รอเวลาและนับถอยหลัง

เรื่องมีอยู่ว่าปลาหวานเป็นคนกรุงเทพค่ะเกิดและโตที่กรุงเทพค่ะใช้ชีวิตเป็นคนกรุงเลยค่ะแต่เนื่องจากคุณพ่อนั้นมีครอบครัวเป็นชาวนาค่ะแต่คุณพ่อได้ร่ำเรียนและมารับราชการที่กรุงเทพค่ะพอมีลูกๆ ก็ได้สั่งสอนตั้งแต่เด็กๆคือว่าเลือดเกษตรแรงน่ะค่ะคุณพ่อชอบปลูกผักจับปลาทานเองเราก็เห็นมาตั้งแต่เด็กๆและก็เหมือนเรียนรู้ซึมซับไปในตัวโดยไม่รู้ตัวค่ะ ตอนเด็กๆเห็นคุณพ่อปลูกผักบุ้งเป็นแปลงเลยในที่ทำงานคุณพ่อค่ะ ปลูกกระเพา มะนาว พริก มะเขือ ไว้กินเองและแบ่งปันเพื่อนๆค่ะ และเมื่อปลาหวานโตมาแต่งงานมีครอบครัวก็ไม่ได้นึกอะไรค่ะจนวันหนึ่งคุณสามีไปหลงใหลในธรรมชาติเมืองอุตรดิตถ์ค่ะ และเค้าก็มีเพื่อนอยู่ที่นั่นค่ะ เริ่มจากไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวค่ะ แต่เค้าเองจะไปเป็นเขยเองไม่ได้แล้ว 555 ก็เลยตกลงในใจว่าจะซื้อที่ดินสักแปลงค่ะ แต่กลัวภรรยาไม่ไปด้วย ก็เลยออกอุบายพาภรรยาและลูกๆไปเที่ยวและทำบุญที่นั่นหลายต่อหลายครั้งค่ะเมื่อปลาได้ไปก็ชอบและติดใจในความสดชื่นและธรรมชาติค่ะก็เลยตกลงใจให้เค้าซื้อค่ะและได้ปลูกเงาะ ลองกอง มังคุด กระท้อน ไว้เต็มพื้นที่เลยค่ะ แต่ด้วยความที่ทำงานอยู่กรุงเทพทั้งคู่ก็เลยทำให้ไม่ค่อยได้ผลเท่าไร เนื่องจากปลูกตั้งแต่ต้นเล็กๆน่ะ นี่ก็เกือบ 10 ปีแล้ว มีเรื่องต่างๆมากมายเข้ามาทำให้เราเริ่มกลับไปคิดแล้วว่าเมืองกรุงนั้นวุ่นวายสับสน น่ะจะกลับไปสนใจกับสิ่งที่เราปลูกไว้ดีกว่า นี่ก็รอเวลาให้ลูกชายเรียนจบเป็นเรื่องเป็นราวสักหน่อยก่อนเนื่องจากตอนนี้ลองกองก็เริ่มจะออกดอกเป็นผลแล้วค่ะ และทุกวันนี้ก็เลยจากที่วันหยุดยาวก็ไม่ได้ไปไหนเดี่ยวนี้ก็มีกิจกรรมไปบ้านสวนบ้านไร่กันค่ะ สนุกดีและได้ไปเก็บผลไม้ที่มีอยู่ในสวน วันๆที่ไปก็ทำแต่สวนและอยู่กับแต่ต้นไม้ สมัยที่มาซื้อสวนใหม่ๆ ไฟฟ้าก็ไม่มี น้ำท่าก็ไม่สะดวก เดี่ยวนี้สะดวกขึ้นมากค่ะ และไม่แตกต่างจากเมืองกรุงเลย และก็รออย่ว่าเมื่อไหร่ลองกอง มังคุดจะเป็นดอกออกผลกันทุกต้นนะสาธุ ๆๆๆ