พายุถล่มที่ตรังสวนผมโดนไปด้วย

  เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา ในขณะที่ผม กำลัง มีความสูขสนุกสนานอยู่ที่บ้านน้องบุญพา บ้านยายอี๊ด พร้อมกับเพื่อนๆบ้านสวน พายุฝนฟ้าคะนองก็เล่นงานจ.ตรังจากข่าวก็หลายพื้นที่ที่เสียหาย ส่วนของผมนื้ครับ ความเสียหาย

ขนุนต้นที่สวยที่สุดตั้งแต่ปลูกมา

ลำต้นตรงรอยต่อยอดฉีกออกจากกันเฉยเลย ในรูปผมพยายามยกมันให้เอียงๆขึ้นมาแล้ว เผื่อจะรอด จริงๆมันนอนยาวเลย

ส่วนต้นอื่นๆไม่เสียหาย แต่ ก็ รอดบ้างตายบ้าง มาดูกันครับ ไอ้ที่รอดก็ออกลูกออกผลแล้ว

ต้นที่ไม่ล้ม ก็สวยงาม แต่ดูๆมันจะหนักใบไปไม๊ไม่ทราบ กลัวต้นหักอีก

ส่วนนี้ น่าจะเป็นกระเจี๊ยบเขียวมั้ง ผมสงสัยเอาเองใช่เปล่าไม่รู้ใครรู้บอกหน่อย งอกมาเองเป็นวัชพืช

มะนาวต้นนิดเดียวก็จะออกลูกกับเขาบ้าง

ละมุดก็จะตายแหล่ไม่ตายแหล่ กิ่งมากโคนเล็กนิดเดียว ต้องค้ำไว้

กล้วยน้ำหว้าก็กำลังสู้กับหญ้าแบบใครดีใครอยู่ ไม่ใช่ผมขี้เกียจน่ะแต่ต้องการให้กล้วยรู้จักการต่อสู้เอาชีวิตรอด

อย่างอื่นก็งั้นๆแหละ แต่พริกขี้นกผมงามมาก

อัพขึ่นเวปก่อน มีต่อ แต่กลัวบันทึกหาย เดี่ยวพิมพ์ใหม่ไม่เหมือนเดิม 555

 กล้วยที่สู้เอาตัวรอดมาได้ก็มีน่ะครับ กล้วยผมเป็นกล้วยเพาะเนื้อเยื่อ

ส่วนฝรั่งต้นที่อุตส่าห์ถางหญ้าให้มันใส่ปุ๋ยให้อย่างดีกลับตาย ต้นที่ให้ต่อสู้หญ้ามาเองกลับรอด

ส่วนขมื้นที่เอามาฝังไว้ก็เริ่มงอก รวมทั้งกระชายขุดมาจากบ้านเพื่อนก็เริ่มมีดอก

ส่วนแปลงเพาะมะเขื่อพริกที่รอดการถูกเหยียบมาก็เหมือนขาดสารอาหาร เรื่องของเรื่อง มีคนมาตัดหญ้าให้วัวชน ไอ้เราก็เห็นว่าหญ้ารกบอกเค๊าว่า ตัดในแปลงผักผมก็ได้ ผลปรากฎเขาเหยียบแปลงเพาะผักผมไปด้วย

ส่วนเรื่องที่ซ้ำใจที่สุด คือปลูกไผ่ลืมแล้งแล้วจมน้ำตาย ส่วนไอ้ที่ไม่ตายใบก็เป็นอะไรไม่ทราบ เป็นห่อเชียว

ส่วนที่น้ำขังก็จะตายแหล่ไม่ตายแหล่

 ไอ้ส่วนที่ชื่นใจก็มีน่ะ เช่น มะรุมซึ่งโตเร็วมาก รวมทั้งต้นแค

ถั่วริมรั๋วก็ได้กินแล้ว

 ส่วนถั่วพลูก็มีแต่ดอกไม่ยอมติดฝัก พริกชุดแรกก็กำลังออกผลผลิต เก่งเหมือนกันนิเรา 55

สุดท้ายมีเรืองเล่า เรื่องจากภาพ

 เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวาน รถผมชุดรีโมทกันขโมยไม่ทำงาน ผมก็พารถไปร้านที่ติดตั้งรีโมท ผลการตรวจเซ็คปรากฎว่า หนูกัดสายไฟ ผมเลยไปชื้อกรงดักหนูมาหนึ่งอัน ตอนค่ำก็มาวางไว้ข้างล้อรถในที่จอดต้องการจับหนูตัวนั้น แล้วก็สำเร็จเช้ามามันก็มานอนทำหน้าเจี๋ยมๆอยู่ในกรง ผมคิดหาวิธีว่าจะจัดการกับมันอย่างไรดี แต่เมื่อมองดูมัน มันทำหน้าน่าสงสารมาก จ้องผมตาแป๋ว ทำให้พาลนึกถึง เจ้าหนูเจอร์รี่เลยจัดการมันไม่ลง แต่เมื่อมันทำผิดก็ต้องรับโทษผมเลยตัดสินใจพามันเข้าเมือง เนรเทศมันซะเลย ไปถึงในเมืองก็ยกกรงลงมาวาง เปิดประตูกรงให้มัน มันก็วิ่งจู๊ดออกไป 555คิดดูสิ หนูบ้านป่าต้องมามีชีวิตเป็นหนูในเมือง เหมือนบ้านนอกเข้ากรุง ป่านนี้ มันคงเดิน งงๆ แบบ ไปไหนไม่ถูก 555สมน้ำหน้า เล่นกับใครไม่เล่น