังใจจากแม่ และน้องหมาก็ยิ่งทำให้ยิ่งบ้าพลังเข้าไปใหญ่ ใครจะเชื่อทำ 2 วันเวลา 4 - 6โมงเย็นก็เป็นเตาได้

จนพี่สาวไม่เชื่อว่าเราทำเตาเผาถ่านอันที่ 2 เองได้ หากเป็นพี่จ้างคนอื่นทำ รอเผาอย่างเดียว เราก็บอกว่าอยากลองทำเองจะได้รู้ว่าเราทำได้ไหม  แต่การที่ทำคนเดียวก็ดีเหมือนฝึกจิตไปด้วย ทำให้ใจจดจ่อ เรียนรู้ผิดพลาดจากการทำเอง....ก็ไม่เหนื่อยอย่างที่คิดนัก  ยกเว้นเจ็บมือชะมัด (มือแตก, เล็บดำ) เพราะทำเองหมดเลยขี้เกียจล้างมือหยิบกล้องถ่ายรูป แต่เตาเผาถ่านอันที่ 2 ก็สำเร็จด้วยมือเราก็ไม่ได้สวยสมบูรณ์แบบนะคะ ^ - ^ แค่พอเผาถ่านได้

จากนั้นก็เริ่มเผา ควันฟุ้ง ปิดเตาไม่สนิทกว่าจะรู้ก็เกือบสาย พี่เขยมาช่วยแทบไม่ทัน ไม่งั้นแทนที่จะได้ถ่านคงเป็น เถ้า แทน ได้ถ่านมาหนึ่งตะกร้าเล็ก ๆ เย้ ๆ เราทำได้ แม่ก็ดีใจและให้กำลังใจอีก...เสร็จจากเผาถ่าน มานั่งดูมือแตก ขาข่วนลาย หน้ามีรอยแดด... ตายละจะขัดผิวทันไหม กลับเข้าเมืองก็ต้องเป็นคนเมืองเพราะทำงานพบปะผู้คน (บ้าง) กลับมาทำงานคนในสำนักงานทักท้วง ไปทำไรมาดำ  บอกอย่างภูมิใจไปเป็นเกษตรกร   จนทุกคนอยากมาเห็นผลงาน....

จะขอขอบคุณเพื่อนๆ พี่ ๆ น้องในนี้นะคะ ที่เป็นแรงบันดาลใจ เป็นกำลัง เป็นทุกสิ่งอย่างที่เรามีฝันร่วมกันคะ... อย่างน้อยเพื่อการเพึ่งต้นเองในอนาคตคะ ^ - ^

ขออภัยที่ไม่มีรูปนะคะ.... ไว้ต้นเดือนจะมาโพสให้ดู  อาทิตย์นี้อดกลับบ้านเพราะต้องไปสัมนาที่หัวหินแทน เศร้า