บล็อกของ กิ่ง ก้าน ใบ

ถือเป็นโชคร้ายแห่งปีที่เดียวค่ะ  นอกจากน้ำจะท่วมแบบไม่ลดแล้ว  ยังมาเจออากาศหนาวอีก  สงสารคนที่ต้องนอนนอกกบ้านเข้าบ้านไม่ได้ต้องกางเต็นท์นอน  คงจะหนาวถึงกระดูกเลยค่ะ  ถึงจะก่อกองไฟคงจะพออุ่นกายได้บ้างแต่หนาวใจนี้สิค่ะ  ถามว่าปีนี้จะเอาข้าวที่ไหนกิน  ปีนี้ข้าวสารจะราคาเท่าไร  ปีนี้จะไปรับจ้างที่ไหน ปีนี้จะ เอาเงินที่ไหนมาชื้อข้าวกิน  ปีนี้จะเอาเงินที่ไหนไปใช้หนี้  น้ำมาแบบวันเดียวขนของแทบไม่ทัน  มาเร็วแต่ลดช้า  พอน้ำลดก็ต้องเจอภัยแล้ง   คนที่มีเงินเดือนรับทุกเดือนก็ไม่เดือดร้อนแต่ชาวนาปีหนึ่งจะได้เงินที่ก็ตอนขายข้าวแถมโดนพ่อค้าคนกลางเอาแบบไม่มีอะไรเหลืออีก  จะไม่ขายหนี้สินก็ถึงเวลาต้องจ่าย  (ชีวิตชาวนา)

แม่บอกว่าเมื่อสมัยก่อนเวลาน้ำท่วม  แต่จะไม่ท่วมมากขนาดนี้  ตากับยายก็จะชวนแม่ไปขุดกลอยที่อยู่ในสวนหลังบ้าน  มาสมัยนี้กลอยเป็นอะไรที่หาอยากมากถ้าไม่ปลูกไว้ก็จะไม่มีให้เห็นแล้วค่ะ  วันนี้แม่ชวนไปขุดกลอยในสวนที่น้ำท่วมไม่ถึงได้มามากพอดูค่ะ  การขุดก็ไม่อยากค่ะเลือกเอากลอยที่หัวใหญ่ ๆ  เป็นใช้ได้ค่ะ  ขุดมาได้ก็มาล้างหัวกลอยก่อนค่ะ  ล้างไม่อยากแต่คันมากค่ะถูกตร

วันนี้น้ำที่บ้านไม่มีที่ถ้าว่าจะลดลงเลย  มองไปทางไหนน้ำก็เต็มลูกหูลูกตาเลยค่ะ  ถนนบางสายถูกตัดขาด  บางหมู่บ้านต้องใช้เรือเดินทางเข้าหมู่บ้าน  ปีนี้ชาวนาบอกว่าข้าวงามมากถ้าได้เก็บเกี่ยวก็คงพอมีใช้หนี้ใช้สิน  ธกส  ได้  แต่ที่ไหนได้ไปกับน้ำหมดเลย  คนที่ถูกตัดขาดจากสังคมภายนอกคนที่ต้องชื้อข้าวกินลำบากที่สุดไม่สามารถช่วยตัวเองได้  แต่ก่อนพ่อค้าคนกลางให้เค

ครั้งที่แล้วเคยเขียนเรื่องเกี่ยวกับเห็ดในป่าชุมชนไปแล้ว  ต้องไปหาแต่เช้าหรือเอาไฟไปส่องตอนกลางคืนไปหากันทั้งหมู่บ้าน  เดียวคนนั้นเข้า  เดียวคนนี้ออก  แต่ก็ได้มาทุกคน  ถือเป็นซุปเปอร์มาเก็ตของคนในชุมชน  แต่ว่าป่าชุมชนเริ่มน้อยลง  คนกับมากขึ้น   ตอนนี้ในชุมชนเริ่มหันมาปลูกป่าเป็นป่าของตัวเองกันมากขึ้น  ส่วนผู้เขียนเองก็มีต้นยางนาอยู่ไม่กี่ต้นปลูกเ

เมื่อเดือนเมษายนแม่อยากได้ข้าวหอมนิลมาปลูก  จัดการหาให้แม่ได้เรียบร้อย  แม่ทำนาหว่านแม่หว่านพร้อมข้าวมะลิแดง  พอหว่านเรียบร้อยพ่อวิมาหาที่บ้าน  พ่อวิบอกว่าข้าวหอมนิลเป็นข้าวเบา  (คือ  90  วัน)  แต่จะทำไงได้ไม่ทันแล้ว  พอมาวันนี้เดินไปดูจริง ๆ ด้วยข้าวเป็นรวงแล้ว  ปัญหาคือนก  จะทำไงดีต้องหาตาข่ายไปกางไว้ไม่อย่างนั้นหมดแน่นนอนเลยค่ะ  แต่

พอหน้าฝนมองไปทางไหนก็มีแต่น้ำเต็มไปหมด  แต่ก็ไม่แปลกค่ะเนื่องจากเอาที่นามาทำเป็นที่สวน  นี้ไงสิ่งที่เกษตรกรต้องเจอทุกปี  ถ้าคนไหนบริหารจัดการได้ก็รอดตัวไป  ส่วนถ้าใครวางแผนผิดต้นไม้ที่ปลูกลงดินเป็นเงินเท่าไร  แล้วถ้าต้องไปหามาปลูกใหม่จะเป็นเงินเท่าไร  เสียเวลาไปเท่าไร เสียทั้งแรง  เสียทั้งเงิน  เสียทั้งเวลา  เสียใจคือสิ่งสำคัญ  แต่ถ้าเรามัวแต่มา

มาพักหลังไม่มีเวลาเขียนบล็อกเลยค่ะใจอยากเขียนแทบตายหาเวลาไม่ได้จริง ๆ ตอนกลางวันก็ทำงานในสวนพอถึงตอนเย็นจะเขียนแมลงก็มากมายอยู่ในสวนก็ต้องทำใจค่ะไม่รู้จะยังไงทำงานไม่ได้เลยค่ะ บ้านสวนน้ำท่วมสวนค่ะปลูกชะอมไว้น้ำก็ท่วม  ก็ทุกปีน้ำไม่เคยมากมายขนาดนี้เลยค่ะ  ปลูกต่ำไปย้ายก็ไม่ทันแล้วค่ะ  กลับจากกรุงเทพฯ ต้นไม้ตายหมดแล้วค่ะ  และยุ่งอีกอย่างกำลังสร้างบ้านตอนนี้เสร็จไป  50%   แล้วค่ะแต่ก็ไม่ลืมมีดอกไม้แสนสวยมาให้ดูด้วยค่ะ  กิ่งเองก็เพิ่งเคยเห็นค่ะดอกสวยมากค่ะ  ไม่รู้ว่าดอกอะไรค่ะคงต้องรบกวนพี่กุหลาบพันปีแล้วค่ะ