ขอบคุณ......:).

ขอบคุณ.... อันดับแรก คงต้องขอบคุณ พี่แก้ว พี่นัดสมาชิกบ้านสวนฯ ให้ได้เจอ...... เมื่อวาน แอนได้เจอกับพี่ทราย ก่อนหน้านั้นพี่แก้วโทรมาบอกว่า พี่ทรายบอกว่าอยากเจอแอน...ได้ยินแล้วยิ้ม.:) เพราะแอนก็อยากเจอพี่ทรายเหมือนกัน... แต่พี่ทรายต้องเป็นวิทยกรจะว่างเฉพาะเมื่อวาน ตอนเย็น...แอนตกลงว่าจะไปหาพี่ทราย....เป็นอีกวันที่ไม่ต้องอยู่ห้อง...แอนไปรถไฟฟ้าจากหมอชิต ลงที่สยาม ต่อไปที่ ราชดำริอีกหนึ่งป้าย ตามพี่ทรายบอก หลังจากนั้นแอนลืม... คิดถึงตอนทำงานที่ศูนย์ฯ แอนก็ใช้เส้นทางนี้ เหมือนมาย้อนรอยทางเดิม...ถึงประมาณ 4 โมงนัดพี่ทรายไว้ 4 โมงครึ่ง เดินหลง..... เดินเล่น....และเดินเลย..อยู่แถว ๆ นั้น....กว่าจะเจอพี่ทราย เกือบห้าโมง สุดท้ายโทรหาพี่ทรายว่าแอนเดินเลย คณะแพทย์ฯ มาแล้ว จนพี่ทรายบอกว่าเดี่ยว จะเดินออกมารับให้แอนหันหลังเดินย้อนกลับขึ้นไป    ครั้งแรกที่ได้เจอพี่ทราย ไม่เหมือนในรูปเลย พี่ทรายคนเล็ก ๆ น่ารัก ๆ เห็นแว๊ปแรก จำผมพี่ทรายได้ หยิกเป็นลอนเหมือนแอน นั่งคุยซักพัก..ทักทายกัน พอประมาณ ในใจลึก ๆ เหมือนคนคุ้นเคยรู้จักกันมาแสนนาน.โดยภาษาพูด สำเนียงเหมือนกัน...นั่งคุยกันก็มีเสียงโทรศัพย์ของพี่ทรายเข้า พี่ทรายบอกว่าจะมีใครมาอีกหนึ่งคน...พี่ทรายไม่บอกให้แอนทายว่าใคร......แอนจำได้...

พี่กระตายดำ... ..เจอตัวเป็น ๆ แล้วดีใจมาก ..

**พี่แก้วก็ว่าจะตามมาเจอ หากว่าเครียร์งานทัน.....

ไม่นานพี่ดงดมโทรมาหาพี่ทราย...คุยสักพัก...ก็ให้แอนคุยต่อ แต่เสียดายที่พี่ดงดมไม่ได้มา น่าจะเป็นเพราะว่าด้วยเวลาจวนเจียนเกินไป เลยไม่ได้วางแผนการเดินทางล่วงหน้า แต่ก็ดีใจค่ะที่ได้คุยกันทางโทรศัพท์ แอนว่าความตั้งใจของพี่ดงดม อยากจะมาเจอแต่ ผิดทาง ใช่หรือเปล่าค่ะพี่ดง

...................................

นั่งคุยทักทายกันพอประมาณ พี่ทรายชวนไปนั่งร้าน ส้มตำ กินไปคุย ไป .....เป็นการเมาส์แกล้มส้มตำ....ตั้งแต่ ห้าโมงถึงทุ่มครึ่ง..เป็นเวลาที่ผ่านไปเร็วมาก.นั่งคุยกันสามคน ไม่มีเว้นช่วงว่างหยุดคุย.....ฝนทำท่าจะตกอยู่หลายรอบแต่ไม่ตก เวลาก็จวนเข้ามาเรื่อย ๆ จนทุ่มครึ่ง (เรือหมดสองทุ่ม เดี่ยวจะตกเรือ) คุณพ่อคนใหม่คงคิดถึงน้องแพรแล้ว ต่างก็กลับ แอนกลับเรือกับพี่ทราย....

นั่งรอรถ ยังมีเรื่องคุยกันไม่จบ แต่ก็เก็บรูปไปพร้อม ๆ กัน

แสงสีในเมือง ไม่เหมือนที่บ้านเราเก็บรูปไว้หน่อย .นั่งถ่ายจากป้ายรถเมล์.

สะพานลอยหน้า  เวิลด์เทรด รถไม่ค่อยติด แต่ก็ไม่ได้ไปรถโดยสาร

จะไปลงเรือที่ประตูน้ำ

ขอถ่ายไฟแดงด้านหลังบ้าง.......

..................................

 มากับพี่ทรายอุ่นใจ เจ้าแม่ท่าเรือ......

ลงสะพานเดินไม่ไกลก็ถึง ท่าเรื่อประตูน้ำ...เหมือนมาเดินย้ิอนร้อยเดิมอีกครั้ง. มีอยู่ช่วงหนึ่ง แอนต้องไปทำงานโดยทางเรือคลองแสนแสบ ครั้งแรกกลัวมากกับการนั่งเรือ เกิดมาไม่เคยนั่งเรื่อ ไม่คุ้นเคยกับทางน้ำความจำเป็น...ก็ต้องนั่งเรือไปทำงาน ประมาณ 1 ปี ที่ฝากชีวิตไว้กับเรือ....ก้าวแรกที่ลงเรือความรู้สึก ยังตื่นเต้นเหมือนเดิม (กลัวก้าวพลาด). ..

มีความสุขกับการเดินทางมาก...หากชีวิตเราอยู่ที่เดียว จะทำให้ความคิดดิ้นอยู่ที่เดิม (แอนรู้สึก และเป็นขออ้างในการเดินทาง) มีคำถาม หาคำตอบ กับตัวเอง สิ่งที่อยู่รอบข้าง....จะเข้าใจและเรียนรู้ชีวิตได้อีกมากมาย ......

สุดท้าย ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงฯ ที่ทำให้ได้มาเจอ.... ขอบคุณ...พี่แก้ว พี่ตั้ม พี่ทราย พี่กระต่ายดำ และสมาชิกคนอื่น ที่อาจจะได้เจอกันในโอกาศต่อไป ขอบคุณ มิตรภาพ ไมตรี ความรัก ความเอื้ออาทรณ์ จากจริงใจ จริง ๆ ค่ะ...

..ท้ายสุด ขอบคุณพี่ทราย สำหรับอาหารและกล้วยอบน้ำผึ้งทอด..อร่อยมาก จำไปทอดบ้าง ไปชิมนะคะ