เข้าพรรษา มาดูกันว่าผมมีอะไรมาฝาก ตอน 2

หมวดหมู่ของบล็อก: 

  Laughing เป็นยังไงกันบ้างครับ การทำบุญสุนทาน ยามเมื่อมีงานหากไม่มีเวลา หาจังหวะช่วงอื่นๆก็ไปทำกันได้ อย่าไปซีเรียสกับมันนัก ผมยังไม่จบในตอนที่แล้วตามที่ผมกล่าวไว้ตอนท้ายบล็อกที่ผ่านมา มาตอนนี้ก็เป็นตอนต่อจากที่แล้ว ไปกันต่อครับว่าผมเอาอะไรมาฝากพี่น้องบ้านสวน

   ซุ้มประตูทางเข้าวัด 

  

        Laughing นี่ไงครับ ตะเคียนยักษ์ อยู่ในเขตวัดด้านทิศตะวันตกของซุ้มประตูทางเข้าวัด กรมป่่าไม้ได้ขึ้นทะเบียนเป็นไม้สงวนเรียบร้อยแล้ว อายุเกือบ 100 ปีแล้วครับ ใครผ่านไปมาหน้าวัดก็มองเห็นเป็นที่โดดเด่น ชะเง้อมองแบบคอตั้งบ่าว่างั้นเถอะ

  นายแบบจำเป็นที่ผมรบกวนพี่เขาให้มายืนขณะบันทึกภาพ

  Laughing เห็นไม้ใหญ่ ใครคิดอะไรได้ เห็นกันหรือเปล่า วันนี้29 แล้ว อ้ะอ้ะอ้ะ รู้นะคิดอะไรอยู่ ??

   บนหลังคาวิหารเก่าแก่ที่เลิกใช้แล้ว ดูกันว่ามีอะไร

  ดูกันใกล้ๆ

 นี่แหละใกล้สุดแล้ว

         Laughing สมาชิกบ้านสวนท่านใดบ้าง ที่พอจะทราบว่าไม้ต้นนี้ชื่อว่าอะไร รบกวนช่วยหาคำตอบกันหน่อย ผมก็ลืมถามพระท่านในวัดเสียอย่างสนิทเลย

 

    Laughing สำหรับในกระถางนี้ เป็นของที่ผมปลูกอยู่ที่บ้าน เพื่อนให้มาไม่ทราบชื่อเหมือนกัน ดูดูแล้วใกล้เคียงกันจัง

                         Kiss  สำหรับตอนนี้ผมก็คงจบกันแค่นี้นะครับ ใครมีอะไรก็ถามกันมาได้ สวัสดีครับ

 

ความเห็น

เหมือนงู..พันกันมั่วเลย ... ไปล่ะ ..............กลัว...Yell

แต่ในวัด.....มีต้นตะเคียนด้วย...

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

 Laughing คิดไปเอง อิ อิ  เห็นว่าอยากฝันเห็นงูมิใช่เหรอ ?

 งูหลายตัวเลยวิ่ง มาเอาไม้ไปตีงูเร็วๆ นี่ไม้

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

หากไปคนเดียว มีหวัง วิ่งๆๆๆ ไม่ออกแน่เลย อิอิ

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

Laughing อะไรกัน เห็นว่าจะแหกคุก แค่เห็นเท่านี้ ก็วิ่งไม่ออกซะแล้ว ไม่รกสักหน่อยดูเด้ะ ธูป เทียน ดอกไม้ ก็ไม่มี ศาลพระภูมิเจ้าที่เจ้าทาง ก็หาไม่กลัวอะไรกัน เดี๋ยวให้เจ้...ไปผูกผ้าแดงจะได้ขลังขึ้นมาหน่อย

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ขอบคุณพี่เสินที่เอามาให้ชม  เป็นบุญตาค่ะ

 

ใหญ่โต ....  เฒ่าถำ...  สูงลิบ

Laughing เจ้ไม่เห็นอะไรเลยเหรอ เอาผ้าแดงผูกโคนหน่อยเดะ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

กว่าจะใหญ่ได้ขนาดนั้น ต้องใช้เวลานาน แต่ตอนตัดนี่ 5 นาที

  Laughing ถูกแล้วน้องโสทร นั่นมันเป็นต้นไม้นะ ไม่มีทางหนี ฝนจะตก แดดจะออก ลมจะพัด พายุจะมา ต้นไม้ต้องยืนสู้อยู่ตรงนั้นไปไหนไม่ได้ ( สู้ไม่ไหวก็ล้ม ) มนุษย์ใจไม่ปกติบางคนคิดเบียดเบียน เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน 5 นาทีมันก็ล้มต้นไม้ที่มันต้องการได้ แบบไม่ต้องลังเลเลย

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

หน้า