ตอนนี้กำลังตัดสินใจ ที่จะเดินจากชีวิตลูกจ้างสู่การเป็นนายตัวเอง

หลังจากจบ ม.6 ปี33 ก็เดินสู่วงการโรงแรมจนถึงปัจจุบัน เริ่มต้นด้วยการเป็นพนักงานเสริฟแผนกจัดเลี้ยง5ปีแล้วผันตัวเองมาเป็นช่างศิลป์ ดูแลในส่วนแกะสลักน้ำแข็งเป็นหลักเปลี่ยนที่ทำงานอีก2ที่ ที่ทำงานปัจุบันทำมา12ปี เริ่มที่จะอิ่มตัว ผลงานที่สร้างมากมาย เหรียญทองก็หลายเหรียญ ถ้วยรางวัลก็หลายใบ สร้างชื่อเสียงใว้มากมายให้กับโรงแรมทั้งในประเทศและต่างประเทศ แต่ความดีความชอบกับตกเป็นของคนอื่น ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่งหน้าที่ ขั้น และเงินเดือน แทบจะโดนปิดกั้น ไม่เคยได้การเสนอพิจารณาจากทางฝ่ายบริหาร ซ้ำร้ายลับหลัง นินทาต่างๆนาๆ ให้ร้ายเรากับเพื่อนร่วมงาน ผลงานดีแต่ความดีไม่ปรากฏ จึงเริ่มหันกลับมามองตนเอง ทำไมเราจึงต้องทนทำเพื่อคนอื่น ทำไมเราไม่ทำเพื่อตัวเราเองบ้าง ความคิดนี้มีมาก่อนหน้านี้4ปี เริ่มลงมือเก็บข้อมูลต่างๆ ทั้งทำเลที่ตั้ง สภาพดินฟ้าอากาศ พืชพันธ์ผลผลิตและตลาด สุดท้ายก็มาลงที่"มะนาว"เมื่อได้ลงมือทำ โอ..นี่ล่ะความสุข ความสงบ ธรรมชาติ มีความรู้สึกว่าชีวิตเรามีความสุขมากขึ้น ใช่เรารักในงานที่เราทำ เรารักในงานศิลป์รักในงานแกะสลักนำแข็ง เรามีอิสละในการสร้างชิ้นงาน เห็นแขกเห็นท่านทูตประเทศต่างๆ ชื่นชมผลงานของเรา เราก็มีความสุข แล้วเราล่ะอยู่ตรงจุดไหน ใช่ "หลังบ้าน" ความภูมิใจเป็นของเรา แต่ผลงานเป็นของคนอื่น เอาละ ต่อแต่นี้ไป เราจะทำเพื่อตัวเราเองบ้าง