ข้าพเจ้า กลัวการทำมาตุฆาต

            เสือพี เพราะป่าปก

                ป่ารก เพราะเสือยัง

                    ดินเย็น เพราะหญ้าบัง

                        หญ้ายัง เพราะดินดี

            มาตุ หรือแม่ ที่ข้าพเจ้ากำลังกล่าวถึงในที่นี้ ไม่ได้หมายถึงแม่ที่ให้กำเนิด เกิดกายของข้าพเจ้าไม่ แม่ที่ให้กำเนิด เกิดกาย ท่านเป็นที่รัก เคารพ เทิดทูน ของข้าพเจ้าตลอดมาตั้งแต่ข้าพเจ้ารู้ความ จนท่านสิ้นลมละจากไป ตามกฎแห่งธรรม ถึงข้าพเจ้าจะ “พาโล” กับท่านบ้างในบางโอกาส นั่นเมื่อครั้งยังไม่ประสา

            แม่ ที่ข้าพเจ้ากำลังจะพูดถึงต่อไปนี้ หลายๆ ท่าน คงลืมนึกถึงท่านไป ทั้งๆ ที่แม่ที่ว่านี้ คือ ผู้ช่วยดูแล รักษา บำรุง ให้ชีวิตของทุกคน เจริญเติบโต ดำรง คงอยู่ สดอยู่ ในทุวันนี้อย่างแท้จริง คือ

            แม่ธรณี กับ แม่คงคา ไงครับ

            ปัจจุบัน นอกจากเราไม่ได้ ปฏิบัติต่อแม่ทั้งสอง ในฐานะบุตร ที่พึงมีต่อบุพการีแล้ว เรายัง ทำมาตุฆาต แม่ทั้งสอง โดยไม่ตั้งใจกันทุกวี่วัน อย่างกว้างขวาง ตามวิสัยของผู้ที่บอกว่าอารยะ

            เราชอบรับประทานอาหารจานด่วน (Junk foods) ไวทันใจ อร่อย ส่วนคุณค่าทางโภชนาการเรอะ ไม่รู้ซี อย่าไปคิดให้เสียเวลา เปลือง สมอง เลยน่า ตายแล้วไม่ได้กินนะ ก็ฉันชอบ กินไปเหอะ

                ทุกอย่างที่ทำก็เพราะ “ฉันชอบ”

            แล้วเราก็เอาความชอบของเราไปยัดเยียด ให้แม่ทั้งสอง ไม่ว่าจะเป็น ยาปราบศัตรูพืช ยาฆ่าหญ้า ฯลฯ ที่สุดคืออาหารจานด่วน คือปุ๋ยเคมี เราเคยสงสัยบ้างไหมว่า ในปุ๋ยเคมี 1 กระสอบ มีปุ๋ยจริงๆ เท่าไร ที่เหลือเป็นอะไร  แม่จะรับสิ่งที่เรายัดเยียดลงไปให้ ได้อีกนานเท่าไร

            ยัง ยังมีสิ่งที่เราโยนให้แม่โดยไม่ตั้งใจอีก พะเรอรถพ่วงคอนเทนเนอร์ (พะเรอเกวียนนะน้อยไป) คือขยะไง อะไรที่ทิ้งไว้แล้วย่อยสลายได้ในธรรมชาติ ธรรมดา ไม่เป็นไรหรอก เพราะมันไม่ใช่ขยะ  แต่ที่น่ากลัว คือพวกที่ไม่ย่อยสลายในสภาวะธรรมชาติ ธรรมดา เช่น ถุงพลาสติกเป็นต้น พวกนี้แหละขยะ แม่คงเคี้ยวไม่ออก กลืนไม่ลง กลืนไปก็ติดคอ คะยั้นคะยอ ยัดเยียดฝืน ให้กลืนลงไปได้แล้ว กระเพาะย่อยไม่ได้เอาซะอีก (ถ้ามีใครยัดเยียดให้เรา เคี้ยวรองเท้าฟองน้ำ แล้วกลืน เอาไหม? แถมน้ำที่ชอบให้กลั้วคอด้วย...เอ้า) สุขภาพแม่ก็ต้องทรุดโทรม ผอมแห้ง แรงน้อย (นึกถึงสุนัขกินขี้ยางซีครับ) แล้วตายในที่สุด ก็ไม่ใช่เพราะเราหรือ คือผู้ฆ่า

            อันว่า มาตุฆาต เป็นบาปมหันต์ ในทางพุธศาสนา นับเป็น หนี่ง ใน ห้า ของ ปราชิก อันเป็นเหตุให้ภิกขุ ต้องขาดจากความเป็นสงฆ์ทันที ซึ่งคนทั่วๆ ไปเชื่อกันว่าตายไป ต้องตกนรกขุมลึกที่สุด.....

                ข้าพเจ้าเองไม่เชื่อ แต่มั่นใจว่าหากทำมาตุฆาต ดังกล่าวมาข้างต้น ต้องตกนรกหมกไหม้แน่ๆๆๆๆๆ .... และก็ไม่ต้องรอให้จุติ หรือถีงสัมปรายภพหรอก มันปรากฏทันตาเห็น ทั้งยังเป็นๆ นี่แหละ ความลำบาก ยากเข็ญ รุ่มร้อน อดอยาก ก็จะมาเยือนโดยไว ส่วนคนอื่นจะเห็นด้วยหรือไม่ เป็นส่วนทิฐิของแต่ละท่าน