เที่ยวหมู่บ้านซาไก ตอนที่ 2- เผชิญความเปลี่ยนแปลง(จบ)
ขออภัยที่ทำให้ผู้ติดตาม หายหลังกันเป็นแถบ ว่าแล้วก็ไปกันต่อ... เดินไปเรื่อย ๆ อากาศไม่ร้อน แต่เหงื่อโชก มียุงกวนใจตลอดทาง เดินชมนก ชมไม้ ถ่ายรูป เรื่อย ๆ เอื่อย ๆ..
ก้อนหินก้อนนั้น.. แต่คงเป็นคนละก้อนกันกับในเพลง .. |
เดินมาสักพักเจอป่ายาง(พารา) มีชาวบ้านขึ้นมาทำสวนยาง เท่าที่เห็นหลายครัว บางคนก็ขนอิฐ ขนปูน ขึ้นมาสร้างบ้านอยู่ซะมั่นคง (บางบ้านมีจานรับสัญญาณดาวเทียม ขอบอก..) |
ป่ายางใครไม่รู้.. ไม่ได้มาลักขี้ยางนะ.. |
เดินไปตามป่ายาง ทะลุไปยังหมู่บ้านซาไก พอมาถึง "ไหนละหมู่บ้านซาไก?" "ทับซาไก?".. เหมือนที่เคยเห็นในรูป ในรายการทีวี สารคดี นี่มันบ้านใครก็ไม่รู้..
|
บ้านหลังงาม.. (ในรูป มุมซ้ายมือ จะเห็นแผ่นยาง ตากอยู่)
|
ในบริเวณ.. มีบ้านอยู่ด้วยกันทั้งหมด 8 หลัง ปลูกติด ๆ กัน ภายในสวนยาง ถึงแม้จะเป็นบ้าน แต่ชาวซาไก ยังคงเรียกว่า "ทับ"
|
หลังนี้เพื่อนรู้จัก..(เจ้าของบ้านโผล่ออกมาดู คนแปลกหน้า) เจ้าของบ้านกำลังหุงข้าวด้วยเตาฟืน มื้อนี้ได้ปลามาจากห้วย.. ว่าแล้วก็ให้ของฝาก เป็น กาแฟแพ็คใหญ่..กับบุหรี่ พูดคุยอยู่พักหนึ่ง เกี่ยวกับเรื่องยาสมุนไพร (คนที่บ้านฝากให้มาถาม) แล้วก็คุยเรื่องทั่วๆ ไป (คุยกันภาษาใต้) ได้ความว่า ผู้ชายส่วนใหญ่ออกไปหาของป่าแต่เช้า จะกลับก็ค่ำ ในหมู่บ้านมีแต่เด็ก กับผู้หญิง.. สักพักหนึ่ง เราก็ขอไปเดินดูรอบ ๆ
|
บางมุม : สัตว์เลี้ยง (เท่าที่เห็น เลี้ยงแมว และ หมา) และข้าวของเครื่องใช้ทั่วไป.. ตอนนี้เจ้าของบ้านหลบ(หน้า)ไปหมดแล้ว..
|
เห็นหลังไกล ๆ ... หนีกันหมด งานนี้ฝันสลาย อดเก็บรูปเด็กน้อยซาไก..
มาครั้งนี้เลยไม่ค่อยได้เรื่องราวอะไรเลย.. เดินดูบ้านเปล่า ๆ ก็แล้วกัน.. ก็เดินมาเหนื่อย..
|
พบอาวุธคู่กาย.."กระบอกตุด" แขวนอยู่ตรงฝาบ้าน
|
ร่องรอย.. เตาฟืน.. การหุงหา อาหาร
|
เล่นกับหมาน้อย.. (ไม่ยักกะกลัวเราแฮะ..)
|
นั่งเล่นอยู่พักหนึ่ง กำลังจะกลับ... ก็มีซาไกหนุ่มผู้นี้ มานั่งคุยด้วย (ซาไกผู้ชาย โดยเฉพาะวัยรุ่น จะชอบมาคุย แต่เด็กและผู้หญิงจะหลบ) เพื่อนยื่นบุหรี่ให้.. แล้วก็พ่นควันกันเพลิน.. ส่วนข้าพเจ้าไม่สูบบุหรี่ เตรียมหาจังหวะถ่ายรูปอย่างเดียว (เป็นปาปารัชชี่นิ)
|
สูบบุหรี่ไปพลาง แม้บทสนทนาจะไม่ยืดยาวนัก แต่ก็พอทราบวิถีชีวิต คร่าว ๆ ว่าซาไกกลุ่มนี้ ดำรงชีพ ด้วยการ กรีดยาง หาของป่า เช่น สะตอป่า ล่าสัตว์ ตกปลา เก็บสมุนไพร..
