จะชวนปิติ มาด้วย

            เมื่อลืมรหัสผ่าน จะทำการสิ่งใดก็ไร้ผล อาจเพราะเป็นคนที่นิสัยชอบด้อมๆมองๆกระมัง พอนกขุนทองร้องฮูกขึ้นมาก็ ร้อยเอ็ด เพชรบูรณ์ ยโสธร ตกกะใจลืมรหัสไปเลย ก็เหงื่อไหลไคลย้อยจนชุ่มตัวตั้งแต่เช้า อุตส่าห์พาลูกสาวสองขวบกว่ามาเดินเล่นชมสวนสักกะหน่อย กะว่าจะมาขอแบ่งปัน ผักของพี่ๆไปแกงเลียงให้ลูก และเผื่อติดไม้ติดมือเอาไปกินกับน้ำพริกปลาทูเป็นมื้อเช้าสักกะหน่อย ก็เลยอด(นิ่งเสีย...จ้าา...ลูกพ่อ..ไม่ต้องร้อง เดี๋ยวพ่อกับไปทอดไข่ให้กิน ฟองโตๆเยย...)แต่อย่างไรก็ตามระหว่างทางกลับก็ถือวิสาสะแวะมาที่บ้านของคุณพี่สุชญา ที่บังเอิญเปิดประตูหน้าบ้านทิ้งไว้  เผยโฉยให้เห็นผักอันอวบอิ่ม สะอาดน่าทานอยู่เต็มบ้าน ก็เลยกะว่าที่นี่หละ..ที่เดียวครบครัน คนอะไรปลูกผักได้น่ารักน่าชัง ทุกต้นทุกก่อ ยิ้มแย้มแจ่มใส มีเสน่ห์ ออกช่อก่อผลตอนรับผู้คนให้ต้องหันมาเมียงมองมาไถ่ถาม ก็เลยกะว่าจะถือโอกาสอันหามิได้แล้วนี้ ชักชวนแตงกวากับผักบุ้งมาเยี่ยมบ้านในครัวผมด้วยสักมื้อนึง...เจ้าบ้านก็น่าจะยินดี..ดีนะที่ลูกเด็กๆน่ารักทั้งสองคนของคุณพี่ยังไม่ตื่น...ไม่อย่างนั้นหนูน้อยอาจจะได้เห็นภาพคุณน้าผู้มาใหม่...หอบหี้วกระเตงผักนาๆชนิดเต็มถุงพร้อมๆกับลูกสาวขี่คอกับบ้าน เห็นทีต้องกลับไปชวนปิติมาเที่ยวที่บ้านสวนนี้บ้างแล้วหละ  เห็นบ่นๆอยู่ว่าอยากเรียนรู้การอยู่อย่างพอเพียง

"การเรียนรู้ แบ่งปัน ประสบการณ์และข้อผิดพลาดของคนอื่น ทำให้โอกาสที่จะเกิดข้อผิดพลาดของเราน้อยลง จนถึงคราเมื่อใดที่ฐานของเราแน่น เมื่อนั้นเราค่อยๆเรียนรู้จากความผิดพลาดของตัวเอง"