เพราะพ่อกับแม่เหนื่อยมามากพอแล้ว

         คุณแดงเป็นคนกตัญญู ทำให้เป็นคนน่ารักสำหรับครอบครัว ผลตอบแทนที่เห็นง่ายๆเลยคือทำให้คุณแดงมีความสุข

ได้ออกกำลังกาย

ได้ผักกิน  อิอิอิอิ

ฟังพี่แดงเล่าแล้ว คิดถึงพ่อมากเลยค่ะ

ไม่ได้หมายถึงเเพียงครอบครัวพี่แดงเท่านั้นนะครับ ผมว่า

มนุษย์เราทุกคนอยู่ได้ด้วยกำลังใจจากคนที่เรารัก

หมั่นให้กำลังใจกันเสมอๆ

ครอบครัวพี่แดงเป็นอีกหนึ่งแบบอย่างที่สำคัญให้แก่ผมและสังคมรอบข้างได้ในหลายๆ เรื่อง

เรามาร่วมสร้างสรรค์สังคมอุดมกำลังใจไปด้วยกันครับ

พี่แดง ยายอิ๊ดเป็นกำลังให้ค่ะ ยายอิ๊ดเฉียดตายมาหลายครั้งแล้วค่ะ แต่ก็ยังอยู่ได้จ้า  .พ่อ สู้ สู้ นะค่ะก็แค่พิษงูค่ะ

อ่านแล้วคิดถึงพ่อมากเลยค่ะ

ปุ๊กโชคร้ายได้อยู่กับพ่อแค่ 30 ปี

เกิดมาพ่อก็ 50 ปี แล้ว

พ่อจากไปปีที่แล้ว..แต่ยังคิดถึงๆทุกวัน

คุณพ่อพี่แดง ขุดดิน ทั้งหมดนี้เลยหรือ..

ดูท่านแข็งแรงมาก..

ชีวิตในยุคสมัยนี้ดีกว่าเก่าก่อนมาก มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ย่นเวลาและแรงกายได้อักโข..หลายชีวิตในยุคเก่าก่อนรุ่นพ่อแม่ปู่ย่าตายายล้วนผ่านเส้นทางวิบากมากันเกือบจะถ้วนทั่ว..อย่างคุณพ่อของแดง..หรืออีกหลายคน..เตี่ยผมเองก็ไม่ต่างกันมากนัก..

เคยฟังเตี่ยเล่าเมื่อครั้งอายุ 14 ข้ามทะเลมาหาชีวิตใหม่ที่ดีกว่า..เริ่มจากกุลีแบกข้าวสาร เป็นคนใช้ในสวน หาบพลูเดินขายตั้งแต่ตลาดพลูมายันบางกระบือ จนหัวเข่าคดงอ บิดเบี้ยวเพราะกรำงานหนัก สุดท้ายมาจบลงด้วยการค้าขายเสื้อผ้าที่ต่างจังหวัด..ที่ทำให้พอจะลืมตาอ้าปากได้บ้างเมื่อยามมีลูกสี่..ความจน..ความไม่รู้หนังสือ..ไม่รู้วิชา..และที่หนักหนาคือถูกตราหน้าว่าซื่อจนโง่..ถูกเอาเปรียบสารพัน...สิ่งที่เตี่ยผ่าน..เตี่ยเล่า..ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกท้อแท้สิ้นหวัง..หรือคั่งแค้นชิงชัง..แต่กลับทำให้รู้สึกว่าเป็นเกราะคุ้มกาย..ที่ทำให้เราต้องเรียน..ต้องรู้..ต้องสู้..และต้องฉลาดเท่าทันคนอื่น..บอกกับคนแก่คนเฒ่ารุ่นราวคราวพ่อที่เคยเยียดที่เคยหยามที่เคยหัวเราะเยาะเตี่ยเพราะฐานะที่สูงกว่า..ว่า..วันหนึ่งข้าจะทำให้พวกเอ็งได้เห็นว่า..ข้าไม่ได้ด้อยกว่าลูกหลานเอ็ง..หนำซ้ำ..ข้าจะต้องบินให้สูงกว่าพวกเอ็งด้วยซ้ำไป..แล้ว..มันก็เป็นจริงในไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา

ช่วงแรกของการเริ่มตั้งต้นชีวิตทำงาน เช้าถึงเย็นต่อถึงสองยาม เสาร์อาทิตย์ก็ไม่ว่างเว้น เหนื่อยสายตัวแทบขาด ท้อแท้ก็หลายครั้ง เพราะเหนื่อยแล้วยังก้าวผิดก้าวถูก..แต่ทุกครั้งที่คิดถึงชีวิตเตี่ย..ของเรามันเหมือนเรื่องเด็กๆ...

ทุกวันนี้..ยังใช้มุมมองแบบนี้อยู่..หากยามใดท้อแท้..ก็มองย้อนกลับหรือมองไปที่คนที่ด้อยกว่าเรา..เขายังยืนได้..แล้วทำไมเราจะยืนไม่ได้ละ..ของเรามันเหมือนเรื่องเด็กๆ...

 ขอเป็นอีกหนึ่งแรงใจให้คุณพ่อคุณแดงครับ อีกไม่นานท่านคงได้ชื่นชมกับผลงานตนเอง คงเป็นความสุขของท่านนะครับ ถ้าใจเป็นสุข ร่างกายจะแข็งแรงโดยอัตโนมัติ

พ่อเจ้อายุ 80 กว่า ให้หยุดแล้วเหมือนกัน ทำมามากแล้วต้องหยุด  ต้องหยุด