|
คุยเสร็จ.. ไปดูตรงที่เค้ากำลังทำยางแผ่น เช้านี้ได้คนละสามผืน (แผ่น) กรีดเสร็จแล้ว เอามาแบ่งเท่า ๆ กันแต่ละบ้าน
|
หนึ่งในขั้นตอนทำยางแผ่น.. นั่งรอ.. รอ.. ให้น้ำยางแข็งตัว แล้วเอามารีดเป็นแผ่นบาง ๆ
|
ระหว่างรอ ก็คุยกัน... แต่ตอนที่เราไปเงียบสนิท...
|
โดนเหล่แล้ว.. กลับดีกว่า เดี๋ยวมีเรื่อง.. เอิ๊ก ๆ
|
ต้นอะไร ดอกอะไร ลูกอะไร ใครรู้บ้าง..(เจอในป่ายาง) ขอขอบคุณ: ไกด์จำเป็น.., ชาวหมู่บ้านซาไก, และชาวคณะพี่น้องบ้านสวนฯ ทุกท่าน ที่เดินตามมาติด ๆ (ขากลับตัวใครตัวมันเด้อ.. วิ่งลงควนไม่ต้องเหลียวหลังนะครับ.. ) -จบ- |
- บล็อกของ sblue12
- อ่าน 11778 ครั้ง
ความเห็น
แจ้ว
9 กรกฎาคม, 2010 - 13:57
Permalink
จบเร็วจัง
อ่านเพลินดี.... ตกลงหมู่บ้านนี้อยู่ที่ไหน....ใกล้ๆ บ้านพี่หรือเปล่าไม่รู้..... พี่น้องเราทั้งเพแหละ
อย่าลืมเล่าเรื่องบอกตุดให้จันทร์ฟังด้วยนะว่ามันคืออะไร....เดี่ยวเจ็บหัวเหม็ดหล่าว
sblue12
10 กรกฎาคม, 2010 - 08:40
Permalink
ตอบพี่แจ้ว
หมู่บ้านนี้อยู่ ตรัง ครับพี่แจ้ว แถวนั้นเรียก คลองตง บ้านเจ้าพะ
"ไม่มีอะไรอยู่กับที่ ถ้าเราไม่หยุดเดิน"
แดง อุบล
9 กรกฎาคม, 2010 - 14:05
Permalink
ซาไก
วิถีชีวิตที่เปลี่ยนไป
"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"
ann
9 กรกฎาคม, 2010 - 14:08
Permalink
5++++++
หนุกหนาน......
....วิ่งแล้ว......
- ขอบคุณผู้เล่า จากใจผู้อ่าน....ชอบ ๆ...
....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....
sblue12
10 กรกฎาคม, 2010 - 08:38
Permalink
วิ่ง
คุณแอนวิ่งตัวปลิวเลย... ขอบคุณคนอ่าน จากใจผู้เล่า.. เช่นกันครับ
"ไม่มีอะไรอยู่กับที่ ถ้าเราไม่หยุดเดิน"
แก้ว กุ๊ก กิ๊ก
9 กรกฎาคม, 2010 - 14:12
Permalink
กระบอกตุด
ใช่เป็นกระบอก สำหรับใส่ลูกดอก อาบยา หรือป่าว
เหมือนในทีวี เวลาซาไก ล่ากระต่ายป่า ก็เอาออกมาพ่น
sblue12
10 กรกฎาคม, 2010 - 08:36
Permalink
ถูกต้องแล้วครับ
ถูกต้องแล้วครับ พี่ kk (ถ้าไม่มีใครเห็น จะแอบเอากลับบ้านแล้วครับ น่าจะเป็นของหายาก )
"ไม่มีอะไรอยู่กับที่ ถ้าเราไม่หยุดเดิน"
เจ้โส
9 กรกฎาคม, 2010 - 14:15
Permalink
น้องต็อก
เจ้คิดว่าอิได้เห็นซาไกนุ่งผ้าสีแดง ๆ .... ต๊ก ใจ หม๊ด เลย รูปที่โผล่แต่หัว ตัวอยู่ไหนนิ
garden_art1139@hotmail.com
sblue12
10 กรกฎาคม, 2010 - 08:34
Permalink
เจ้โส
แต่ก่อนผมก็เห็นเค้าชอบผ้าสีแดงนะครับเจ้โส ประมาณสีแดงแรงฤทธิ์... แต่เดี๋ยวนี้คงเฉย ๆ (เพราะไม่ยุ่งการเมือง ) โผล่แต่หน้า.. ตัวอยู่ในบ้านครับ
"ไม่มีอะไรอยู่กับที่ ถ้าเราไม่หยุดเดิน"
pomcob
9 กรกฎาคม, 2010 - 14:15
Permalink
เจอแล้วคับ ญาติผมเอง
มีบ้าน หลังงามเลย
ดีใจด้วยจริงๆ
อย่างน้อยๆ เขาก็ไม่ต้องอยู่อย่างยากลำบากเหมือนแต่ก่อน
หน้า