มีที่อยู่นิดเดียวทำอะไรได้
มีที่อยู่นิดเดียวทำอะไรได้
ในตัวคนมีข้อแม้มากมาย การที่จะปลูกต้นไม้แต่ละต้นมันเป็นเรื่องใหญ่มาก มีคนมาให้ไปอบรมเอาความรู้ตอนกลับมามีต้นไม้แจกให้ด้วย คนที่ไม่มีข้อแม้มาถึงก็ปลูก คนที่ข้อแม้มากมาย บอกว่าไม่มีที่ปลูก ไม่มีเวลาไม่มีปุ๋ยคอก ไม่มีน้ำรด และไม่มีอีกหลายอย่าง แล้วต้นไม้ที่ได้มาก็เอามาวางข้างห้องน้ำ ท้ายที่สุดต้นไม้ก็ตายจริง ๆ แล้วการที่มีที่น้อยมันง่ายต่อการดูแลค่ะ ทำให้เต็มกำลังไปเลย ตรงกันข้ามมีที่มาก ๆ ดูแลไม่ทั่วถึงค่ะมีที่อยู่นิดหน่อยข้างบ้าน เลยเอามาทำดูว่าจะบริหารจัดการยังไงกับที่ดินนิดเดียว และไม่มีอีกหลายอย่างจนต้นไม้ที่ได้มากคนที่ไม่มีข้อแม้มาถึงก็ปลูก
เริ่มทำด้วยการเกี่ยวหญ้าออกก่อนแล้วขุดดินเอาหัวหญ้าออก จากนั้นก็เอากระเพามาปลูก 5 ต้น แมงลัก 5 ต้น ข่า 1 กอ ตระไคร้ 2 กอ ผักชีฝรั่ง สะระแหน่ ปลูกแตง ปลูกถั่ว ปลูกมะละกอ 1 ต้น เอาชะอมลงในหลุมเดียวกันกับมะละกอได้เลย
ปลูกมะนาว มะกรูด อย่างละหนึ่งต้น ต้นที่ลงหลุมเดียวกันได้ก็ลงหลุมเดียว ให้ดูระยะเวลาการเจริญเติมโตของต้นไม้แต่ละชนิด ็หนึ่งต้น ต้นที่ลงหลุมเดียวกันได้ก็ลงหลุมเดียว ให้ดูระยะเวลาการเจริญ้านที่ทำกับข้าวก็ลดรายจ่ายไปได้ปี จะได้ประหยัดน้ำและเวลาด้วย ให้คิดเอาเองว่าพืชต้นไหนต้องใช้เวลานาน และต้นไหนอายุสั้น พริกขี้หนู 5 ต้น มะเขือ 10 ต้น มะเขือเทศ 5 ต้น แล้วหลังจากนั้นถ้ามีที่ว่างตรงไหนปลูกอะไรที่เรากินได้ก็ใส่ลงไป ผู้เขียนเองคิดว่าทำแค่นี้แม่บ้านที่ทำกับข้าวก็ลดรายจ่ายไปได้ปีละเป็นหมื่นบาทเลยค่ะ บางคนบอกว่าแค่ไม่กี่บาทเองซื้อเข้ากินก็ได้จะปลูกทำไมให้มันยุ่งยาก ถ้าคนมีเงินเดือนก็ไม่เดือดร้อนแน่ค่ะ แต่จะเดือดร้อนเรื่องต้องหาเงินซื้อประกันสุขภาพไว้ให้ดี ๆ ซื้อประกันห้องพิเศษท่านต้องเข้าออกโรงพยาบาลยิ่งกว่าไปตลาด
เนื่องจากมีแม่ค้าขายผักเข้ามาในสวนมาหาผักไปขาย ในสวนก็ไม่ได้ใช้ยาฆ่าแมลงหรอกค่ะ แต่กิ่งบอกว่าหนูเพิ่งใช้ยาฆ่าแมลงไป (แม่จะเอาไปขายเองค่ะราคาดีกว่า) แม่ค้าทำเอาหนูมึนตึบเลยค่ะ บอกว่าป้าไม่ได้เอาไปกินเองหรอกหนูกิ่งเอาไปขาย จะใช้หรือไม่ใช้ไม่มีปัญหาแค่ผักสวยไม่มีแมลงกินก็พอแล้ว ป้าไม่สงสารคนกินหรือป้า
เดียวเข้าก็เอาไปล้างเอาเองก็แล้วแต่เข้าสิ ผักทุกวันไม่ได้หาไปขายได้ง่าย ๆ นะหนูกิ่งถ้าป้าหาไปขายไม่ได้ป้าก็ไม่มีเงินให้ลูกไปโรงเรียน แล้วถ้าผักขายไม่หมดป้าทำไง ต้องดูก่อนว่าเป็นผักอะไร ถ้าต้นหอมป้าก็ทำผักดองไปขายได้ใส่ชูรสก็อร่อยแล้ว (ผักดองยังใส่ชูรสเลย) ส่วนชะอมป้าบอกว่าป้าก็เอาฟอร์มาลีนรด (ป้าทำอะไรแบบนั้น) ไม่ทำป้าก็ขาดทุนนะสิขายไม่หมด คนที่ซื้อผักกินไม่ใช้มีเงินอย่างเดียวก็ซื้อได้นะค่ะ ใครขายประกันอยู่ไปขายได้เลยบ้านที่ชอบซื้อผักในตลาดกินรับรองได้ขายแน่
