วิถีสู่ชีวิตพอเพียง

ถ้าผมเป็นคณะกรรมการปฏิรูปการศึกษา ผมจะเชิญให้ไปพูดให้พวกครูฟัง

แต่อย่างว่าแหละหลานเอ๋ย โลกนี้ไม่ได้มีแต่เพียงสิ่งที่เรามองเห็น การที่จะอยูในโลกนี้อย่างมีความสุข และรู้เท่ากันเราต้องรู้จักโลก พอสมควร แนวความคิดเศรษฐกิจพอเพียงมีอยู่ในดวงใจ เมื่อถึงเวลาก็ควักออกมาใช้ได้ แต่การที่จะอยู่รอดในสังคมโลกของเรานี้ เราจะต้องรู้จักเขาด้วย (รู้เขารู้เรา) ค่อยๆเรียนรู้ไปเรื่อยๆ อย่าเพิ่งหนี ตีจากโรงเรียน

เรียนให้จบก่อนแล้วค่อยมาทำอะไรตามใจของเราก็ได้นะครับ

หากเราทนกับการเรียนหนังสือไม่ได้ ก็เท่ากับเราทนกับสภาวะที่กดดันไม่ได้

พอเพียงก็ใช่ว่าจะไม่มีปัญหานะครับ แต่ถ้าเรามุ่งมั่นมันก็ทำได้

พี่จบปริญญาตรี พี่ยังไม่ทำงานเลย จบมาขายเต้าฮวย ตอนนี้ขายปลากัด

เรียนเพื่อความภาคภูมิใจของพ่อแม่ ที่เหลือค่อยทำเพื่อตัวเอง..

ม.5 แล้ว อีกปีเดียวค่อยตัดสินใจว่าจะเอายังไงกับชีวิต ชื่นชมในแนวคิดนะ เด็กโรงเรียนไหนเนี่ย

ความพอเพียง...มิใช่อยู่ที่อาชิพ

หากแต่อยู่ที่เรา......

ทุกๆที่ ทุกความเคลื่อนไหว..ความพอเพียงสามารถหยั่งรากงอกงามได้เสมอ

ขณะเดียวกันความพอเพียงก็ไม่ใช่การประหยัด...หากแต่อยู่ที่การรู้จักใช้

รายได้ หักรายออม เหลือรายจ่าย ก็มิใช่ว่าเราจะจ่ายอะไรก็ได้...

บนเส้นทางทุกศาสตร์แห่งการเรียนรู้...แค่ทำให้เราเก่งขึ้น..แต่มิได้ทำให้ใครเก่งกว่าใครครับ

เศรษฐกิจพอเพียงเป็นปรัชญาที่ลึกซึ้ง ละเอียดอ่อน

ขณะเดี่ยวกันก็แข็งแรงมั่นคง พอที่จะให้คนที่นำพาปฏิบัติอยู่ได้อย่างมั่นคงและยั้งยืน

ค่อยๆรดน้ำ พรวนดิน เฝ้ารอ เรียนรู้ เก็บผลผลิตนะน้องรักนะ..

อย่าเพิ่งรีบร้อนตัดสินใจ

พวกเราจะเป็นกำลังใจให้และรอดู....นายทำได้ดีอยู่แล้วเชื่อพี่...

อยากบอกว่า  การใช้ชีวิต  ต้องอดทน  ถึงจะผ่าน  ขั้นตอนไปได้   ครูก็มีหลายแบบ   บางคนก็อารมย์ร้าย   เพราะมีปัญหาที่บ้าน   แล้วก็มาลงกับเด็ก ด่าเจ้าหน้าที่ที่อายุน้อยๆ บางคน  เปียแชร์ไม่ได้  ก็มาด่าเด็ก  บางคน  มัวแต่ตามนาย   ก็ไม่สอนเด็ก   พอมาสอนอีกทีก็สอนไม่รู้เรื่อง  สอนผิดสอนถูก  พอเด็กถาม  ก็ตอบไปมั่วๆ  พอเด็กเถียงก็ทำโทษเด็ก   บางวันป้าเล็ก  ต้องนั่งฟังเด็กระบาย   กว่าจะได้สอน  ผ่านไปเกือบชั่วโมง  แต่ฟังแล้วก็บอกว่า  ต้องปรับตัวอย่างไร  ถึงจะผ่านไปได้ด้วยดี  สักวันหนึ่ง  เมื่อเราไปทำงาน  ถ้าเราไม่รู้หลบรู้หลีก   ไม่รู้วิธี  ชิงไหวชิงพริบ  เราก็จะต้องเหนื่อยใจแทบตลอดเวลา   ทีนี้โรคภัยก็จะถามหา 

ฝากคำไปคิดนะ  มีมาแต่ครั้งโบราณ

รู้เขารู้เรา   รบร้อยครั้ง  ชนะร้อยครั้ง

พันพรือหล่าวน้องบ่าวเรา พอสั่งซื้อหัวข่าไปปลูก ทำท่าอีไม่ไปโรงเรียนเสียแล้ว....ที่บอกว่าไม่ไปโรงเรียนเพราะว่า...สอบเสร็จแล้ว รร.ปิดใช่มั๊ยไอ้น้อง....ฮึ