ซาไกพัทลุง ปะทะ ซาไกปากช่อง

 เห็นคุณต๊อกดั้นด้นไปหาชาวซาไกถึงที่ แต่ไม่ยักเจอทับซาไกซักแห่งเดียว คุณต๊อกอยู่ใกล้ชาวซาไกกว่าผมมากนัก คงเรียกได้ว่าใกล้เกลือกินด่าง เพราะผมเคยเจอแบบใกล้ชิดมาแล้ว ทั้งชาวซาไกและคนที่ชาวซาไกให้ความไว้วางใจมากที่สุด คือ พี่วรณ์ ก็คนในสารคดี"ค้นค้นคน"นั่นแหล่ะ เมื่อวานและเช้านี้อยู่ที่ปากช่อง ยังไม่ค่อยมีแรงเข้ามา comment ได้แต่อ่านอย่างเดียว เห็นมีเรื่องซาไก เมื่อเช้าเลยนึกสนุกเอา"กระบอกตุด"ของซาไกที่มีอยู่มาโพสท่าซ๊ะเลย เป็นซาไกสาขาปากช่อง ลองดูซิเข้าท่ามั๊ยพี่น้อง

ซาไกปากช่อง ผมไม่หยิก ตัวไม่ค่อยดำเท่าไหร่ ผมก็ไม่ขอด แต่หงอก ตั้งท่าเป่าไปยังงั้นแหล่ะไม่มีลูกดอกอาบยางน่องหรอก

กระบอกตุด ของจริง ที่ซาไกใช้ล่าสัตว์ ยาวประมาณ 3 เมตร

นี่ไง "ทับซาไก" เขาสร้างให้เด็กๆได้ดู ในงานวันเด็กเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา(จำปีไม่ได้ ขออภัย)

คนที่สร้างทับ ไม่ใช่คนขวานะ คนขวาเป็นซาไกใหม่ เจ้าของกระบอกตุดที่ผมใช้ในรูปบนสุดเป็นของน้องซาไกที่อยู่ข้างผม(จำชื่อไม่ได้)

เคยเห็นแต่ในทีวี เมื่อเจอตัวจริง ต้องถ่ายรูปกันหน่อย (พี่วรณ์แอบอยู่ข้างหลัง)

พี่วรณ์ หรือ พี่นิวรณ์ เขมาวนิช คน อ.ป่าบอน พัทลุง พาพี่น้องซาไกมาถึงปทุมธานี ที่พิพิธภัณฑ์การเกษตรเฉลิมพระเกียรติคลองหลวง ตรงข้ามกับนวนคร เพื่อมาสาธิตการใช้ชีวิตของชาวซาไก ให้เด็กๆได้ศึกษา ผู้ใหญ่อย่างผมก็เลยได้เรียนรู้ไปด้วย