- บล็อกของ กิ่ง ก้าน ใบ
- อ่าน 7525 ครั้ง
ความเห็น
amporn
9 กรกฎาคม, 2010 - 14:56
Permalink
ที่นี่ก็เหมือนกัน
เวลาไปซื้อาหารหรือผัก อย่างแรกที่ดูก่อนก็คือ made in *****ที่ไหน ถ้าเป็นของที่ทำมาจากประเทศจีน คุณสามีบ้านนี้ไม่ค่อยให้ซื้อ เพราะ เขาใส่ยาสารพัด ชนิดเลย ( คนปลูกไม่ได้กิน คนกินไม่ได้ปลูกค่ะ)
ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้
กิ่ง ก้าน ใบ
9 กรกฎาคม, 2010 - 15:11
Permalink
สวัสดีค่ะ
เดียวนี้คนไทยก็แน่ใจไม่ได้แล้วค่ะ
มาขอเป็นสมาชิกใหม่ค่ะ
petlada
9 กรกฎาคม, 2010 - 20:19
Permalink
อยากให้คนไทยปลูกผักกินเองแบบคณกิ่ง
คุณกิ่งคะ เราจะทำอย่างไรเพื่อให้คนไทยไม่ทำร้ายกัน..อย่างโหดเหี้ยมขนาดนี้...เขาร่ำรวยมากๆ..ต่อไปเขาก็ต้องอยู่คนเดียว..ทุกคนโดนสารพิษ..ตายกันไปหมด
สุชญา
10 กรกฎาคม, 2010 - 01:58
Permalink
เหมือนกัน
เหมือนกลับที่บ้านเลย
กิ่ง ก้าน ใบ
10 กรกฎาคม, 2010 - 10:00
Permalink
สวัสดีค่ะ
คนปลูกก็ใช้ยาฆ่าแมลงมาต่อหนึ่ง แล้วมาเจอคนขายอีกต่อหนึ่งค่ะ
มาขอเป็นสมาชิกใหม่ค่ะ
นู๋พร
9 กรกฎาคม, 2010 - 16:14
Permalink
ทำไปได้เน้อ
คนเราทุกวันนี้เห็นแก่ได้ พร้อมกับเห็นแก่ตัวมากขึ้นทุกวัน
กิ่ง ก้าน ใบ
10 กรกฎาคม, 2010 - 09:59
Permalink
สวัสดีค่ะ
ค่ะน้องแต่พี่ว่าอาจจะไม่ทุกคนหรอก ฐานของแต่ละคนไม่เหมื่อนกันค่ะ
มาขอเป็นสมาชิกใหม่ค่ะ
มาย
9 กรกฎาคม, 2010 - 16:22
Permalink
อื่ม...
อ่านแล้วทำให้นึกถึงตอนกลับไทยครั้งก่อน ไปตลาดจะซื้อกระหล่ำปลี ป้าเห็นรีบเข้ามาบอกเลยว่า คิดดีๆ นะว่าจะซื้อน่ะ ถ้าซื้อก็ให้เอาไปล้างหรือแช่นานๆ หน่อย เขาใช้ยากันน่ะ..
พอมาอยู่ที่นี่ ช่วงแรกยังอ่านคันจิไม่ออก ไม่รู้ว่าผักอันไหนมาจากที่ไหนบ้าง ซื้อหอมแป้นมา กินได้ไม่ถึงชั่วโมง ผื่นขึ้นเลย ช่างน่ากลัวจริง ..
จากนั้นมาจะซื้อผักหรืออะไร ก็ดูว่าผลิตจากที่ไหนก่อนทุกครั้งเลย
there is a will , there is a way .
กิ่ง ก้าน ใบ
10 กรกฎาคม, 2010 - 09:58
Permalink
สวัสดีค่ะ
เดียวนี้อะไรก็ไว้ใจไม่ได้แล้วค่ะ คุณมายดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ
มาขอเป็นสมาชิกใหม่ค่ะ
ตั้ม
9 กรกฎาคม, 2010 - 16:27
Permalink
ทุกวิชาชีพต้องมีจรรยาบรรณ
การค้า การผลิต การบริการที่มุ่งเอาตัวกำไรเป็นตัวกำหนดโดยขบถต่อจรรยาในอาชีพ อยู่ได้ไม่นานหรอกครับ..พวกนี้เห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ สักวันผลจะย้อนกลับมาหา ทำไมไม่คิดบ้างทุกชีวิตมีค่าไม่แตกต่างกัน ไม่ว่าจะเป็นคนรู้จักไม่รู้จัก ทุกคนต่างมีคนที่รักและห่วงใย..แย่มาก..ไอ้คนพรรนี้นิ
แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย
หน้า